Traktor

Malowany traktor

Traktor – automobil mechaniczno-elektroniczny, spełniający rolę idealnego samochodu terenowego na polskie drogi oraz urządzenia do pracy na roli. Każdy szanujący się rolnik ma w swoich zasobach co najmniej jeden traktor polowy, a niekiedy także traktor ogrodowy (kosiarkę).

Każdy producent, jeżeli chce się nazywać producentem traktorów, dodaje do swoich produktów metalowy komin z tłumikiem. Jest to wyjątkowo zaawansowana i nowoczesna technologia, stworzona dopiero w latach 90. XIX wieku. Pozwala ona na tworzenie dziur ozonowych, które powodują efekt cieplarniany i, co za tym idzie, stwarzają przyjazny klimat dla roślin uprawnych.

Blacha na masce przeciętnego traktora posiada wyjątkowe właściwości plastyczne. Nie da się jej wylakierować, natomiast świetnie maluje się na niej farbami olejnymi oraz do kaloryferów.

Standardowe elementy anatomii

Silnik

Potocznie twierdzi się, że silnik jest dla ciągnika sercem, choć w rzeczywistości można go porównać co najwyżej do wątroby - wykonuje bardzo wiele operacji na raz, między innymi:

• spala paliwo, ropę, gaz, trutki na myszy, trunki dla ludzi
  • itp. itd. etc.
• podwyższa ciśnienie w swoim wnętrzu
• podwyższa temperaturę w swoim wnętrzu
• zmniejsza ilość paliwa w baku
• zwiększa ilość energii w traktorze.

Bak na paliwo

W przeciwieństwie do samochodów, ta część budowy u traktorów znajduje się w silniku. Jest to rozwiązanie prymitywne, ale praktyczne, bo paliwo ma blisko do silnika. Z drugiej strony rozwiązanie to jest też bardzo niebezpieczne, bo za nic nie można do baku wlewać paliwa wysokooktanowego, bo ma ono niską temperaturę zapłonu.

W takim systemie najlepiej jest dolewać do paliwa trochę wody, albo Coca-coli, aby bak przypadkowo nie spalił kierowcy ciągnika. Korzystają na tym właściciele stacji paliw, bo nawet nikt nie ma do nich pretensji, gdy rozcieńczają paliwo w innym płynie. Jest to też świetne pole do łapówek - im więcej wody bez dodatku coli wleje się do paliwa, tym częściej trzeba będzie wymieniać w traktorze układ paliwowy, na czym mogą skorzystać producenci części zapasowych.

Kabina kierowcy

Drugi, co do roli, element w traktorze. Znajduje się w nim gałka skrzyni biegów, hamulec ręczny, pedał gazu, pedał hamulca, kierownica, oraz licznik prędkości i temperatury w baku. Ponadto jest wyposażona w fotel dla farmera. W nowych traktorach jest ponadto wbudowany autopilot. W traktorach szynowych nie był potrzebny, bo i tak maszyny musiały jechać po jednej linii. Standardem jest zamontowanie przedniej szyby, oraz wycieraczki. Luksusem jest natomiast szyberdach.

Zdarzają się także traktory bez kabiny, czyli kabriolety. Pozwalają poczuć świeże powietrze, a także prawdziwy odór gnoju z rozrzutnika.

Wrota wejściowe

Baaardzo rzadko spotykany element u starych traktorów. Powstają po to, aby rolnik nie wypadł z kabiny. Niegdyś ich nie było i rolnicy masowo wylatywali w błoto, po czym musieli gonić maszynę. Typowe drzwi od traktora zbudowane są z metalu, lub ołowiu, rzadziej aluminium. Posiadają szybę, którą można dowolnie otwierać i zamykać. Nowsze modele mają ponadto lufcik, który może z powodzeniem zastępować wentylację.

Koła

Traktory posiadają charakterystyczny układ kół odwrotny do tego w kombajnach. Z przodu znajdują się dwa koła małe, które zdają się na kierownicę. Z tyłu, do tylnej osi przyczepione są koła tylne, większe od przednich, zdane na silnik. Na metalowych kołach mocuje się opony, bez których trą się one o asfalt, co grozi spaleniem pola. Ponadto bez opon koła mogą samodzielnie przemłucić zboże, co jest niepoprawne, ponieważ ogólnie znaną tradycją jest powierzanie żniw kierowcom kombajnów, nawet, kiedy zagarniają oni nieco plonów (jeśli zdarza się to częściej, farmerzy biorą widły i napadają na dom incydenciarza).

Typy traktorów

Koń

Pierwszy ciągnik rolniczy. Został wyprodukowany po raz pierwszy 60 mln lat remu, przez firmę God Inc. Producent przez wiele lat eksperymentował nad tym urządzeniem, aż z małej rurki z korbką przekształciło się w wielki zwój przewodów hydraulicznych i elektrycznych z silnikiem maszynowym. Inne firmy tworzą do niego dodatkowe części, czyli m.in. tzw. siodła, uprzęże itp.

