Stepan Bandera: Różnice pomiędzy wersjami
(Nie pokazano 114 wersji utworzonych przez 23 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{sur|ukraińskiego nacjonalisty|imię|Stefan}} |
|||
[[Plik:SBandera.jpg|thumb|200px|Ta gładka skóra to nie efekt dbania o zdrowie, ale kąpieli we krwi niemowląt]] |
[[Plik:SBandera.jpg|thumb|200px|Ta gładka skóra to nie efekt dbania o zdrowie, ale kąpieli we krwi niemowląt]] |
||
{{cytat|Slawa Ukrainie, Herojam Slawa, Smert' Lacham!!!|Ulubione zawołanie '''Stepana Bandery'''}} |
|||
'''Stepan Bandera''' (ur. [[1 stycznia]] [[1909]] w Uhrynowie Starym, zm. [[15 października]] [[1959]] w [[Monachium]]) – ukraiński [[nacjonalizm|nacjonalista]], kanibal, [[Antypolonizm|wróg #1 polskości]], ogólnie drań, którego nawet nazwisko będąc głośno wymówione, powoduje gnicie polskiego jedzenia, zatrzymanie produkcji mleka przez krowy i [[inflacja|inflację]]. Ale na [[Ukraina|Ukrainie]] jest nawet malowany na [[ikona]]ch. |
|||
Od najmłodszych lat |
Od najmłodszych lat Stepan był przykładnym, grzecznym chłopcem, harcerzykiem cierpiącym na reumatyzm. Nie ma żadnych wskazań o tym, że wychowywał się w patologicznej rodzinie, gdzie ojciec rządził pasem, a matka piła spirytus. Jednak Bandera z wiekiem stawał się jeszcze większym potworem – wstąpił do chóru, założył amatorski teatr, organizował świetlicę, uprawiał sport, grał na instrumentach. To nie koniec tych bestialstw. Studiował na Politechnice Lwowskiej, bo marzyła mu się kariera rolnika. |
||
W wieku |
W wieku dziewiętnastu lat Polacy aresztowali go po raz pierwszy. Po wypuszczeniu wstąpił do [[Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów|OUN]], aby dać upust swoim perwersjom, jak na przykład polonofagia (odmiana [[kanibalizm]]u, polegająca na pożeraniu Polaków). W 1934 roku w ramach walki o niepodległą Ukrainę postanowił zamordować ministra spraw wewnętrznych [[II RP]]. Usiłował też wykradać, a potem mordować noworodki z porodówek oraz dożywotnio wypożyczał [[gazeta pornograficzna|gazetki pornograficzne]] ze sklepu. Bandera otrzymał karę śmierci, ale zmieniono ją na więzienie ze względu na zły stan zdrowia – reumatyzm. W listopadzie [[1939]] roku, jak gdyby nigdy nic, wyjechał na [[Słowacja|Słowację]] do sanatorium. |
||
Pomimo współpracy z [[Niemcy|Niemcami]], wykiwał ich, w |
Pomimo współpracy z [[Niemcy|Niemcami]], wykiwał ich, w 1941 ogłaszając Państwo Ukraińskie. Przetrwało dwanaście dni, a Banderę wykopano do Sachsenhausen. W następnym roku z OUN-B (Banderowców) utworzono [[Ukraińska Powstańcza Armia|Ukraińską Powstańczą Armię]], która odpowiadała za rzezie Polaków na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej. |
||
Po wojnie został w Monachium. Tam w [[1959]] roku zabił go |
Po wojnie został w Monachium. Tam w [[1959]] roku zabił go sowiecki agent KGB, którego hobby stanowiło właśnie mordowanie ukraińskich nacjonalistów (miał w kolekcji również Lwa Rebeta). Został pochowany na Cmentarzu Leśnym w Monachium, a jego mogiła stała się zarówno miejscem kultu dla Ukraińców, jak i załatwiania potrzeb fizjologicznych przez normalnych ludzi. |
||
== |
== Zobacz też == |
||
* [[Bohdan Chmielnicki]] |
|||
[[Plik:Crying_newborn.jpg|thumb|right|200px|Ulubiony pokarm Bandery]] |
|||
* [[Wiktor Juszczenko]] |
|||
* Jadł polskie dzieci. |
|||
* Mordował kobiety, mężczyzn, starców, dzieci i Polaków. |
|||
* Wyjadał mózgi Polaków, bo chciał zmądrzeć. |
|||
* Wywalono go z Media-Marktu, bo był idiotą. |
|||
