Szlifierka kątowa: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (Zabezpieczył „Szlifierka kątowa”: wygłupy ([edytowanie=Dozwolone tylko dla użytkowników automatycznie zatwierdzonych] (na zawsze) [przenoszenie=Dozwolone tylko dla użytkowników automatycznie zatwierdzonych] (na zawsze)))
M (Usunięto zabezpieczenie z „Szlifierka kątowa”)
 
(Brak różnic)

Aktualna wersja na dzień 09:44, 4 gru 2020

Młody, załóż inoksa na diaksa i liźnij tę blaszkę.

Typowy majster do świeżaka
Użycie fleksa z zachowaniem wszystkich procedur BHP

Szlifierka kątowa (kątówka, gumówka, boszówka, boszka, bosz, flex, diax, winklówka) – uniwersalne elektronarzędzie służące do szlifowania, przecinania, docinania, polerowania, przerabiania, dorabiania, podrabiania, ogłuszania wszystkich wokół i umieszczania stalowych opiłków w oku operatora.

Budowa[edytuj • edytuj kod]

Nie mów, że nigdy nie używałeś szlifierki do przycinania kopyt?

Typowa kątówka zbudowana jest z kilku podstawowych elementów:

  • obudowy – zwykle wykonanej tak, żeby nie sposób było chwycić wygodnie jedną ręką. Na obudowie umieszczony jest przycisk załączający i blokada, która skutecznie podtrzyma pracę szlifierki, nawet gdy wraz z przedmiotem utniesz sobie wszystkie 10 palców.
  • wymiennej tarczy – o, te bywają różniste. Jedno jest pewne: tuż po zamknięciu lokalnego marketu budowlanego zabraknie tej odpowiedniej.
  • nakrętki – służącej do przykręcenia tarczy do szlifierki. Do nakrętki pasuje tylko kluczyk od danego modelu, zwykle podrobiony przy użyciu spawarki i innej szlifierki.
  • kabla ze wtyczką – umieszczenie go w gniazdku (z prądem!) wydatnie zwiększa wydajność pracy kątówki. Z rzadka można trafić też na wersje akumulatorowe, produkowane specjalnie z myślą o złodziejach, a jeszcze rzadziej można trafić na pneumatyczne.

Niekiedy możemy trafić na wypasione wersje, które zawierają dodatkowo:

  • osłonę – najczęściej leży w kartonie od nowości, bo i tak jest za mała na używane tarcze;
  • dodatkową rączkę – odkręcaną, aby łatwiej było ją zgubić.

Rodzaje tarcz[edytuj • edytuj kod]

  • korundowa – klasyka gatunku. Tnie metale, beton, skórę, kości, palce, jak leci;
  • diamentowa – ulubiona przez brukarzy, kamieniarzy i wszelkich specjalistów od betonu;
  • lamelowa – wymaga od operatora przynajmniej odrobiny finezji;
  • widiowa – jak cię nie stać na krajzegę, to zawsze jest jakiś substytut;
  • polerska – wraz z pastą polerską da ci +10 do lansu w wypasionym furaczu (twoich starych, oczywiście).

Zobacz też[edytuj • edytuj kod]