Ostatnio coraz powszechniejsze staje się eliminowanie koni z użytku, gdyż w przeciwieństwie do nowoczesnych maszyn, zachowują inteligencję, a więc w każdym momencie mogą założyć związek zawodowy.

Traktor szynowy

Jedno z nowszych urządzeń tego typu. Potrafiło wykorzystywać koleiny jako drogę. Najskuteczniejszym sposobem wykorzystania było ustawienie na polu rzędu szyn. Do traktora podczepiało się odpowiednie urządzenia, od pługów, przez brony, do elektrograczek. Wykorzystywał napęd z akumulatorów alkalicznych.

Wymyślny system poruszania się został zlikwidowany w nowszych wersjach traktorów, aczkolwiek wykorzystano go w pociągach, które ponadto zaczerpnęły pomysł z modelu poniżej.

Traktor parowy

Pojazd wyjątkowo nowoczesny, zwłaszcza w XVIII wieku, kiedy rozpoczęto produkcję. Ten model czerpie energię do ruchu z gigantycznego czajnika wsadzonego pod maskę. Wlewa się do niego kilkanaście kubłów zimnej wody, która potem w magiczny sposób staje się gorąca. Za produkcję traktorów tego typu osądzano czarownice i wiedźmy.

Czajnik w traktorze idealnie sprawdzał się jako prymitywne jacuzzi. Ponieważ wchodzenie do traktora było dość niewygodne, wkrótce oddzielono czajniki od traktorów i sprzedawano oddzielnie. Wiedźmy i czarownice ostro protestowały przed naruszeniem własności intelektualnej, do póki w urządzeniu nowego typu nie ugotował się władca Turcji. Wtedy stwierdzono, że był to skutek czarnych mocy zawartych w traktorowych czajnikach i wznowiono przez to palenie czarownic.

Traktor na kołach

Obecnie najpopularniejszy traktor. Jego budowa obfituje w kanciaste rogi oraz chłodnice różnej wielkości. Różni producenci tworzyli różnorodne ciągniki, różniące się przede wszystkim sposobem otwierania klapy oraz rozmiarami kół. Ciężkie opony pomagają we wgniataniu nasion roślin w glebę oraz pobudzaniu do pracy dżdżownic. Odżywia się paliwem, benzyną lub gazem, a nawet ropą, zależnie od tego, co mu właściciel wleje do baku.

Ważne cechy takich traktorów:

• Są straszliwie uczulone na biopaliwo i olej napędowy
• Bardzo łatwo wybuchają po podaniu spirytusu.
• W przeciwieństwie do samochodów, nie mają bagażników
• W przeciwieństwie do poprzedników, mogą mieć więcej miejsc siedzących

Traktor gąsienicowy

Jedna z najnowszych zdobyczy technologii, odkryta dopiero w 1931 (Ha! Tego nie wie nawet angielska Wikipedia!). Obfituje w mnóstwo innowacji. Ciągniki gąsienicowe jako pierwsze były wykonywane ze stopu plastiku, plasteliny i modeliny. Jako napęd wykorzystują pedały oraz korbkę przy kierownicy, jednak największą innowacją jest to, że osie nie napędzają kół, tylko gąsienice zbudowane z płyt ołowiu.

W latach 70. i 80. traktory na ołowiowych gąsienicach były masowo eliminowane z upraw, z powodu niedogodności technicznych i obsługowych. Obecnie najlepiej sprawdzają się jako idealne niszczarki upraw sąsiada.

Obecnie najpopularniejsze są maszyny na gąsienicach z nieścieralnej, krzepkiej, mocnej, twardej, antylepkiej, wygodnej i wzorkowanej gumy (o ile taki twór można gumą nazwać).

Traktor kroczący

Z łaciny Tractor erectus. Pierwsza maszyna na dwóch nogach. Została wynaleziona w Indiach, przez tamtejszą filię Ssinng Seengoo Jongge. Najlepiej sprawdza się jako auto wspinaczkowe, oraz uliczne, ponieważ w Indiach ulice są bardzo zatłoczone, i niekiedy można natrafić na altankę na środku drogi.

Naukowcy spierają się, czy ten środek transportu należy nazywać traktorem, czy utworzyć od niego nową grupę pojazdów, bo do pracy w polu zbyt dobrze się nie nadaje, z tego powodu, że chwytniki do maszyn rolniczych znajdują się na wysokości około dwóch metrów.

Kolejną widoczną różnicą jest cena rodem z Microsoftu, mimo iż nie miał on zbyt wiele wspólnego z projektem. Sprawia to, że traktor kroczący nadaje się tylko dla rolników-multimilionerów. Ich z kolei jest na świecie bardzo niewielu, bo zazwyczaj gdy już farmer dorobi się swojego, to idzie na emeryturę, a gospodarstwo diabli biorą.

Traktor na poduszce magnetycznej

Aktualnie testowany w Japonii superszybki traktor, którego napęd polega na lewitacji. Prototyp waży 395 kilogramów i unosi się nad specjalną, namagnesowaną szyną. Ujawniono niedawno, że na tym typie traktorów został ustanowiony nowy rekord prędkości pojazdów naziemnych: 1212 km/h. Te ciągniki to nasza przyszłość! - twierdzą konstruktorzy.

