Kordian

-A cóż? to wielki człowiek! za lud się poświęcił!
-To waryjat!...
-Bluźnierstwa rzucasz z ustnej procy!
-To waryjaty oba! i tyś sam mózg skręcił.

Rozmowa ucznia z polonistą

Miserere!!!

Uczeń podczas interpretacji symboliki

Szablon:T satyra Dziadów i powstania listopadowego napisana przez Juliusza Słowackiego podczas podróży w Szwajcarii w 1833 roku. Utwór ostał wydany anonimowo w paryskim bruku dopiero rok później. Jest to dramat romantyczny, więc jak sam gatunek wskazuje, czytelnik będzie miał do czynienia z fabułą rodem czeskiego filmu, w którym dzieją się bardzo dziwne rzeczy, a miejsce i czas akcji zmienia częściej niż nastrój typowego bohatera werterycznego. W „Kordianie” nie jest inaczej, gdyż np. papuga mówi po łacinie (patrz: cytaty), a Kordian wraca gadającą chmurą do Polski. Poloniści twierdzą, że cały ten dramat jest jedną, wielką metaforą, lecz czytelnicy są innego zdania.

Utwór miał stanowić pierwszą część pewnego cyklu, lecz poeta kopnął w kalendarz zanim zdążył napisać kontynuację.

Fabuła

Dramat jest podzielony na przygotowanie, prolog oraz trzy akty.

Przygotowanie

Diabły wraz z czarownicami urządzają sobie imprezę z okazji końca wieku XVIII w chacie Twardowskiego w górach Karpackich. Szatan postanowił potrollować Polaków, więc stworzył wszystkich czterech przywódców powstania listopadowego oraz jakiegoś poetę, którego Słowacki nie lubi. Chwilę po tym anioły się wkopały i zepsuły imprezę.

Prolog

Można go ominąć. I tak nic nie znosi do fabuły.

Akt 1

Poznajemy Kordiana jako piętnastoletniego nastolatka, który przechodzi burzliwy etap dojrzewania. Jest nieszczęśliwy z powodu nieudanej miłości, a samobójcza śmierć przyjaciela wpędziła głównego bohatera w jeszcze większego doła. Grzegorz, chcąc go pocieszyć, opowiadał o Janku, który potrafił psom buty uszyć i o wyprawie Napoleona na Egipt. Te bajki w pewien sposób podziałały, ale Grzegorz chwilę potem zbał znów nastrój Kordiana, gdy wspomniał o śmierci Kazimierza. Laura chciała się dowiedzieć, o co chodzi głównemu bohaterowi, lecz zanim się dowiedziała jej chłopak opuścił ziemski padół. Albo i nie.

Akt 2, Rok 1828, Wędrowiec

Akt dzieje się w Londynie roku 1828. Jest to jednocześnie moment, w którym zaczynają się dziać dziwne rzeczy, a związek przyczynowo-skutkowy zanika. Kordian siedzi pod drzewem w James Park, aż nagle przychodzi do niego dozorca, który każe mu płacić za krzesło. Wtedy też główny bohater zrozumiał, że pieniądze rządzą światem. Potem akcja przenosi się do Włoch. W włoskiej willi Kordian rozmawia z jakąś Wiolettą, ale rozmowa kończy się tak, jak zwykle bywa w związkach. Później mężczyzna teleportuje się do Watykanu, gdzie spotyka się z papieżem i papugą mówiącą po łacinie. Ostatecznie akt ten kończy się improwizacją głównego bohatera na szczycie Mount-Blanc oraz następującym po niej poleceniem chmurą do Polski.

Akt 3, Spisek koronacyjny

W Warszawie dochodzi do koronowania cara na króla Polski w tle hymnu Wielkiej Brytanii. Spiskowcy z podchorążym (w rzeczywistości to Kordian, ale inni odkrywają to dopiero pod koniec sceny czwartej) na czele chcą go zabać. Prezes i Ksiądz sprzeciwiają się tej decyzji, ale zostają przez to wyśmiani. Niestety główny bohater, zanim zdążył dokonać morderstwa, traci zmysły i zostaje wysłany do wariatkowa. Kordian zostaje skazany na rozstrzelanie, ale nie wiadomo czy faktycznie ginie czy też nie, gdyż zakończenie jest urwane.