Gabriel Narutowicz: Różnice pomiędzy wersjami
M |
M (Dodaję szablon {{stopka}}) |
||
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik: |
[[Plik:Naruto-wicz.jpg|thumb|Prezydent Gabriel Naruto-wicz w ludowym nakryciu głowy]] |
||
| ⚫ | '''Gabriel Narutowicz '''(własc. '''Gabriele Narutowitz''', zwany również '''Gabrielem Naruto-wiczem'''; ur. [[29 marca]] [[1865]] w [[Telszach]], zm. [[16 grudnia]] [[1922]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – [[Szwajcaria|Szwajcar]]<ref>Tak naprawdę Polak, tyle że pracował w Szwajcarii i miał tamtejsze obywatelstwo.</ref>, hydrotechnik, [[Masoneria|mason]] i [[Ateista|ateista]], który przez przypadek objął w 1922 roku prestiżowe stanowisko pierwszego [[Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej|prezydenta]] w [[II Rzeczpospolita|Polsce]]. |
||
{{cytat|Precz z niepolskim prezydentem!<ref>Endeckie nagonki na Narutowicza</ref>|Może i prezydent niepolski, ale błędem byłoby stwierdzić, że nie Polski.}} |
|||
| ⚫ | '''Gabriel Narutowicz '''(własc. '''Gabriele Narutowitz''' |
||
Narutowicz wygrał wybory właściwie tylko dlatego, że był i tak najbezpieczniejszym kandydatem spośród barwnej szajki, wśród której znajdowali się m. in. Maurycy Zamoyski |
Narutowicz wygrał wybory właściwie tylko dlatego, że był i tak najbezpieczniejszym kandydatem spośród barwnej szajki, wśród której znajdowali się m. in. Maurycy Zamoyski, szlachcic i ziemianin o skrajnie prawicowych poglądach oraz Jan <del>Beduin</del> Baudouin de Courtenay, którego nazwiska nawet nikt nie był w stanie wymówić. W trakcie [[Wybory|wyborów]] Zgromadzenie Narodowe co rusz oddawało głosy na innego kandydata, co koniec końców przyniosło niespodziewane zwycięstwo Naruto-wicza. |
||
Po objęciu fotelu prezydenta, Narutowicza |
Po objęciu fotelu prezydenta, Narutowicza nikt nie szanował: Zwykli [[Polak|Polacy]] za to, że był Szwajcarem, [[Ksiądz|księża]] za to, że był ateistą, [[Chłop|chłopi]] za to, że nie był z [[PSL]]-u, etc. etc. W zasadzie jego wybór akceptowała tylko jedna [[Komunista|grupa społeczna]] w Polsce. |
||
Pięć dni po dostaniu posady w Belwederze, Narutowicz pojechał oglądać [[Obraz|dzieła sztuki]] do galerii Zachęta w [[Warszawa|stolicy]]. Czekał tam na niego niejaki |
Pięć dni po dostaniu posady w Belwederze, Narutowicz pojechał oglądać [[Obraz|dzieła sztuki]] do galerii Zachęta w [[Warszawa|stolicy]]. Czekał tam na niego niejaki Eligiusz Niewiadomski, który (mówiąc łagodnie) <del>był endekiem</del> miał delikatnie odchylone na prawo poglądy i nie do końca zgadzał się z wynikiem wyborów. Zdesperowany zastrzelił Narutowicza, po czym sam poprosił dla siebie o [[Kara śmierci|karę śmierci]]. Zgodnie z jego życzeniem, sąd skazał go na rozstrzelanie, postąpił więc bardzo niesprawiedliwie: Nie dość, że nie ukarał zabójcy prezydenta, to jeszcze spełniał jego zachcianki. |
||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
| Linia 14: | Linia 13: | ||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
{{stopka}} |
|||
{{DEFAULTSORT:Narutowicz, Gabriel}} |
{{DEFAULTSORT:Narutowicz, Gabriel}} |
||
[[kategoria:Prezydenci Polski]] |
[[kategoria:Prezydenci Polski]] |
||
Aktualna wersja na dzień 00:26, 3 lip 2021
Gabriel Narutowicz (własc. Gabriele Narutowitz, zwany również Gabrielem Naruto-wiczem; ur. 29 marca 1865 w Telszach, zm. 16 grudnia 1922 w Warszawie) – Szwajcar[1], hydrotechnik, mason i ateista, który przez przypadek objął w 1922 roku prestiżowe stanowisko pierwszego prezydenta w Polsce.
Narutowicz wygrał wybory właściwie tylko dlatego, że był i tak najbezpieczniejszym kandydatem spośród barwnej szajki, wśród której znajdowali się m. in. Maurycy Zamoyski, szlachcic i ziemianin o skrajnie prawicowych poglądach oraz Jan Beduin Baudouin de Courtenay, którego nazwiska nawet nikt nie był w stanie wymówić. W trakcie wyborów Zgromadzenie Narodowe co rusz oddawało głosy na innego kandydata, co koniec końców przyniosło niespodziewane zwycięstwo Naruto-wicza.
Po objęciu fotelu prezydenta, Narutowicza nikt nie szanował: Zwykli Polacy za to, że był Szwajcarem, księża za to, że był ateistą, chłopi za to, że nie był z PSL-u, etc. etc. W zasadzie jego wybór akceptowała tylko jedna grupa społeczna w Polsce.
Pięć dni po dostaniu posady w Belwederze, Narutowicz pojechał oglądać dzieła sztuki do galerii Zachęta w stolicy. Czekał tam na niego niejaki Eligiusz Niewiadomski, który (mówiąc łagodnie) był endekiem miał delikatnie odchylone na prawo poglądy i nie do końca zgadzał się z wynikiem wyborów. Zdesperowany zastrzelił Narutowicza, po czym sam poprosił dla siebie o karę śmierci. Zgodnie z jego życzeniem, sąd skazał go na rozstrzelanie, postąpił więc bardzo niesprawiedliwie: Nie dość, że nie ukarał zabójcy prezydenta, to jeszcze spełniał jego zachcianki.
Zobacz też[edytuj • edytuj kod]
Przypisy
- ↑ Tak naprawdę Polak, tyle że pracował w Szwajcarii i miał tamtejsze obywatelstwo.
