Mangonela
Mangonela - machina oblężnicza, największa z katapultopodobnych, idealna dla dowódców z kompleksami.
Mangonela była największą z wynalezionych w Średniowieczu staromodnych machin oblężniczych miotających kamienie (miała najczęściej rozmiar sporego domu). Dlatego była uwielbiana przez dowódców potrzebujących duuuużych zabawek, aby się dowartościować. Jej mechanizm działania był dość specyficzny, bo nie opierał się na sile sprężystości drewna lub lin, ale na ciekawej konstrukcji mechanicznej (aż dziw, że w tym okresie ludzie byli w stanie coś tak ambitnego wymyślić!), która umożliwiała wyrzucanie pocisków w zaskakująco duża siłą (przy odrobie szczęścia można było nimi zrobić szkody nawet w kamiennych umocnieniach!). Zadziwiająca też była jej celność, dało się z niej łatwo trafić nawet w cel wielkości dużej wioski, a szansa przypadkowego przywalenia we własne oddziały była znacznie mniejsza niż w przypadku trebusza. Możnaby więc powiedzieć, że była to jedyna maszyna oblężnicza, która nadawała się do czegoś oprócz robienia szkód we własnych wojskach. Nie znaczy to bynajmniej, że była przeciwko czemukolwiek bardzo skuteczna. Jej główną zaletą pozostawał rozmiar, dzieki któremu sam widok mangoneli dawał dobry efekt psychologiczny, obniżając morale obronców. Jednak jej rozmiary tworzyły też pewne problemy, w czasie transportu była oczywiście okropnie niewygodna, a w czasie bitwy jej mobliność była mniej więcej równie tragiczna jak w przypadku bombardy.
Jako że zakompleksionych i próbujących wszelkimi sposobami udowodnić swoją (wątpliwą najczęściej) wartość wodzów zawsze było, jest i bedzie pod dostatkiem, mangonele były powszechnie stosowane w okresie średniego i póżnego Średniowiecza, również w czasie Wypraw Krzyżowych. Zaprzestano ich używać w Renesansie, gdy zaczęto powszechnie produkować artylerię, choć nieliczni generałowie zachowywali przynajmniej jedną mangonelę w swoich armiach, gdyż stosunkowo niewielkie działa nie były w stanie pomieścić ich przerośniętego ego.
Szablon:Machiny oblężnicze
