U.D.O.: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 2: | Linia 2: | ||
{{cytat|'''Jelcz''' nie odpala, [[bo tak]]|[[Amerykańscy naukowcy]] o '''Jelczu'''}} |
{{cytat|'''Jelcz''' nie odpala, [[bo tak]]|[[Amerykańscy naukowcy]] o '''Jelczu'''}} |
||
'''Jelcz 120M''' – niezwykle nowoczesny pojazd z [[Jelcz|Jelcza]] rodem, powstały w latach dziewięćdziesiątych jako odpowiedź na nowoczesne zachodnie konstrukcje, w oparciu o model [[PR110]]. Niestety producentom umknął w pewnym stopniu fakt, że w owym czasie na Zachodzie debiutowały pojazdy niskopodłogowe. |
'''Jelcz 120M''' – niezwykle nowoczesny pojazd z [[Jelcz|Jelcza]] rodem, powstały w latach dziewięćdziesiątych jako odpowiedź na nowoczesne zachodnie konstrukcje, w oparciu o model [[Jelcz PR110|PR110]]. Niestety producentom umknął w pewnym stopniu fakt, że w owym czasie na Zachodzie debiutowały pojazdy niskopodłogowe. |
||
== Wygląd == |
== Wygląd == |
||
Autobus powstał jako rozwinięcie PR110, a jako że w latach dziewięćdziesiątych nie było pieniędzy na nic, oszczędzono na styliście wygląd jest identyczny z poprzednikiem |
Autobus powstał jako rozwinięcie PR110, a jako że w latach dziewięćdziesiątych nie było pieniędzy na nic, oszczędzono na styliście wygląd jest identyczny z poprzednikiem i z [[Jelcz PR100|poprzednikiem poprzednika]] też. Mamy więc przód uformowany w modny w latach siedemdziesiątych klin oraz charakterystyczny wygięty w łuk dach. Estetykę cegły podkreślają dodatkowo niewielkie kwadratowe okna. Znakiem rozpoznawczym Jelcza są małe trójkątne okienka po bokach kabiny powstałe aby każdy [[Miłośnik Komunikacji Miejskiej|MKM]] mógł popatrzeć na nogi kierowcy podczas pracy. |
||
W XXI wieku wiele jelczyków przebudowano na model Supero, który dorównywał geniuszem stylistycznym 121M i przypominał meblościankę ozdobioną lampkami choinkowymi. |
W XXI wieku wiele jelczyków przebudowano na model Supero, który dorównywał geniuszem stylistycznym 121M i przypominał meblościankę ozdobioną lampkami choinkowymi. |
||
== Wnętrze == |
== Wnętrze == |
||
Wnętrze zbudowano wykorzystując elementy poprzednika (w większości zaczerpnięte z Berlieta lub Ikarusa). Ku uciesze pasażerów pozostawiono więc wygodne, czerwone niczym [[Rewolucja Październikowa|rewolucja]] skajowe siedzenia, o cudownych właściwościach. Wygodne są one bowiem tylko do momentu, gdy po drugiej stronie nie usiądzie ktoś cięższy, co jak wiadomo zdarza się [[Prawa Murphy'ego|zawsze]] |
Wnętrze zbudowano wykorzystując elementy poprzednika (w większości zaczerpnięte z Berlieta lub Ikarusa). Ku uciesze pasażerów pozostawiono więc wygodne, czerwone niczym [[Rewolucja Październikowa|rewolucja]] skajowe siedzenia, o cudownych właściwościach. Wygodne są one bowiem tylko do momentu, gdy po drugiej stronie nie usiądzie ktoś cięższy, co jak wiadomo zdarza się [[Prawa Murphy'ego|zawsze]]. Wersja Supero została, pomimo próśb pasażerów, pozbawiona tych wspaniałych siedzeń i zamontowano w niej prymitywne plastikowe [[krzesło|krzesła]]. Speszeni powszechniejącą niskopodłogowością, postanowili obniżyć o ok. 200mm podłogę na początku względem końca pojazdu. Nie zastosowano jednak popularnego w późniejszych modelach schodka lecz jedynie ją skrzywiono, dzięki czemu przy każdym ostrzejszym hamowaniu pasażerowie przytulają się przy kabinie kierowcy. |
||
== Technika i eksploatacja == |
== Technika i eksploatacja == |
||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
Obecnie w [[Polska|Polsce]] eksploatuje się wiele 120M, głównie w mniejszych miastach jak [[Łomianki]] oraz w [[Warszawa|Stolicy]]. Co ciekawe rzadko kiedy uruchomienie pojazdów przekracza 50%. Nad tym problemem zastanawiają się nawet [[amerykańscy naukowcy]], choć bez większych skutków. Autobusy są sukcesywnie zastępowane Solarisami, a MKM-owie niewiele sobie z tego robią, bo nie są tak <i>kultowe</i> jak Ikarus |
Obecnie w [[Polska|Polsce]] eksploatuje się wiele 120M, głównie w mniejszych miastach jak [[Łomianki]] oraz w [[Warszawa|Stolicy]]. Co ciekawe rzadko kiedy uruchomienie pojazdów przekracza 50%. Nad tym problemem zastanawiają się nawet [[amerykańscy naukowcy]], choć bez większych skutków. Autobusy są sukcesywnie zastępowane Solarisami, a MKM-owie niewiele sobie z tego robią, bo nie są tak <i>kultowe</i> jak Ikarus |
||
== Zobacz też == |
|||
{{przypisy}} |
|||
*[[Jelcz]] |
|||
*[[Jelcz PR100]] |
|||
*[[Jelcz 120M]] |
|||
[[Kategoria:Komunikacja miejska]] |
[[Kategoria:Komunikacja miejska]] |
||
| Linia 28: | Linia 31: | ||
