U.D.O.: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Hansen.jpg|thumb|right|250px|Lider zespołu. Uwagę zwraca niedogolona broda, na ktorą Kai wyrywa [[dziewczyna|lachony]].]] |
[[Plik:Hansen.jpg|thumb|right|250px|Lider zespołu. Uwagę zwraca niedogolona broda, na ktorą Kai wyrywa [[dziewczyna|lachony]].]] |
||
'''Ian Gillan''' (znany też jako „Człowiek, który wyrzucił [[Ritchie Blackmore|Blackmore'a]]”, ur. 19 sierpnia 1945 w Hounslow) – brytyjski wyjec znany z zespołów [[Deep Purple]] i [[Black Sabbath]]. Znany z zamiłowania do piosenek, w których więcej jęczy i stęka niż śpiewa. |
|||
== Dyskografia == |
|||
===Mk I=== |
|||
*''Shades of Deep Purple'' (wrzesień 1968) – jedyny album Purpli zawierający [[cover]]y. Jak wiadomo granie coverów jest najprostszą drogą do sukcesu, więc podbili tym świat. |
|||
*''The Book of Taliesyn'' (grudzień 1968) – kontynuujemy granie coverów, utwory własne zajmują już jednak większą część płyty, co można uznać za sukces. |
|||
*''Deep Purple'' (listopad 1969) – tylko jeden cover (!). Od razu widoczny stał się spadek popularności, którego następstwem były zmiany personalne. |
|||
===Mk IIa=== |
|||
*''Deep Purple in Rock'' (czerwiec 1970) – przyszedł Ian Gillan i zagonił zespół do roboty. Od tego czasu nie grają już coverów, a album ten stał się przyczynkiem wielkiej sławy. |
|||
*''Fireball'' (wrzesień 1971) – album zawiera głównie reedycje piosenek zz trzech pierwszych albumów, tyle że z Gillanem. Widocznie kompozytorski zapał zespołu wyczerpał się przy poprzednim dziele, a kasę trzeba było przecież trzepać. |
|||
*''Machine Head'' (marzec 1972) – zawiera ''Smoke on the Water''. Reszta jest milczeniem. |
|||
*''Who Do We Think We Are'' (luty 1973) – <s>''Myślimy kim jesteśmy''</s> ''Jesteśmy kim myślimy, że jesteśmy'', a jesteśmy kobietą z Tokio. |
|||
===Mk III=== |
|||
*''Burn'' (luty 1974) – debiut Coverdale'a na poważnym wydawnictwie, dlatego w śpiewaniu pomaga mu Glenn Hughes. Fani rozczarowani brakiem Gillana grozili podobno masowymi samobójstwami. Wycofali się jednak z tego, gdy Blackmore powiedział: „A róbta co chceta”. |
|||
*''Stormbringer (grudzień 1974) – drugi album z Coverdalem. Blackmore był w tym czasie zajęty zakładanie [[Rainbow|Tęczy]], więc jest stosunkowo mało produktywny. |
|||
===Mk IV=== |
|||
*''Come Taste the Band'' (październik 1975) – a takie byle co, wymuszone przez Coverdale'a. |
|||
===Mk IIb=== |
|||
*''Perfect Strangers'' (listopad 1984) – powrót po latach spowodowany spadkiem popularności Rainbow i próbą wstrzyknięcia Gillanowi dawki heroiny przez Tony'ego Iommiego podczas Born Again Tour. |
|||
*''The House of Blue Light'' (styczeń 1987) – drugi album, po którym dziewczynki znowu się podrapały i Gillan wyleciał z zespołu. |
|||
===Mk V=== |
|||
*''Slaves & Masters'' (październik 1990) – znowu brak Gillana, tym samym album wielkiej popularności nie zdobył. |
|||
===Mk IIc=== |
|||
*''The Battle Rages On...'' (lipiec 1993) – powrót Iana do zespołu. Tytuł nawiązuje do zwyczajów muzyków podczas nagrywania płyty. Ian Gillan próbował na przykład zadźgać Blackmore'a nożem, a gdy zabroniono przynosić do studia ostrych narzędzi spróbował tego samego łyżką. |
|||
===Mk VII=== |
|||
*''Purpendicular'' (luty 1996) – wywalono Ritchiego, ale jego styl pozostał, więc album sprzedawał się dobrze. |
|||
*''Abandon'' (maj 1998) – tu muzyka zaczęła powoli zmierzać do ukochanego przez Gillana jazz-rocka. |
|||
Mk VIII |
|||
*''Bananas'' (sierpień 2003) – wszyscy kochamy banany. |
|||
*''Rapture of the Deep'' (październik 2005) – jazz-rock. Jeśli lubisz starych Deep Purple i własne życie nie słuchaj tego pod żadnym pozorem |
|||
== Życiorys == |
|||
Swoją karierę Gillan zaczynał w nikomu nieznanych zespołach The Javelins i Episode Six. Przełomowym momentem jego kariery było dołączenie w 1968 roku do Deep Purple. Nagrał z nimi parę płyt, po czym po ostrej kłótni Gillan opuścił zespół. Poniżej prezentujemy jej skrócony zapis zarejestrowany hotelową kamerą: |
|||
[[Kategoria:Gitarzyści|{{PAGENAME}}]] |
|||
''Ritchie Blackmore'': Rogacz! Rogacz! Rogacz! |
|||
''Ian Gillan'': A ty lubisz Niemki. Nie zdziwię się jak przerzucisz się na młodych chłopców. Swoją drogą jak tam twoja Helga? |
|||
''R. B.'': Od{{Cenzura2}}l się od Babs! |
|||
''I. G.'': Cóż za kobiece imię... Nazwę tak swój [[traktor]]. |
|||
Następnie słychać odgłos tłuczonego szkła i płacz Gillana, z którego da się zrozumieć: |
|||
– Poskarżę się Gloverowi! |
|||
Potem następuje trzaśnięcie drzwiami, któremu towarzyszy szyderczy śmiech Ritchiego i tryumfalny okrzyk: |
|||
– Pedał! |
|||
Wersja z 09:12, 18 maj 2011
Lider zespołu. Uwagę zwraca niedogolona broda, na ktorą Kai wyrywa lachony.
Ian Gillan (znany też jako „Człowiek, który wyrzucił Blackmore'a”, ur. 19 sierpnia 1945 w Hounslow) – brytyjski wyjec znany z zespołów Deep Purple i Black Sabbath. Znany z zamiłowania do piosenek, w których więcej jęczy i stęka niż śpiewa.
Życiorys
Swoją karierę Gillan zaczynał w nikomu nieznanych zespołach The Javelins i Episode Six. Przełomowym momentem jego kariery było dołączenie w 1968 roku do Deep Purple. Nagrał z nimi parę płyt, po czym po ostrej kłótni Gillan opuścił zespół. Poniżej prezentujemy jej skrócony zapis zarejestrowany hotelową kamerą:
Ritchie Blackmore: Rogacz! Rogacz! Rogacz!
Ian Gillan: A ty lubisz Niemki. Nie zdziwię się jak przerzucisz się na młodych chłopców. Swoją drogą jak tam twoja Helga?
R. B.: Od
l się od Babs!
I. G.: Cóż za kobiece imię... Nazwę tak swój traktor.
Następnie słychać odgłos tłuczonego szkła i płacz Gillana, z którego da się zrozumieć:
– Poskarżę się Gloverowi!
Potem następuje trzaśnięcie drzwiami, któremu towarzyszy szyderczy śmiech Ritchiego i tryumfalny okrzyk:
– Pedał!
