Tales z Miletu

Tales znakomicie zakonserwowany, bo niepotrzebnie się oglądał, kiedy Sodoma szła w drzazgi. W jednej opuszczonej, a drugiej podniesionej brwi, oraz wciągniętej dolnej wardze widać nawet jego zdziwienie zaistniałą sytuacją.

Tales z Miletu (gr. Θαλῆς ὁ Μιλήσιος, Thales ho Milesios prawdziwe imię Tależ z Filetu lub Biletu - kto to wie) – grecki filozof, matematyk, polityk, podróżnik, astronom – no kim on nie był, chyba tylko Rzymianinem. Twórca twierdzenia wszystko jest z wody, z wody powstało i z wody się składa, które dopiero 600 lat po nim zakwestionował Jezus, najpierw przechodząc po wodzie, a potem zamieniając ją w wino. Współcześni mówili o nim zakręcony jak chiński termos, a prawie współczesny mu Heraklit z Efezu potwierdził jego teorię, kiedy próbował jeść w upale ciasteczka z czekoladą i wymyślił, że wszystko płynie, a przynajmniej przy 50 stopniach w cieniu.

Znawcy filozofii uważają Talesa (obok Erazma z Rotterdamu i Sedesu z Bakelitu) za największego myśliciela ludzkości. 'Oto jak ks. Tischner oipowiedział prawdę o Talesie'

"Na pocątku wsędy byli górole,

a dopiero pote porobiyli się Turcy i Zydzi.

Górole byli tyz piyrsymi "filozofami".

"Filozof" - to jest pedziane po grecku.

Znacy telo co: "mędrol". A to jest pedziane

po grecku dlo niepoznaki. Niby, po co mo

fto wiedzieć, jak było na pocątku?

Ale Grecy to nie byli Grecy, ino górole,

co udawali greka. Bo na pocątku

nie było Greków, ino wsędy byli górole.

Bedym teroz opowiadoł, jak było

naprowde z tymi mędrolami.

Cystóm prowde bede godoł.

Niby, jaki byk mioł interes, coby śklić?

Piersy mędrol nazywo się w ksiązkach

Tales, ale naprowde nazywoł się on

Stasek Nędza nie z Miletu ino z Pardałówki

Jego ociec chowoł owce i kupcył kóniami. To casym broł syna do miasta, coby wozu strzóg. Ale Stasiowi kotwiyło się tak siedzieć na wozie i siedzieć. A siedzieć było trza. To z totyk nudów nawiedziyło go myślenie. I zostoł się jako ten mędrol.

Stasek Nędza z Pardałówki, dlo niepoznaki zwany Talesem z Miletu, się nie ozyniył. Kie go matka nagabywała: "zeń się", to jej godoł: "jesce nie cas". A kie jesce prógowała, to jej pedzioł: "juz nie cas". Tak to nie było casu na głupstwa. Kie go roz ftosi spytoł, cymu ni mo dzieci, odpedzioł: "bo jo kochóm dzieci". Ale byli i tacy, co się ś’niego prześmiewali. Razu jednego wyseł w nocy na grape, co by się napatrzyć na gwiazdy i wpod do dołu. Uwidziała to Kaśka z Nędzówki i ozbębnieła po całyj wsi: "He, jaki mi ś’niego mędrol, nie widzi tego, co pod nogami, a chciołby wiedzieć, co na niebie". Baby na wsi nie sanujóm niezyniatyk. Cheba ze księdza.

Dziś nawet małe dzieci ucóm się w skole "twierdzenia Talesa", a rzeke Staska Nędzy z Pardałówki. A było z tym "twierdzeniem" tak. Kie budowali wieże kościelnóm w mieście, to się im skóńcyła miara i nie wiedzieli, cy trza juz kóńcyć wieże, cy jesce nie. I kieby nie Stasek, byłaby z tego drugo wieża Babel. Bo budorze byli robotni, nie tacy jako dziś. Dopiero Stasek wyśpekulowoł, że trza pomiyrzyć wysokość budowy przez pomierzanie jej słonkowego cienia wte, kie cień chłopa ma takóm samóm długość, jak wysokość chłopa. Pomierzali. Nei wtedy Stasek pedzioł: "chłopy, dość". No i tak ta wieża stoi do dziś dnia. Stasek mioł jednak głowe.

Roz w zimie, kie była ćma i duse cyścowe podchodziyły pod okno, Stasek pedzioł: "Smierzść się w nicym nie róźni od zycio". Ftosi mu dogodoł: "No to cymus nie umieros?" On na to: "No tymu. Kieby się róźniyła, to moze byk i umar, a tak to co bedym umieroł".

Taki to był Stasek Nędza z Pardałówki, co z nudów wynaloz myślenie.

Co wóm powiym, to wóm powiym,

ale wóm powiym, ze Hipokrates

po prowdzie to się nazywo"'Tekst wytłuszczony

Szablon:Stubfil Szablon:Stubmat