Syd Barrett: Różnice pomiędzy wersjami
(poszerzona biografia) |
M (→Zobacz też: -zobaczteż) Znacznik: edytor kodu 2017 |
||
| (Nie pokazano 20 wersji utworzonych przez 15 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{cytat| |
{{cytat|Bfrrlllgrpfrgrrrrrpffff…|'''Syd Barrett''' o [[Pink Floyd]].}} |
||
'''Roger Keith Barrett''' (ur. [[6 stycznia]] [[1946]] w [[Anglia|Anglii]], zm. [[7 lipca]] [[2006]] tamże) – angielski gitarzysta, wokalista, członek zespołu [[Pink Floyd]]. Do dziś uważany za jednego z największych przedstawicieli [[rock psychodeliczny|rocka psychodelicznego]], czyli muzyki |
'''Roger Keith Barrett''' (ur. [[6 stycznia]] [[1946]] w [[Anglia|Anglii]], zm. [[7 lipca]] [[2006]] tamże) – angielski gitarzysta, wokalista, członek zespołu [[Pink Floyd]]. Do dziś uważany za jednego z największych przedstawicieli [[rock psychodeliczny|rocka psychodelicznego]], czyli [[muzyka|muzyki]] niezrozumiałej dla nikogo, ewentualnie przez jej twórców. |
||
Swego czasu wraz z zespołem upsychodeliczniał wszystko, a gdy zaczęło robić się to denerwujące – wyrzucono go z grupy, po czym próbowano na siłę kontynuować jego karierę, lecz bez większych, a nawet żadnych sukcesów. W końcu dano mu spokój, uciekł więc przed światem malować zajebiście psychodeliczne obrazy i plewić psychodeliczny ogródek. |
|||
Podobno jako dziecko na hasło wakacje malował kobietę w bikini z lodami w ręce. Podobno też wyprzedzał kolegów z Pink Floyd we wszystkim, łącznie z narkotykami. Jednak nie zajmował się od początku muzyką, uczęszczał do szkoły dla dzieci uzdolnionych artystycznie, gdzie zachwycał nauczycieli swoją poezją, dzięki czemu mógł nosić długie włosy i nikt nie miał o to pretensji, bo wiedzieli że i tak jest inny. kiedy skończył szkołę dla utalentowanych artystycznie dzieci, wybrał się do szkoły dla utalentowanej artystycznie młodzieży, a później dla utalentowanych artystycznie studentów, którą rzucił dla grania Floydami. Przyprawiał o apopleksję producenta ich pierwszej płyty, bo kiedy się nie kłócił, to chodził naćpany, a jak nie robił dwóch powyższych, to olewał system i stał naćpany i nie mógł się komunikować, bo już dawno był na marsie. Pewnego razu koledzy z Pink Floyd nie przyjechali po niego przed koncertem, i tak skończyła się era Barretu. Syda przygarnęli dawni wydawcy którzy mieli kontakt z monarem, skąd zwinęli kilku jak on ćpunów, założyli mu kapelę i kazali zagrać solowo. Jednak nikt nie skusił się na jego wydawnictwo. podobno było w nim zbyt dużo chemii. Od tej pory Syd staczał się po równi pochyłej, aż pewnego dnia zaszedł do Floydów nagrywających w studio Shine on you crazy diamond. Na tę okazję ogolił się na łyso, łącznie z brwiami, co zainspirowało Watersa do nagrania the Wall, tylko po to aby wykorzystać motyw faceta golącego sobie brwi. Poza tym był chory psychicznie od kiedy zobaczył jakie pierdoły gra Waters i spółka, karmiąc się na renomie którą on Floydom przysporzył. A jako że był wrażliwym chłopięciem, postanowił oszaleć, bo tak było romantyczniej niż drzeć paszczę. A później aby dopełnić dramaturgii, zmarł. |
|||
<br clear="all"> |
|||
{{stubmuz}} |
|||
== Historia i dyskografia == |
|||
Dołączył do Pink Floyd'u w 1965, a że chciał być frontmanem to wywalił Boba Klose'a, zmienił nazwę zespołu na Pink Floyd (Syd lubił się zabawiać w gry słowne, więc żeby upokorzyć znany zespół nazwał go penis wieloryba, ale wszystkim wciskał, że to imiona dwóch muzyków), a zamiast bluesa grał jakiś dziwny, głośny hałas. Nie był w sumie tam za długo, bo był zbyt psychodeliczny. Potem prowadził krótką karierę solową, podczas której wydał trzy płyty, ale właściwie nikt się nią nie zainteresował. |
|||
=== The Madcap Laughs === |
|||
