Adam Mickiewicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
(+zobaczteż)
M (Anulowano wersję użytkownika 185.60.245.19)
Znacznik: anulowanie
 
(Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 9 użytkowników)
Linia 5: Linia 5:
{{cytat|A imię jego będzie 404<ref>„Czterdzieści i cztery” – „Dziady cz. III” (scena V, w. 24)</ref> – bohater nie istnieje|Rozwiązanie tajemnicy '''Adama'''}}
{{cytat|A imię jego będzie 404<ref>„Czterdzieści i cztery” – „Dziady cz. III” (scena V, w. 24)</ref> – bohater nie istnieje|Rozwiązanie tajemnicy '''Adama'''}}
{{cytat|Walduś: Tatuś, to jak miał na imię Adam Mickiewicz?<br />Ferdek: Synek, to ty nie wiesz?<br />Walduś: Nie.<br />Ferdek: No przecie że Stasiek, normalnie Stanisław Ignacy Mickiewicz.|Ferdek poucza Waldka}}
{{cytat|Walduś: Tatuś, to jak miał na imię Adam Mickiewicz?<br />Ferdek: Synek, to ty nie wiesz?<br />Walduś: Nie.<br />Ferdek: No przecie że Stasiek, normalnie Stanisław Ignacy Mickiewicz.|Ferdek poucza Waldka}}
{{cytat|– Słuchaj, <del>dziweczko!</del> dzieweczko! – Ona nie słucha<br />Aparat słuchowy wypadł jej z ucha|'''Mickiewicz''' poruszający tematy społeczne.}}
{{cytat|– Słuchaj, <del>dziweczko!</del> dzieweczko!
<br />– Ona nie słucha, aparat słuchowy wypadł jej z ucha|'''Mickiewicz''' poruszający tematy społeczne.}}
{{cytat|– Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha.<br />– Albo ją szlag trafił, albo jest głucha.|Inne wariacje na temat powyższego}}
{{cytat|– Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha.<br />– Albo ją szlag trafił, albo jest głucha.|Inne wariacje na temat powyższego}}
{{cytat|Czy był nieczułym, dumnym z przyrodzenia…|Duma '''Mickiewicza''' z [[penis|przyrodzenia]] Konrada Wallenroda}}
{{cytat|Czy był nieczułym, dumnym z przyrodzenia…|Duma '''Mickiewicza''' z [[penis|przyrodzenia]] Konrada Wallenroda}}
Linia 21: Linia 22:
* '''Dziady''' – dziadowskie powieści opisujące libację alkoholową, cierpienia młodego wierszoklety i przemianę emo w emo patriotę.
* '''Dziady''' – dziadowskie powieści opisujące libację alkoholową, cierpienia młodego wierszoklety i przemianę emo w emo patriotę.


== Zobacz też: ==
== Zobacz też ==
* [[Cyprian Kamil Norwid]]
* [[Cyprian Kamil Norwid]]
* [[Juliusz Słowacki]]
* [[Juliusz Słowacki]]

Aktualna wersja na dzień 13:32, 3 paź 2024

Jedno z mniej oficjalnych zdjęć wieszcza: ówczesny paparazzo uchwycił niezręczny moment, w którym Adam akurat raczył drapać się po brzuchu… Milusie.
Jedyne słowa Mickiewicza, jakie wryły się w pamięć narodowi to Miej komputer i patrzaj w komputer

A imię jego będzie 404[1] – bohater nie istnieje

Rozwiązanie tajemnicy Adama

Walduś: Tatuś, to jak miał na imię Adam Mickiewicz?
Ferdek: Synek, to ty nie wiesz?
Walduś: Nie.
Ferdek: No przecie że Stasiek, normalnie Stanisław Ignacy Mickiewicz.

Ferdek poucza Waldka

– Słuchaj, dziweczko! dzieweczko!
– Ona nie słucha, aparat słuchowy wypadł jej z ucha

Mickiewicz poruszający tematy społeczne.

– Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha.
– Albo ją szlag trafił, albo jest głucha.

Inne wariacje na temat powyższego

Czy był nieczułym, dumnym z przyrodzenia…

Duma Mickiewicza z przyrodzenia Konrada Wallenroda

Na górze róże
Na dole banan
Kto go prostuje?
Mickiewicz Adam

Juliusz Słowacki o Adamie

Adam Mickiewicz (ur. 24 grudnia 1798 w Zaosiu, zm. 26 listopada 1855 w Konstantynopolu) – sławny polski skrobacz wierszy, pierwszy polski raper i mason. Białorusini utrzymują, że to wielki białoruski poeta, który pisał o Litwie po polsku. Był uwielbiany przez wszystkich licealistów. Kochał naukę, a że nie pasował z tego powodu do Polaków, wywalono go na Syberię, mając nadzieję, że tam zamarznie.

Życie[edytuj • edytuj kod]

Młody Adam był niezłym cwaniakiem i nawiał do szwabów. W zemście po polsku napisał Dziadów wiedząc, że każdy będzie musiał to przeczytać, aby zdać z polskiego (ale się trochę zlitował i nie napisał wszystkich części co i tak nie przeszkadzało mu skopać numeracji dobitnie ukazując, że jako profesor nie potrafi policzyć do 4). Umieścił tam też wizerunek ojczyma Słowackiego, jako poplecznika cara, więc Słowacki w akcie zemsty napisał Kordiana, który jako przeciwieństwo Dziadów był nieskończony w 1/3 a nie w 3/4. Mickiewicz chciał jeszcze mocniej zmniejszyć szanse ucznia polskiego na jakiekolwiek zdanie matury, więc napisał Pana Tadeusza. Był autorem cyklu Senatów Sonetów Krymskich. Późniejszymi czasy zaczęło go dręczyć sumienie, dlatego postanowił wrócić do Polski. Po śmierci Polacy rzucili jego serce na pożarcie Smokowi Wawelskiemu. Postawili też mu za to pomnik w Krakowie.

Dzieła[edytuj • edytuj kod]

Nonźródła
Zobacz w Nonźródłach:
tekst Reduty Ordona
  • Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie – pisana trzynastozgłoskowcem epopeja narodowa, do którego onanizują się wszyscy poloniści, porównując ją do Illiady lub Odysei, przy czym ignorują fakt, że większość tych rymów pochodzi z miasta Częstochowy, a cała historia jest napędzana kiepskiej jakości bimbrem oraz wódką.
  • Sonety Krymskie – zbiór napisanych na kolanie wierszy opisujących krajobrazy i przeżycia wewnętrzne podmiotu lirycznego, a dokładniej jego tęsknotę za ojczyzną. Jego przeżycia Adaś wziął sobie do serca tak mocno, że ignorował fakt istnienia swojej ojczyzny w swych europejskich wojażach.
  • Dziady – dziadowskie powieści opisujące libację alkoholową, cierpienia młodego wierszoklety i przemianę emo w emo patriotę.

Zobacz też[edytuj • edytuj kod]

Przypisy

  1. „Czterdzieści i cztery” – „Dziady cz. III” (scena V, w. 24)