Włodzimierz Majakowski: Różnice pomiędzy wersjami
(po ch... te linki) |
M |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{cytat|Towarzysze, nie strzelajcie!|Ostatnie słowa '''Majakowskiego''' przed popełnieniem samobójstwa}} |
|||
⚫ | '''Włodzimierz Majakowski''' (ros. Владимир Владимирович Маяковский, ur. [[19 lipca]] [[1893]] w [[Bagdadi]], zm. [[14 kwietnia]] [[1930]] w [[Moskwa|Moskwie]]) – |
||
⚫ | '''Włodzimierz Majakowski''' (ros. Владимир Владимирович Маяковский, ur. [[19 lipca]] [[1893]] w [[Bagdadi]], zm. [[14 kwietnia]] [[1930]] w <s>biurze NKWD</s> swoim domu w [[Moskwa|Moskwie]]) – [[Rosja|rosyjski]] (później [[ZSRR|radziecki) poeta, piewca futuryzmu i socjalizmu, za który, wbrew swojej woli lecz z entuzjazmem, oddał życie. |
||
==Życiorys== |
==Życiorys== |
||
⚫ | Władimir urodził się na terenie Gruzji w miejscowości Bagdadi. Niejednokrotnie Majakowski powoływał się na swoje miejsce urodzenia, przypadkowo zbieżnym z rodzinnymi stronami [[Józef Stalin|chorążego pokoju]]. Od wczesnej młodości chorował na [[apopleksja|apopleksję]] i co rusz zalewała go krew. Przez długi czas nie potrafił się z tym pogodzić, ale po przyjeździe do Moskwy spotkał [[komunizm|podobnych sobie]] i przyłączył się do nich. |
||
Oficjalnie urodził się na terenie [[Gruzja|Gruzji]], ale nikt mi nie wmówi, że Bagdadi to nie [[Bagdad]]. |
|||
⚫ | |||
Na wiecach i paradach (których tradycja przetrwała do [[parada równości|dziś]]), wspólnie zalewali się krwią, a ciśnienie skakało im do niebotycznych wartości. Policzkowali przy tym każdego, kto tylko się im nawinął. Nieprzypadkowo jeden z pierwszych wierszy Majakowskiego z tego okresu nosił tytuł: ''Policzek smakowi powszechnemu''. |
Na wiecach i paradach (których tradycja przetrwała do [[parada równości|dziś]]), wspólnie zalewali się krwią, a ciśnienie skakało im do niebotycznych wartości. Policzkowali przy tym każdego, kto tylko się im nawinął. Nieprzypadkowo jeden z pierwszych wierszy Majakowskiego z tego okresu nosił tytuł: ''Policzek smakowi powszechnemu''. |
||
Odkrył go Dawid Burluk. Pierwsze wiersze Majakowskiego utrzymane w konwencji hardcore'owego futuryzmy, chwaliły postęp i równość. Widać to szczególnie w nazewnictwie np. ''Czerwony pociąg ciągnący klasę robotniczą po naoliwionych szynach socjalizmu''. Wraz z rewolucją mógł do woli podlizywać się aktualnej władzy. Malował początkowo plakaty o tematyce rewolucyjnej, pisał artykuły do ''Nowego Lefa'', nim jego dobroczyńcy go nie zamknęli. Dołączył do Rosyjskiego Stowarzyszenia Pisarzy Proletariackich. |
|||
Majakowski w tym czasie namiętnie oddawał się grze w [[karty (gra)|karty]]. Tak się zapalił do tego [[hazard]]u, że aż zaczął wydawać pismo mu poświęcone – ''Lef (ЛЕФ)''. Gdy władze zamknęły pismo i odesłały go na [[kuracja|leczenie]] od uzależnień, potajemnie założył nowe pismo – ''Nowy lef (Новый ЛЕФ)'', w którym z jeszcze większą pasją oddawał się zgubnemu nałogowi. |
|||
Cały czas jednak związany był z środowiskiem apoplektyków. Czynnie brał udział w publicznym i demonstracyjnym zalewaniu się krwią, przy jednoczesnym policzkowaniu przechodniów. Jednak po przejęciu władzy przez w/w apoplektyków, zwanych też ''czerwonymi'', pojawiły się pierwsze rozdźwięki pomiędzy Majakowskim a jego [[kolega]]mi. Dotyczyły głównie sposobów zalewania się krwią, jak i również kwestii: w który policzek należy bić, żeby równo puchło. Jedynie w stosunku do [[chrześcijaństwo|chrześcijan]] nie powstały takie kontrowersje, bo przecież oni są zobligowani do nadstawiania obu policzków<ref>Jednak w ówczesnej Rosji chrześcijan było jak na [[lekarstwo]]</ref>. |