Po polsku: śmiechy ćpunów; chyba najlepszy album z i tak słabej kariery Syda, któremu Gilmour musiał nawet wymyślać tytuł. Właściwie to brzmi gorzej niż przeciętne demo, bo Barrett miał taki kaprys, że nie chciało mu się kilka raz nagrywać jakiejś piosenki, tylko wolał dać pierwszą wersję. |
|||
=== Barrett === |
|||
Tym razem David nie pomógł Sydowi w wymyśleniu nazwy, więc ten po prostu nazwał album tak, jak on się nazywa, bo nic lepszego nie wymyślił. Ten album też był raczej dosyć chaotyczny, bo Syd często przerywał nagrania. Na okładce są owady, bo Barrett lubił [[The Beatles|żuczki]] i chciał być tak sławni jak oni, ale właściwie to się tego wstydził, bo nie byli wystarczająco psychodeliczni, dlatego na okładce nie znajdziemy żuków. |
|||
=== Opel === |
|||
Album właściwie nie był jakiś szczególny i nie zawierał zbytnio ciekawych utworów, a Syd ponieważ znowu miał problem z nazwą płyty, zainspirował się zwrotem ''sprzedam Opla'', bo myślał, że wtedy ten album będzie się lepiej sprzedawał. |
|||
== Zobacz też == |
|||
* [[Pink Floyd]] |
|||
* [[Another Brick in the Wall]] |
|||
* [[David Gilmour]] |
|||
* [[Richard Wright]] |
|||
* [[Roger Waters]] |
|||
{{stub|muz}} |
|||
{{Pink Floyd}} |
{{Pink Floyd}} |
||
{{DEFAULTSORT:Barrett, Syd}} |
|||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Angielscy wokaliści]] |
||
[[Kategoria:Angielscy gitarzyści]] |
|||
[[Kategoria:Wokaliści rockowi]] |
|||
[[Kategoria:Pink Floyd]] |
|||
[[en:Syd Barrett]] |
[[en:Syd Barrett]] |
||
Aktualna wersja na dzień 11:20, 14 paź 2021
Bfrrlllgrpfrgrrrrrpffff…
- Syd Barrett o Pink Floyd.
Roger Keith Barrett (ur. 6 stycznia 1946 w Anglii, zm. 7 lipca 2006 tamże) – angielski gitarzysta, wokalista, członek zespołu Pink Floyd. Do dziś uważany za jednego z największych przedstawicieli rocka psychodelicznego, czyli muzyki niezrozumiałej dla nikogo, ewentualnie przez jej twórców.
Swego czasu wraz z zespołem upsychodeliczniał wszystko, a gdy zaczęło robić się to denerwujące – wyrzucono go z grupy, po czym próbowano na siłę kontynuować jego karierę, lecz bez większych, a nawet żadnych sukcesów. W końcu dano mu spokój, uciekł więc przed światem malować zajebiście psychodeliczne obrazy i plewić psychodeliczny ogródek.
Historia i dyskografia[edytuj • edytuj kod]
Dołączył do Pink Floyd'u w 1965, a że chciał być frontmanem to wywalił Boba Klose'a, zmienił nazwę zespołu na Pink Floyd (Syd lubił się zabawiać w gry słowne, więc żeby upokorzyć znany zespół nazwał go penis wieloryba, ale wszystkim wciskał, że to imiona dwóch muzyków), a zamiast bluesa grał jakiś dziwny, głośny hałas. Nie był w sumie tam za długo, bo był zbyt psychodeliczny. Potem prowadził krótką karierę solową, podczas której wydał trzy płyty, ale właściwie nikt się nią nie zainteresował.
The Madcap Laughs[edytuj • edytuj kod]
Po polsku: śmiechy ćpunów; chyba najlepszy album z i tak słabej kariery Syda, któremu Gilmour musiał nawet wymyślać tytuł. Właściwie to brzmi gorzej niż przeciętne demo, bo Barrett miał taki kaprys, że nie chciało mu się kilka raz nagrywać jakiejś piosenki, tylko wolał dać pierwszą wersję.
Barrett[edytuj • edytuj kod]
Tym razem David nie pomógł Sydowi w wymyśleniu nazwy, więc ten po prostu nazwał album tak, jak on się nazywa, bo nic lepszego nie wymyślił. Ten album też był raczej dosyć chaotyczny, bo Syd często przerywał nagrania. Na okładce są owady, bo Barrett lubił żuczki i chciał być tak sławni jak oni, ale właściwie to się tego wstydził, bo nie byli wystarczająco psychodeliczni, dlatego na okładce nie znajdziemy żuków.
Opel[edytuj • edytuj kod]
Album właściwie nie był jakiś szczególny i nie zawierał zbytnio ciekawych utworów, a Syd ponieważ znowu miał problem z nazwą płyty, zainspirował się zwrotem sprzedam Opla, bo myślał, że wtedy ten album będzie się lepiej sprzedawał.
Zobacz też[edytuj • edytuj kod]
To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny muzyki. Jeśli wytrzymasz 10 minut w słuchawkach – rozbuduj go.
