Niklas Luhmann

Luhmann? To ten którego nie da się czytać bez wypicia setki?

Przeciętny socjolog o Niklasie Luhmannie

Badania? Kto dziś zajmuje się badaniami?!

Niklas Luhmann o swojej pracy

Niklas Luhmann (ur. 8 grudnia 1927 w Lüneburg, zm. 6 listopada 1998 w Oerlinghausen) – niemiecki teoretyk socjologii. Bardzo, bardzo teoretyczny.

Początki kariery

Życiorys Luhmanna jest powszechnie uważany za niezwykle interesujący. Począwszy od studiów na Harvardzie aż do urzędowania na jednym niemieckim uniwersytecie przez całą resztę życia jest to historia tak niezwykła, że aż niewarta chociaż jednego słowa więcej na żadnej encyklopedii. Podobnie pasjonujące są źródła zainteresowań socjologicznych Niklasa, wśród których głównym punktem okazuje się funkcjonalizm Talcotta Parsonsa. Całkiem przypadkiem można to samo powiedzieć o 96 procentach współczesnych badaczy społecznych.

Teoria systemów autoreferencyjnych

Prawdziwie istotnym skutkiem bytności Luhmanna jest stworzenie jednej z najoryginalniejszych teorii współczesnej socjologii, czyli teorii systemów autopojetycznych. Jej główne założenia to:

• Całkowite oderwanie od rzeczywistości. Teoria ta paradygmatycznie zakazuje prowadzenia badań empirycznych. Nie żeby przy jest bezsensowności były one wykonalne, ale...
• Przekonanie, że rzeczywistość społeczna dzieli się na systemy, z których każdy zajmuje się wyłącznie samym sobą. Idealnym przykładem jest system polityki, który rzeczywiście ma całą resztę świata głęboko w ****. Chyba że są wybory, ale to wyjątek potwierdzający regułę.
• Ludzie są poza systemami społecznymi. Zawsze byli poza nimi. Systemy, jako że są samoreferencyjne, stworzyły się same. Albo przynajmniej były już wcześniej. Że to bez sensu? A umiesz udowodnić że jest inaczej?
• Bardziej szczegółowe tezy muszą być formowane z ten sposób, aby nie dało się ich zrozumieć. To skutecznie uniemożliwia wszelką krytykę, w końcu nikt nie chce wyjść na idiotę, który nie rozumie tego co czyta...

Wpływ Luhmanna

Luhnmann, zapewne ze względu na ścisłe trzymanie się ostatniego założenia swojej teorii, jest powszechnie uznawany za jednego z najwybitniejszych teoretyków końca XX wieku. Co prawda teoria Luhmanna wydaje się nie do użycia do wszelkich praktycznych celów, jednak jest ceniona przez wielu "badaczy", ze względu na to, jak wspaniałym jest ona materiałem do dalszego jałowego teoretyzowania. Z tego względu będzie ona bez wątpienia inspiracją dla wielu kolejnych ksiąg niezdatnych do czytania przez trzeźwego człowieka, a być może, spod pióra najzdolniejszych kontynuatorów, nawet takich, przez które i po pijaku nie sposób będzie przebrnąć.