Sąd koleżeński: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M |
M Znacznik: rewert |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{sur|rodzaju sądu wśród kolegów|[[Sąd (ujednoznacznienie)]]}} |
|||
{{T}}rodzaj [[sąd]]u, w którym [[kolega|koledzy]] sądzą kolegów z [[powództwo|powództwa]] kolegów innych kolegów, którzy to niestety nie zasilają składów sędziowskich. Sąd koleżeński to model sądownictwa na szczeblach władzy od [[wójt]]a i [[pleban]]a poczynając, na [[Aleksander Kwaśniewski|Aleksandrze Kwaśniewskim]] i [[Lew Rywin|Lwie Rywinie]] kończąc. Do dobrej tradycji sądów koleżeńskich należy sytuacja, w której [[sędzia|sędziowie]], [[oskarżony|oskarżeni]], [[adwokat]] i [[prokurator]] zasiadają przy [[okrągły stół|okrągłym stole]], aby wspólnie zastanowić się nad warunkami [[umorzenie|umorzenia]]. Daje to pewność, że czas przestoju każdej poszczególnej sprawy znacznie się skróci. |
|||
== Sądy koleżeńskie przez wieki == |
== Sądy koleżeńskie przez wieki == |
||
Wersja z 17:03, 23 wrz 2013
|
Ten artykuł dotyczy rodzaju sądu wśród kolegów. Zobacz też Sąd (ujednoznacznienie). |
Szablon:Trodzaj sądu, w którym koledzy sądzą kolegów z powództwa kolegów innych kolegów, którzy to niestety nie zasilają składów sędziowskich. Sąd koleżeński to model sądownictwa na szczeblach władzy od wójta i plebana poczynając, na Aleksandrze Kwaśniewskim i Lwie Rywinie kończąc. Do dobrej tradycji sądów koleżeńskich należy sytuacja, w której sędziowie, oskarżeni, adwokat i prokurator zasiadają przy okrągłym stole, aby wspólnie zastanowić się nad warunkami umorzenia. Daje to pewność, że czas przestoju każdej poszczególnej sprawy znacznie się skróci.
Sądy koleżeńskie przez wieki
- Dwa tysiące pięćset lat temu wykolegowano Sokratesa, który w swojej przemowie namawiał kolegów, aby odstąpili od rękoczynów, bo chociaż ich wkurwiał tymi swoimi pytaniami, to z gruntu nie chciał źle i jeszcze mogą się zbratać. Koledzy podali mu cykutę z palemką, Sokrates zwilżył usta spierzchnięte po przemowie i tyle go widziano wśród żywych.
- W 1992 Antoni Macierewicz poczuł się mocny w nogach i puścił między ludzi listę sygnowaną jego imieniem, a już na następny dzień, w wyniku nocy teczek, podczas której koledzy zmierzyli siły na zamiary, Macierewicz poszedł z torbami.
To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny prawa. Jeśli najpierw strzelasz, a później pytasz – rozbuduj go.
