Lanckorona
Lanckorona – stolica gminy Lanckorona, przez niektórych uważana za drugą stolicę Polski, zaraz po Krakowie. Metropolia rozciąga się na około 11 km². Mimo że zerwała stosunki dyplomatyczne z wszystkimi swymi sąsiadami, to wiecznie jest przez nich oblegana w celu spożycia napojów wyskokowych w ścisłym jej centrum.
Historia[edytuj • edytuj kod]
Od zarania dziejów określana Korona Kraju, nie bez powodu swe schadzki mieli tu polscy królowie, którzy w zamku na Górze Lanckorońskiej o wysokości dumnych 545 metrów n.p.m. omawiali przy winie i winie, znaczy przy ucztach, plany ekspansji imperium Jagiellonów, na pobliskie księstwo oświęcimskie.
W późniejszych wiekach, miasto zaczęło upadać (jeden z wielu negatywnych skutków przeniesienia stolicy do Warszawy). W XVII wieku chętnie odwiedzana przez turystów ze Szwecji, którzy również podtrzymywali tradycję spędzania zakrapianych wieczorów w lanckorońskim zamku. Po pierwszym rozbiorze Rzeczpospolitej Obojga Narodów, znalazła się w granicach Cesarstwa Habsburskiego, której władca Franek II nadał herb, potwierdzający dumną nazwę rozrośniętego już megalopolis.
Obecnie podnosi się ona niczym feniks z popiołów (tutejsi wolą mówić: niczym żul spod ławki), a obecne władze zapewniają prężny rozwój…
Kultura[edytuj • edytuj kod]
Mimo że wieś nie różni się niczym od przeciętnego miasteczka Polski, to i tu, i tam bydło po ulicach chodzi wolno. Miejscowość znana z hitu Marka Grechuty, a także chętnie odwiedzana przez turystów[potrzebne źródło] z całej Polski, którzy zapewne zgubili się w drodze z Wadowic do Krakowa. W Lanckoronie nigdy nie brakuje ładnych dziewczyn, prawdopodobnie ma to związek z tym, że oceniający zawsze są po kilku głębszych. Co roku odbywa się tu huczne wydarzenie „Anioł w miasteczku”, które raczej przypomina wydarzenie Cygan w miasteczku, gdyż młodzi ludzie ze skrzydłami na ramionach nawiedzają domy tutejszych mieszkańców. Mieszkańcy Lanckorny pieszczotliwie określają swoich sąsiadów, i tak mieszkańcy:
- Jastrzębi – Bobiorze;
- Kalwarii Zebrzydowskej – Budziory;
- Skawinek – Grzybiorze;
Dzielnie[edytuj • edytuj kod]
- Rynek – centrum kulturalne, gdzie młodzi i starzy spotykają się w celu dumnego podtrzymywania tradycji. W każdą niedzielę pali się na nim grill, nikt nie wie po co.
- Krakowska – główna ulica wjazdowa, przy której znajduje się wiele budynków służących do
gnębieniapomocy obywatelowi. - Działki – miejsce, gdzie ludzie mieszkają i sadzą różne trawy. Trawiarstwo jest bardzo rozwinięte w tej części miejscowości.
- Bloki – w odróżnieniu od innych szaro-betonowych bloków, te lanckorońskie są białe i w sumie jest to główna różnica.
- Kopań – zapomniana przez Boga, a psy szczekają tu dupami.
- Dział – dumnie nazywana Manhattanem bądź też Osiedlem Słoneczko (tę drugą nazwę zapewne zawdzięcza młodym ludziom, którzy na skraju lasuw tylnych siedzeniach samochodu ochoczo zapoznają się z tutejszą przyrodą…).
- Łaśnica – dokładna kopia Kopani, z tym, że ona jest położona u podnóża Lanckorony, przez co jej mieszkańcy są mało oświeceni.
Ekologia[edytuj • edytuj kod]
Miejscowość jest bardzo ekologiczna, mieszkańcy oprócz zajmowania się swoimi roślinkami budują domy przyjazne środowisku (90% materiałów budowlanych to drewno).
Klimat[edytuj • edytuj kod]
Wybitnie zmienny. Zawsze inny niż w otaczających ją miejscowościach. Na dworze polu zawsze jest ciepło, deszcz nie pada tu nigdy, a jeśli wydaje ci się że pada to jesteś w błędzie, bo to strażacy z pobliskiej OSP polewają miejscowość wodą, aby zapewnić hołocie dumnym obywatelom spragnionej wody.
