Zdzisław Ambroziak: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
(zmiana navboxa) |
Grzeeesiek (dyskusja • edycje) M |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
==Wkład w polszczyznę== |
==Wkład w polszczyznę== |
||
Zdzisław Ambroziak był |
Zdzisław Ambroziak był twórcą szkoły ko-men-ta-rzu spor-to-we-go, zwanej „czwórsylabizatorami”. Za-ło-że-nia tej szkoły po-le-ga-ły na dokładnym sylabizowaniu wszystkich wyrazów w wy-po-wie-dzi, które miały cztery sylaby. I tak np. jeżeli polscy siatkarze, wy-gry-wa-jąc w trzecim secie z [[Brazylia|Brazylią]] 22-13 jednak wznieśli się na wyżyny moż-li-woś-ci i przegrali 23-25 albo niejaki [[John McEnroe]] po e-fe-kto-wnym returnie, smeczu i pas-sing-sho-cie z dojściem do siatki wyekspediował piłkę w aut, wtedy pan Ambroziak oświadczał, iż jest to ''„Ka-ta-stro-fa!''” (akcent podwójny na ''ka'' oraz ''stro''). |
||
==Wkład w teorię siatkówki== |
==Wkład w teorię siatkówki== |
||
* '''I za-czy-na-ją się te siatkarskie szachy!''' – o-kre-śle-nie wy-gła-sza-ne przez Zdzisława Am-bro-zia-ka gdzieś w |
* '''I za-czy-na-ją się te siatkarskie szachy!''' – o-kre-śle-nie wy-gła-sza-ne przez Zdzisława Am-bro-zia-ka gdzieś w o-ko-l-icy zdobycia przez jedną z drużyn 19 punktu, kiedy to [[trener]]zy mieli zwyczaj mieszać w składzie za-mie-nia-jąc: atakującego na odbierającego, śro-dko-we-go na rozgrywającego, libero na [[bramkarz]]a, łysego na rudego, zagrywającego na [[Clayton Stanley|Claytona Stanleya]] a skoczka na przedskoczka. W re-zul-ta-cie gubili się wszyscy: za-wod-ni-cy, sędziowe, superwajzorzy, widzowie, ale nie Zdzisław Ambroziak. |
||
* '''I zaczyna się to siatkarskie wsteczne od-li-cza-nie!''' – kolejne z misteriów Am-bro-zi-aka, zaczynające się około 21 punktu. Wtedy to każda normalna drużyna powinna była nauczyć się liczyć do 4, celem wygrania meczu. [[Polacy]] wówczas zazwyczaj gubili się, ser-wo-wa-li w siatkę, prze-kra-cz-ali linię albo wpadali na sędziowski stolik. W re-zul-ta-cie mecz prze-gry-wa-li, co zazwyczaj pan Amboziak podsumowywał starą siatkarską prawdą, że ''„jak się nie wygrywa meczu w trzech setach, to się przegrywa w pięciu”''. |
* '''I zaczyna się to siatkarskie wsteczne od-li-cza-nie!''' – kolejne z misteriów Am-bro-zi-aka, zaczynające się około 21. punktu. Wtedy to każda normalna drużyna powinna była nauczyć się liczyć do 4, celem wygrania meczu. [[Polacy]] wówczas zazwyczaj gubili się, ser-wo-wa-li w siatkę, prze-kra-cz-ali linię albo wpadali na sędziowski stolik. W re-zul-ta-cie mecz prze-gry-wa-li, co zazwyczaj pan Amboziak podsumowywał starą siatkarską prawdą, że ''„jak się nie wygrywa meczu w trzech setach, to się przegrywa w pięciu”''. |
||
==Wiedza== |
==Wiedza== |
||
Wersja z 14:26, 17 lip 2012
 |
Ten artykuł jest pisany w stylu osoby (lub czego tam), której dotyczy i może nie być zrozumiały dla wszystkich. |
Nie-do-wia-ry!
- Zdzisław Ambroziak o tym artykule
Zdzisław Ambroziak (ur. 1 stycznia 1944 w Warszawie, zm. 23 stycznia 2004 w Warszawie) – polski siatkarz, a następnie ko-men-ta-tor sportowy: siatkarski i te-ni-so-wy.
Wkład w polszczyznę
Zdzisław Ambroziak był twórcą szkoły ko-men-ta-rzu spor-to-we-go, zwanej „czwórsylabizatorami”. Za-ło-że-nia tej szkoły po-le-ga-ły na dokładnym sylabizowaniu wszystkich wyrazów w wy-po-wie-dzi, które miały cztery sylaby. I tak np. jeżeli polscy siatkarze, wy-gry-wa-jąc w trzecim secie z Brazylią 22-13 jednak wznieśli się na wyżyny moż-li-woś-ci i przegrali 23-25 albo niejaki John McEnroe po e-fe-kto-wnym returnie, smeczu i pas-sing-sho-cie z dojściem do siatki wyekspediował piłkę w aut, wtedy pan Ambroziak oświadczał, iż jest to „Ka-ta-stro-fa!” (akcent podwójny na ka oraz stro).
Wkład w teorię siatkówki
- I za-czy-na-ją się te siatkarskie szachy! – o-kre-śle-nie wy-gła-sza-ne przez Zdzisława Am-bro-zia-ka gdzieś w o-ko-l-icy zdobycia przez jedną z drużyn 19 punktu, kiedy to trenerzy mieli zwyczaj mieszać w składzie za-mie-nia-jąc: atakującego na odbierającego, śro-dko-we-go na rozgrywającego, libero na bramkarza, łysego na rudego, zagrywającego na Claytona Stanleya a skoczka na przedskoczka. W re-zul-ta-cie gubili się wszyscy: za-wod-ni-cy, sędziowe, superwajzorzy, widzowie, ale nie Zdzisław Ambroziak.
- I zaczyna się to siatkarskie wsteczne od-li-cza-nie! – kolejne z misteriów Am-bro-zi-aka, zaczynające się około 21. punktu. Wtedy to każda normalna drużyna powinna była nauczyć się liczyć do 4, celem wygrania meczu. Polacy wówczas zazwyczaj gubili się, ser-wo-wa-li w siatkę, prze-kra-cz-ali linię albo wpadali na sędziowski stolik. W re-zul-ta-cie mecz prze-gry-wa-li, co zazwyczaj pan Amboziak podsumowywał starą siatkarską prawdą, że „jak się nie wygrywa meczu w trzech setach, to się przegrywa w pięciu”.
Wiedza
Zdzisław Ambroziak dużo wiedział o siatkówce, bo sam był siatkarzem. O tenisie też dużo wiedział, bo choć te-ni-si-stą nie był, stosował wiedzę z siatkówki per a-na-lo-giam.
