Picipolo

– Gracie?
– Gramy!
– Tak…? Chyba w picipolo na małe bramki!

Pani od wuefu o picipolo

Picipolo – popularna gra zespołowa wymagająca największych zdolności koncentracji z wszystkich znanych gier na świecie.

Historia gry

Picipolo powstało dawno temu, naukowcy szacują okres powstania na około XXXII w. p.n.e. – XII w. n.e. (prawdopodobnie w 138 roku). Zostało wymyślone przez starożytnych uczonych radzieckich w syberyjskich tajgach. Stworzenie zasad przypisuje się sławnemu filozofowi, Pietia Gorasowi. Podobno podczas codziennej kąpieli w rzece (oczywiście po wydłubaniu przerębli) i przeczytaniu Wyborczej dostał nagłego olśnienia. Od tego momentu gra zwiększyła popularność, głównie za sprawą Mongołów odwiedzających Europę w XIII wieku. Aby zasady picipolo przetrwały wieki albo chociaż do soboty, zostały one spisane jako inskrypcje w języku staropicipolańskim. Do dziś naukowcy głowią się nad rozszyfrowaniem tajemniczych znaków. Obecnie język ten zna tylko garstka ludzi, potomkowie tego, który poślizgnął się na skórce od banana.

Skąd się to wzięło?

Słowo Picipolo oznaczało kiedyś w języku rosyjskim dosłownie: Sasza, dawaj zagramy w picipolo! Proszę… Dlatego kiedyś, gdy ktoś chce zagrać z kimś w tę grę, mówił: Picipolo, proszę!

Picipolo w świecie

Ogromna popularność tej gry sprawiła, że na świecie zaczęły powstawać ośrodki zrzeszające młodych adeptów gry picipolo. Do najbardziej znanych akademii picipolo należą:

1. Zakon w Tybecie – najbardziej prestiżowy ze wszystkich, niedawno otworzyli tam nawet Makdonalda!
2. Bałkany na Bałkanach;
3. Fucking Monastery, znajduje się w Jułesej;
4. Mbasa w Wbwmazingwe, (przydaje się tam znajomość języka suahili);
5. Syberyjska tundra, znajduje się nie wiadomo gdzie.

Zasady gry

1. Są trzy warianty gry: na małe, duże i średnie bramki.
2. Na boisku, w danym momencie gry, może przebywać jedna osoba z danej drużyny.
3. Nie ma zawodników rezerwowych.
4. Gra składa się z pięciu rund nazywanych rundami.
5. Nie wolno faulować przeciwnika, używać łokci, rzucać w niego świnkami morskimi i setkami dolarów.
6. W przypadku faulu w strefie bramkowej (patrz rys.) zarządza się rzut karny.
7. Zaleca się grać zgodnie z przepisami, najlepiej fer plej.

Cel gry

Celem gry jest zwycięstwo w grze.

Przykłady gry

Wariant gry na małe bramki:

– Podaj dowolną liczbę od jednego do dziesięciu.

– Siedem.

– Osiem. Wygrałem!

– Daj szansę się zrewanżować.

– Oczywiście. Wybierz liczbę od jednego do dziesięciu.

– Dziesięć. Ha!

– Jedenaście. Znów wygrałem!

Druga runda, wariant gry na duże bramki:

– Zagrajmy jeszcze raz, ale tym razem ja zaczynam.

– Dobra.

– Wybierz liczbę od jednego do stu.

– Dwadzieścia cztery.

– Dwadzieścia pięć. Wygrałem!

– Niestety przegrałeś. W drugiej rundzie wygrywa mniejsza liczba.

Trzecia runda, wariant gry na średnie bramki:

– Kurczę pieczone! No to jedziemy ostatni raz. Wybierz liczbę od jednego do stu.

– Pięćdziesiąt.

– Sto! Nareszcie wygrałem!

– Nie, znów wdupiłeś. W trzeciej rundzie wygrywa najśredniejsza liczba.