Koeljowanie
Koeljowanie – zabieg literacki, w wyniku którego oczywiste banały lub poetycko brzmiące bzdury nabierają głębi oraz inteligencko-filozoficznego polotu. Jego głównym propagatorem oraz specjalistą w zakresie stosowania koeljowania na szeroką skalę jest Paulo Coelho. Nazwisko to stało się synonimem pisarstwa tego rodzaju, gdyż jako pierwszy zbudował całą swoją karierę na tekstach w niemalże stu procentach wypełnionych treściami skoeljowanymi. Efektem umiejętnego posługiwania się koeljowaniem jest przetworzenie głupawych hasełek bez znaczenia w mądrości, nad którymi rzesze czytelników płaczą ze wzruszenia lub zapadają w głęboką zadumę.
Przykłady[edytuj • edytuj kod]
1. Oczywisty banał
Jeśli zamkniesz oczy, nie widzisz nic.
Reakcja odbiorców: Hoho, toś wymyślił, mądralo! <szydzący śmiech>
COELHO IT UP!
Jeśli zamkniesz oczy, nie widzisz nic. ~ Paulo Coelho
Reakcja odbiorców: O, Boże! Ileż głębi! Czas zmienić swoje życie!
2. Poetycko brzmiąca bzdura
Każde odejście zamyka za tobą serca twoich bliskich.
Reakcja odbiorców: WTF? Jarałeś coś?
COELHO IT UP!
Każde odejście zamyka za tobą serca twoich bliskich. ~ Paulo Coelho
Reakcja odbiorców: Och, to takie prawdziwe! <chlip> Przypomniał mi się zmarły wujek od strony matki! <chlip>
Zastosowanie[edytuj • edytuj kod]
Tego rodzaju zabieg literacki ma na celu ukrycie braku: pomysłu/fabuły/interesujących bohaterów/sensu/talentu autora (dopisywanie niepotrzebne skreślić nie ma sensu, gdyż najczęściej w takich powieściach brakuje wszystkiego). Dzięki umiejętnemu zastosowaniu techniki koeljowania można nie tylko się dorobić, ale i zyskać sławę człowieka, który zachęcił do czytania ludzi, którzy przygodę z książką zakończyli na elementarzu.
