Linkin Park

Linkin Park – afroamerykański zespół nu-metalowy śpiewający głównie o tym, że życie jest do niczego. Łączy w sobie elementy metalu i hiphopu, co sprowadza się do tego, że koty składane w ofierze są najpierw faszerowane czym tylko w ręce wpadnie. Jeden z zespołów pokemoniastych.

Nazwa zespołu

Nazwa „Linkin Park” pochodzi od czasów słodkiego dzieciństwa, kiedy to Mike i Brad postanowili pograć w „kółko graniaste”. Wtedy też po raz pierwszy padły słowa: Joe, idź sobie!, które stały się późniejszym mottem. W czasach liceum dla Artystów Przeciętnych Inaczej Mike śmiał się z długich włosów Brada i postanowili razem założyć zespół. Początki mieli niezłe, bo w dzieciństwie Mike nosił fryzurę w kształcie Trójkąta. Wkręcili jeszcze Chestera, śpiewającego kelnera ze spaczoną osobowością i mogli w spokoju ofiarowywać koty Czarnemu Panu.

Historia

Członkowie zespołu poznali się w liceum, a może to było przedszkole? Wszelkie informacje na ten temat zniknęły z powierzchni Ziemi, gdy Brad zrobił sobie buty z ostatniego niebieskiego skunksa. Mike potrafił grać na pianinie, Joe uwielbiał rozbijać sobie winyle na głowie, Rob w wolnych chwilach walił czym się dało w garnki mamusi, więc postanowili razem założyć zespół. Najpierw jako Popsute Kserokopiarki, potem jako Zmierzch Zielonego Skunksa grali po podejrzanych lokalach. Potrzebowali basisty, więc wezwali Feniksa, ale coś było nie tak. Mike zadzwonił do znajomego kelnera, a ten po zaśpiewaniu paru kawałków w niedzielnym „Koncercie Życzeń” został przyjęty jako wokalista. Chłopaki podczas opychania się hamburgerami chcieli zmienić nazwę na Park Lincolna, ale niewiele się rozumieli, więc zostało Linkin Park. Brad kupił sobie słuchawki i wieczorami składał koty w ofierze dla Szatana.

Członkowie zespołu

1. Mike Spike Kenji Anoda Katoda Shinoda – popowa diva. W wolnym czasie psuje szklane stoły, kładąc na nich swój tłusty tyłek.
2. Chester Molester Charles Badminton – ma licencję na wrzeszczenie. Posiadacz mamuciego tenoru, cokolwiek to znaczy.
3. Joe Woo-Hahn – lubi psuć powietrze. Mieszka pod mostem. Nikt go nie kocha.
4. Bradosław Delson – popowa diva. Na koncertach nosi nauszniki, nikt nie wie po co. Jeden but Brada śmierdzi jak dwa skunksy, co jest bezpośrednio związane z Teorią Chaosu.
5. Rob Burdel, ksywa Pokemon.
6. Feniks – brukowce bezwstydnie szerzą plotki, jakoby czegoś mu brakowało. Należy to zdementować. Milosnik Nietzschego.
7. Siódmy Członek – nikt nie zna jego prawdziwej tożsamości. Podobno jest w 1/2 Amerykaninem, w 1/2 Japończykiem i 1/3 Rosjaninem. Jego ojcem był Czaykowsky. To ciało astralne pojawia się, ilekroć ktoś z pozostałych członków robi idiotyczne rzeczy, co oznacza, że ma nad nimi całkowitą kontrolę.

Albumy

1. Hybrid Theory EP (wydane gdzieś w mezozoiku)
2. Hybrid Theory (między 1066 a 1492, znane tylko z kronik klasztornych)
3. Reanimation (1815)
4. Meteora (2003)
5. Kurwerty (2006, mega hardkorowy album Linkin Parku z PRZEKLINANIEM!)
6. Joe, spadaj stąd! (2012, specjalne wydanie świąteczne)
7. Kolizja (2132, wraz z Dżejem-Zee)

Single

Tysiące nikomu niepotrzebnych singli, nadających się tylko do wypełniania dziury ozonowej i wywoływania nerwicy u rodziców Dzieci Neostrady.