'''Jelcz PR110''' – stadium przejściowe [[Jelcz|Jelcza]] pomiędzy modelem [[Jelcz PR100|PR100]], a [[Jelcz 120M|120M]]. Największą innowacją było wydłużenie nadwozia o jeden metr i włożenie większego silnika rodzimej produkcji w celu zwiększenia łamliwości konstrukcji. Większego celu nie niosło za sobą natomiast dodanie trzecich, tylnych drzwi. Autobusy popularne były w szczególności w małych miastach, którym [[PZPR|Partia]] nie chciała z niewiadomych przyczyn zezwolić na zakup Ikarusów. W latach dziewięćdziesiątych stały się synonimem [[wsiobus|wsiobusów]] obok Autosanów, z racji wykorzystywania przez [[kapitalizm|wschodzące gwiazdy biznesu]] do przewozu <s>bydła</s> pasażerów. |
|||
'''Jelcz PR110''' – tały w latach dziewięćdziesiątych jako odpowiedź na nowoczesne zachodnie konstrukcje, w oparciu o model [[PR110]]. Niestety producentom umknął w pewnym stopniu fakt, że w owym czasie na Zachodzie debiutowały pojazdy niskopodłogowe. |
|||
[[Kategoria:Komunikacja miejska]] |
|||
Wersja z 15:25, 4 lip 2010
Jelcz nie odpala, bo tak
- Amerykańscy naukowcy o Jelczu
Jelcz 120M – niezwykle nowoczesny pojazd z Jelcza rodem, powstały w latach dziewięćdziesiątych jako odpowiedź na nowoczesne zachodnie konstrukcje, w oparciu o model PR110. Niestety producentom umknął w pewnym stopniu fakt, że w owym czasie na Zachodzie debiutowały pojazdy niskopodłogowe.
Wygląd
Autobus powstał jako rozwinięcie PR110, a jako że w latach dziewięćdziesiątych nie było pieniędzy na nic, oszczędzono na styliście wygląd jest identyczny z poprzednikiem i z poprzednikiem poprzednika też. Mamy więc przód uformowany w modny w latach siedemdziesiątych klin oraz charakterystyczny wygięty w łuk dach. Estetykę cegły podkreślają dodatkowo niewielkie kwadratowe okna. Znakiem rozpoznawczym Jelcza są małe trójkątne okienka po bokach kabiny powstałe aby każdy MKM mógł popatrzeć na nogi kierowcy podczas pracy. W XXI wieku wiele jelczyków przebudowano na model Supero, który dorównywał geniuszem stylistycznym 121M i przypominał meblościankę ozdobioną lampkami choinkowymi.
Wnętrze
Wnętrze zbudowano wykorzystując elementy poprzednika (w większości zaczerpnięte z Berlieta lub Ikarusa). Ku uciesze pasażerów pozostawiono więc wygodne, czerwone niczym rewolucja skajowe siedzenia, o cudownych właściwościach. Wygodne są one bowiem tylko do momentu, gdy po drugiej stronie nie usiądzie ktoś cięższy, co jak wiadomo zdarza się zawsze. Wersja Supero została, pomimo próśb pasażerów, pozbawiona tych wspaniałych siedzeń i zamontowano w niej prymitywne plastikowe krzesła. Speszeni powszechniejącą niskopodłogowością, postanowili obniżyć o ok. 200mm podłogę na początku względem końca pojazdu. Nie zastosowano jednak popularnego w późniejszych modelach schodka lecz jedynie ją skrzywiono, dzięki czemu przy każdym ostrzejszym hamowaniu pasażerowie przytulają się przy kabinie kierowcy.
Technika i eksploatacja
Wraz z wyglądem pojazd przejął również wszystkie wady poprzedników. Pozostały więc pękające poduszki w zawieszeniu w wyniku czego autobusy jeżdżą często śmiesznie przekrzywione na jedną stronę, jak również dach korodujący szybciej niż zdąży się go łatać. Pozostała też specjalność Jelcza czyli łamanie się pojazdu na pół przed przednią osią. Oczywiście dodano też kilka nowych usterek. Dzięki dodaniu silnika produkcji MAN-a autobus stał się wrażliwy na przeciętne polskie paliwo, a elektroniczne wyświetlacze z Supero częściej pokazują informacje od cywilizacji pozaziemskich niż te dotyczące trasy.
Obecnie w Polsce eksploatuje się wiele 120M, głównie w mniejszych miastach jak Łomianki oraz w Stolicy. Co ciekawe rzadko kiedy uruchomienie pojazdów przekracza 50%. Nad tym problemem zastanawiają się nawet amerykańscy naukowcy, choć bez większych skutków. Autobusy są sukcesywnie zastępowane Solarisami, a MKM-owie niewiele sobie z tego robią, bo nie są tak kultowe jak Ikarus
Zobacz też
Jelcz PR110 – stadium przejściowe Jelcza pomiędzy modelem PR100, a 120M. Największą innowacją było wydłużenie nadwozia o jeden metr i włożenie większego silnika rodzimej produkcji w celu zwiększenia łamliwości konstrukcji. Większego celu nie niosło za sobą natomiast dodanie trzecich, tylnych drzwi. Autobusy popularne były w szczególności w małych miastach, którym Partia nie chciała z niewiadomych przyczyn zezwolić na zakup Ikarusów. W latach dziewięćdziesiątych stały się synonimem wsiobusów obok Autosanów, z racji wykorzystywania przez wschodzące gwiazdy biznesu do przewozu bydła pasażerów.