* Nie zależało mu na Ukrainie, tylko na zabijaniu Polaków. |
|||
* Gwałcił dziewice. w których krwi później się kąpał, żeby zyskać nieśmiertelność oraz dożywotnią zniżkę na bułki w sklepie. |
|||
* Był w stanie sam pokonać III Rzeszę i ZSRR, gdyby tylko nie ''reumatyzm''. |
|||
* Jego ''reumatyzm'' to nie był reumatyzm. |
|||
* Był [[Dziecko neo|dzieckiem neo]] i [[noob]]em. |
|||
{{stopka}} |
|||
==Mity dotyczące S. Bandery== |
|||
* Prowadził zdrowy tryb życia. |
|||
* Nie pił i nie palił. |
|||
* Bandera miał kochającą rodzinę. |
|||
* Bandera miał uczucia. |
|||
* Bandera był człowiekiem. |
|||
* Z szacunkiem obchodził się z damami, np. całował je po [[ręka]]ch, [[noga]]ch i między nimi. |
|||
* Miał ukochaną, której kupował drogie prezenty od serca. |
|||
{{Tyrani}} |
|||
{{DEFAULTSORT:Bandera, Stepan}} |
{{DEFAULTSORT:Bandera, Stepan}} |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Okres międzywojenny]] |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:II wojna światowa]] |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Historia Ukrainy]] |
||
[[Kategoria:Ukraińscy politycy]] |
Aktualna wersja na dzień 15:51, 3 lip 2023
Ten artykuł dotyczy ukraińskiego nacjonalisty. Zobacz też hasła o innych osobach o tym imieniu. |
Slawa Ukrainie, Herojam Slawa, Smert' Lacham!!!
- Ulubione zawołanie Stepana Bandery
Stepan Bandera (ur. 1 stycznia 1909 w Uhrynowie Starym, zm. 15 października 1959 w Monachium) – ukraiński nacjonalista, kanibal, wróg #1 polskości, ogólnie drań, którego nawet nazwisko będąc głośno wymówione, powoduje gnicie polskiego jedzenia, zatrzymanie produkcji mleka przez krowy i inflację. Ale na Ukrainie jest nawet malowany na ikonach.
Od najmłodszych lat Stepan był przykładnym, grzecznym chłopcem, harcerzykiem cierpiącym na reumatyzm. Nie ma żadnych wskazań o tym, że wychowywał się w patologicznej rodzinie, gdzie ojciec rządził pasem, a matka piła spirytus. Jednak Bandera z wiekiem stawał się jeszcze większym potworem – wstąpił do chóru, założył amatorski teatr, organizował świetlicę, uprawiał sport, grał na instrumentach. To nie koniec tych bestialstw. Studiował na Politechnice Lwowskiej, bo marzyła mu się kariera rolnika.
W wieku dziewiętnastu lat Polacy aresztowali go po raz pierwszy. Po wypuszczeniu wstąpił do OUN, aby dać upust swoim perwersjom, jak na przykład polonofagia (odmiana kanibalizmu, polegająca na pożeraniu Polaków). W 1934 roku w ramach walki o niepodległą Ukrainę postanowił zamordować ministra spraw wewnętrznych II RP. Usiłował też wykradać, a potem mordować noworodki z porodówek oraz dożywotnio wypożyczał gazetki pornograficzne ze sklepu. Bandera otrzymał karę śmierci, ale zmieniono ją na więzienie ze względu na zły stan zdrowia – reumatyzm. W listopadzie 1939 roku, jak gdyby nigdy nic, wyjechał na Słowację do sanatorium.
Pomimo współpracy z Niemcami, wykiwał ich, w 1941 ogłaszając Państwo Ukraińskie. Przetrwało dwanaście dni, a Banderę wykopano do Sachsenhausen. W następnym roku z OUN-B (Banderowców) utworzono Ukraińską Powstańczą Armię, która odpowiadała za rzezie Polaków na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej.
Po wojnie został w Monachium. Tam w 1959 roku zabił go sowiecki agent KGB, którego hobby stanowiło właśnie mordowanie ukraińskich nacjonalistów (miał w kolekcji również Lwa Rebeta). Został pochowany na Cmentarzu Leśnym w Monachium, a jego mogiła stała się zarówno miejscem kultu dla Ukraińców, jak i załatwiania potrzeb fizjologicznych przez normalnych ludzi.