Cały czas jednak związany był z środowiskiem apoplektyków. Czynnie brał udział w publicznym i demonstracyjnym zalewaniu się krwią, przy jednoczesnym policzkowaniu przechodniów. Jednak po przejęciu władzy przez w/w apoplektyków, zwanych też ''czerwonymi'', pojawiły się pierwsze rozdźwięki pomiędzy Majakowskim a jego [[kolega]]mi. Dotyczyły głównie sposobów zalewania się krwią, jak i również kwestii: w który policzek należy bić, żeby równo puchło. Jedynie w stosunku do [[chrześcijaństwo|chrześcijan]] nie powstały takie kontrowersje, bo przecież oni są zobligowani do nadstawiania obu policzków<ref>Jednak w ówczesnej Rosji chrześcijan było jak na [[lekarstwo]]</ref>. |
||
W tym czasie Majakowski popełnił duży błąd. Niektórym pisarzom nie podobały się zdobycze rewolucji. Szybko znikali. Władimir chyba nie zrozumiał tej subtelnej aluzji, bo sam poszedł w ich ślady. Niejednokrotne prowadził kłótnie z socrealistami. Prawdopodobnie brak wsparcia ze strony otoczenia, spowodował, że popełnił samobójstwo. Znaleziono go martwego w domu. Popełnił samobójstwo trzykrotnie strzelając sobie w plecy z [[Karabin|Mosina]]. Po tej tragedii pochowano go na moskiewskim cmentarzu. Równocześnie zapomniano o jego błędach i twórczość Majakowskiego była szeroko rozpowszechniana. W tajemniczy sposób odnaleziono ''zaginione rękopisy'' poety, a nowe dzieła niepasujące do oficjalnego stanowiska władzy ''w podejrzany sposób'' zostały zniszczone. |
|||
Narastający konflikt pomiędzy wierchuszką apoplektyków a Majakowskim zaowocował dwoma ważnymi wydarzeniami: |
|||
# Majakowski zmarł śmiercią samobójczą |
|||
# Wierchuszka odp*** się od niego. |
|||
Jego ostatnimi słowami były: |
|||
<center><code><big>''Towariszczie! Nie strielajtie!!!''</big></code></center> |
|||
==Majakowski dziś i jutro!== |
==Majakowski dziś i jutro!== |
||
Dziś Majakowski jest uznawany za jednego z największych [[komuchy|czerwonych]] na [[świat|świecie]]. Jest prawie tak wielki jak [[Ernesto Guevara|boski ''Che'']]. Ocenia się, że gdyby stanął koło Ernsta, to sięgał by mu do pierwszego rzędu [[pluskwa|pluskiew]] namiętnie hodowanych w gęstej, seksownej brodzie |
Dziś Majakowski jest uznawany za jednego z największych [[komuchy|czerwonych]] na [[świat|świecie]]. Jest prawie tak wielki jak [[Ernesto Guevara|boski ''Che'']]. Ocenia się, że gdyby stanął koło Ernsta, to sięgał by mu do pierwszego rzędu [[pluskwa|pluskiew]] namiętnie hodowanych w gęstej, seksownej brodzie Che (które to pluskwy opisał w jednym z tomików). |
||
Był bardzo płodnym poetą. Obok apopleksji, policzkowania i gry w karty, jego ulubionym tematem twórczości był [[homoseksualizm]] i [[onanizm]]. Wyżywał się w krótkiej formie, potraktowanej tradycyjnie, czym robił perfidnie na złość współczesnym mu |
Był bardzo płodnym poetą. Obok apopleksji, policzkowania i gry w karty, jego ulubionym tematem twórczości był [[homoseksualizm]] i [[onanizm]]. Wyżywał się w krótkiej formie, potraktowanej tradycyjnie, czym robił perfidnie na złość współczesnym mu futurystom. |
||
==Wybrana twórczość== |
==Wybrana twórczość== |
Wersja z 23:09, 16 sie 2010
Towarzysze, nie strzelajcie!
- Ostatnie słowa Majakowskiego przed popełnieniem samobójstwa
Włodzimierz Majakowski (ros. Владимир Владимирович Маяковский, ur. 19 lipca 1893 w Bagdadi, zm. 14 kwietnia 1930 w biurze NKWD swoim domu w Moskwie) – rosyjski (później [[ZSRR|radziecki) poeta, piewca futuryzmu i socjalizmu, za który, wbrew swojej woli lecz z entuzjazmem, oddał życie.
