U.D.O.

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Lider zespołu. Uwagę zwraca niedogolona broda, na ktorą Kai wyrywa lachony.

Let the hammer fall!!!

Hammerfall na każdym albumie

Hammerfall – szwedzki zespół lubujący się w spadających młotkach, w czym Sigmund Freud dopatrzyłby się traumy z dzieciństwa[1]. Grają coś będące pośrednim etapem między power a heavy metalem, choć może to mylne wrażenie, spowodowane dużą ilością coverów zespołów heavymetalowych.

Rys historyczny

Hammerfall założone zostało w 1993 roku jako zabawka Jespera Strombalda z In Flames, który postanowił spróbować swoich sił jako perkusista oraz dwóch innych muzyków deathmetalowych. Przez pierwsze cztery lata przewinęło się przez niego wielu członków In Flames, po czym ukształtował się skład zdolny do wydania płyty z Joacimem Cansem jako wokalistą. Gwoli ścisłości na tymże pierwszym albumie nie gra ŻADEN z założycieli zespołu, lecz jedynie dla niepoznaki wymieniony został Jesper Strombald. W rzeczywistości grał na nim Patrik Rafling, który dwa lata później został zwolniony, bo żądał podwyżki honorarium za dochowanie tajemnicy. Ukształtował się wtedy w miarę stały skład zespołu zakłócony odejściem z zespołu basisty Magnusa Rosena i gitarzysty Stefana Elmgrena, któremu zamarzyło się podążyć w ślady Nicko i Bruce'a z Iron Maiden i zostać pilotem.

Twórczość

Twórczość inspirowana jest dziełami znamienitych twórców fantasy, chociaż z uwagi na mierność tekstów równie dobrze mogłaby być inspirowana kawałkiem mięsa lub dajmy na to lewitującym długopisem. Sytuację ratuje jednak pełny głos Cansa. Niewątpliwym jego sukcesem jest też wyzbycie się typowej dla Szwedów hiperpoprawności w w wymowie angielskich słów.

Skład zespołu

  • Joacim Cans – śpiew (1996–obecnie). Zdaniem wielu jedyny powód, dla którego warto słuchać tego zespołu. Dlatego też nagrał jeden solowy album, lecz okazało się, że nie jest ich aż tak wielu.
  • Oscar Dronjak – gitara elektryczna, śpiew (1993–obecnie). Potrafi też grać na akordeonie i puzonie, ale na szczęśccie nie ujawnia się ze swymi talentami.
  • Pontus Norgren – gitara elektryczna (2008–obecnie)
  • Fredrik Larsson – gitara basowa (1994–1997, 2007–obecnie)
  • Anders Johansson – perkusja (1999–obecnie). Wyjechał kiedyś do USA, gdzie walił w gary u niejakiego Yngwie'go Malmsteena, spełniając tym samym swój American Dream.
  • Mikael Stanne – śpiew (1993–1996)
  • Niklas Sundin – gitara (1993–1995)
  • Glenn Ljungström – gitara (1995–1997)
  • Magnus Rosén – gitara basowa (1997–2007)
  • Johan Larsson – gitara basowa (1993–1994)
  • Jesper Strömblad – perkusja (1993–1997)
  • Patrik Räfling – perkusja (1997–1999)
  • Stefan Elmgren - gitara, śpiew (1997–2008)

Oprócz tego w kilku nagraniach wystąpili gościnnie Kai Hansen (Gamma Ray) i Udo Dirkschneider (Accept).

Przypisy

  1. A mówią, że Szwedzi to ludzie cywilizowani i dzieci nie biją.