Dlatego, iż traktor jest bardzo szybki, wkrótce zacznie się opracowywać nowe maszyny rolnicze, które nie odpadną od chwytników w skutek nacisku powietrza. Stworzy się też nowe metody szkolenia rolników, oraz prawo jazdy na traktory, aby zbyt szybka jazda nie skończyła się wysoko nad ziemią.

Modele traktorów popularne na polskiej wsi

Ciągówka

Amatorskie, a zarazem wielce praktyczne dzieło Ursusa, a zarazem pierwszy seryjnie produkowany ciągnik w Polsce. Opiera się na tanim w produkcji podwoziu dorożkarskim, oraz gigantycznym baku na paliwo przypominającym bojler. Prostopadle do niego znajduje się coś podobnego do silnika, co prawdopodobnie nim nie jest, bo przypomina sieczkarnię. Co, co silnikiem jest (a coś takiego musi w środku istnieć) emituje fale ciepła, które można uznać wręcz za centralne ogrzewanie. Ponadto, sieczkarnia może służyć jako sieczkarnia, lub kamień młynarski, a można ją nawet wykorzystać jako elektrownię, która sama ładuje sobie akumulatory.

Dwudziestka piątka

Traktor na chodzie

Zetor 25. Prototyp tego ciągnika został zaprojektowany w rekordowym czasie trzech miesięcy, do listopada 1944. Po wojnie był najpopularniejszym i najtańszym, a także najmasowiej produkowanym urządzeniem tego typu. Pochodzi z Czechosłowacji, gdzie zmotoryzował cały kraj, od południa, przez zachód i wschód, aż do północy. Do roku 1980 był najpopularniejszym ciągnikiem w Europie, w do 1960 w Polsce, kiedy wyparł go bliźniaczy traktor Ursus 4011. Podczas wielu lat produkcji, model ten doznał wielu przeróbek. Najważniejsze to Zetor Z25, M25, C25 i C25-1.

Był bardzo tani w produkcji, bo nie posiadał kabiny, ani odpowiedniej rury wydechowej. Dym z silnika wylatywał bezpośrednio spod maski i leciał do tyłu, na kierowcę. To od niego pochodzi stereotyp rolnika w sadzy.

Czterdziestka

Ursus C-4011 - traktor o nazwie nieco trudnej do zapamiętania, ale bynajmniej popularnej. Miał wiele lat świetności. Wszystkie jego części są skrupulatnie ukryte w środku. Był produkowany zazwyczaj w kolorze czerwonym i wykazywał tendencję do rdzewnienia, oraz śniadości. Ten model jest zarówno kanciasty, jak i zaokrąglony. Miał moc 42 koni mechanicznych i automatyczną regulację wysokości orki (znaczy się orania, bo z waleniami nie ma nic wspólnego). Do 1992 roku, czyli końca produkcji wprowadzano do niego wiele poprawek (m.in. Service Pack C-4023, Service Pack C-4064 i bardzo ważne Service Pack C-4072).

Trzydziestka

Ursus C-330 - bardzo żywotny traktor produkowany od roku 1981 do dziś, choć już z mniejszego rozpędu. Został oparty na systemie z czterdziestki, oraz zoptymalizowano w nim pracę silnika, który jest teraz mocarniejszy o 4%. Jest produkowany w zasadzie bez kabiny. Ten element mogą ewentualnie zrobić rolnicy, za pomocą zestawu Kabina Ursusa Trzydziestki - zrób to sam. Dzieje się tak, ponieważ zainstalowano w nim wiece innowacyjną gałkę zmiany biegów przymocowaną do błotnika. Jest to jeden z najtańszych polskich traktorów, a więc stał się bardzo popularny, zwłaszcza za PRL-u.
Wady:

• Mało biegów (zaledwie cztery)
• Brak piątego biegu
• Brzęczenie przy zmianie biegów
• Dostępny tylko model cabrio.

Elementy tuningu:

• Dywaniki na schodach do fotela kierowcy
• Ewentualna zmiana gałki skrzyni biegów na joystick
• Możliwość zamienienia kierownicy na wiilota z nunchuckiem.
• Wymiana pionowej rury wydechowej na ceglany kominek

Rusek

Влaдимирей - międzynarodowy projekt mający na celu stworzenie praktycznego traktora mającego prawdziwe właściwości plastyczne. Nieźle się powiódł - można pomalować praktycznie każdą część traktora bez jego uszkodzenia, gdyż wszystko jest na wierzchu i, co za tym, idzie, łatwiej się naprawia. Maskę można otwierać poprzez podniesienie jej do góry, lub otwarcie małych drzwiczek z przodu. W przedniej części anatomii ruska znajduje się przede wszystkim ciężarek, który pozwala traktorowi utrzymać równowagę na wybojach, a po wyjęciu z uchwytu może posłużyć jako kowadło końskich podków. Każdy został wykonany z rosyjskiej, grubej, syberyjskiej brachy, aby rolnik nie zamarzł podczas uprawy roli. Zdjęcie ruska znajduje się u góry artykułu.