Życiorys
Władimir urodził się na terenie Gruzji w miejscowości Bagdadi. Niejednokrotnie Majakowski powoływał się na swoje miejsce urodzenia, przypadkowo zbieżnym z rodzinnymi stronami chorążego pokoju. Od wczesnej młodości chorował na apopleksję i co rusz zalewała go krew. Przez długi czas nie potrafił się z tym pogodzić, ale po przyjeździe do Moskwy spotkał podobnych sobie i przyłączył się do nich.
Na wiecach i paradach (których tradycja przetrwała do dziś), wspólnie zalewali się krwią, a ciśnienie skakało im do niebotycznych wartości. Policzkowali przy tym każdego, kto tylko się im nawinął. Nieprzypadkowo jeden z pierwszych wierszy Majakowskiego z tego okresu nosił tytuł: Policzek smakowi powszechnemu.
Odkrył go Dawid Burluk. Pierwsze wiersze Majakowskiego utrzymane w konwencji hardcore'owego futuryzmy, chwaliły postęp i równość. Widać to szczególnie w nazewnictwie np. Czerwony pociąg ciągnący klasę robotniczą po naoliwionych szynach socjalizmu. Wraz z rewolucją mógł do woli podlizywać się aktualnej władzy. Malował początkowo plakaty o tematyce rewolucyjnej, pisał artykuły do Nowego Lefa, nim jego dobroczyńcy go nie zamknęli. Dołączył do Rosyjskiego Stowarzyszenia Pisarzy Proletariackich.
Cały czas jednak związany był z środowiskiem apoplektyków. Czynnie brał udział w publicznym i demonstracyjnym zalewaniu się krwią, przy jednoczesnym policzkowaniu przechodniów. Jednak po przejęciu władzy przez w/w apoplektyków, zwanych też czerwonymi, pojawiły się pierwsze rozdźwięki pomiędzy Majakowskim a jego kolegami. Dotyczyły głównie sposobów zalewania się krwią, jak i również kwestii: w który policzek należy bić, żeby równo puchło. Jedynie w stosunku do chrześcijan nie powstały takie kontrowersje, bo przecież oni są zobligowani do nadstawiania obu policzków[1].
W tym czasie Majakowski popełnił duży błąd. Niektórym pisarzom nie podobały się zdobycze rewolucji. Szybko znikali. Władimir chyba nie zrozumiał tej subtelnej aluzji, bo sam poszedł w ich ślady. Niejednokrotne prowadził kłótnie z socrealistami. Prawdopodobnie brak wsparcia ze strony otoczenia, spowodował, że popełnił samobójstwo. Znaleziono go martwego w domu. Popełnił samobójstwo trzykrotnie strzelając sobie w plecy z Mosina. Po tej tragedii pochowano go na moskiewskim cmentarzu. Równocześnie zapomniano o jego błędach i twórczość Majakowskiego była szeroko rozpowszechniana. W tajemniczy sposób odnaleziono zaginione rękopisy poety, a nowe dzieła niepasujące do oficjalnego stanowiska władzy w podejrzany sposób zostały zniszczone.
Majakowski dziś i jutro!
Dziś Majakowski jest uznawany za jednego z największych czerwonych na świecie. Jest prawie tak wielki jak boski Che. Ocenia się, że gdyby stanął koło Ernsta, to sięgał by mu do pierwszego rzędu pluskiew namiętnie hodowanych w gęstej, seksownej brodzie Che (które to pluskwy opisał w jednym z tomików).
Był bardzo płodnym poetą. Obok apopleksji, policzkowania i gry w karty, jego ulubionym tematem twórczości był homoseksualizm i onanizm. Wyżywał się w krótkiej formie, potraktowanej tradycyjnie, czym robił perfidnie na złość współczesnym mu futurystom.
Wybrana twórczość
- Obłok w spodniach (Облако в штанах – tomik o onanizmie, 1915)
- Flet kręgosłupa (j.w. – 1915)
- Człowiek (Человек – tomik o pierwszych doświadczeniach homoseksualnych, 1918)
- O tym (Про это – tomik o grze w karty, 1923)
- Włodzimierz Ilicz Lenin (Владимир Ильич Ленин – tomik o pierwszej i najsilniejszej miłości Majakowskiego, 1924)
- Dobrze (Хорошо! – j.w., 1927)
- Pluskwa (Клоп – wspomnienie wspaniałej, seksownej brody boskiego Ernesto, 1929)
- Łaźnia (Баня – wspomnienia o wspólnej kąpieli z Leninem, 1930)
- Na cały głos (tomik o orgazmie, 1930)