Przecinek

Przecinek (,) – używany w zdaniach, gdy nie stawiamy kropki ani średnika. Ani dwukropka. Ani czegokolwiek innego. W języku wielu Polaków lub dresiarzy zamiast przecinka używa się słowa „kurwa”. Konsekwentnie niestawiany m.in. przez ekonomistów realizujących antyrządowy program "Przecinku, postaw się sam!". Ekonometrycy wyliczyli , że niestawianie przecinka sprzyja oszczędzaniu tuszu nawet o 0,0653759% (wartość nieoczyszczona z wpływów sezonowych), o ile piszemy prawą ręką, a nasz długopis nie jest ołówkiem.

Jeśli ktoś nie chce postawić przecinka, może: - postawić się w sytuacji przecinka, który musi postawić się tym, którzy nie chcą go postawić - postawić na swoim - postawić na inne znaki interpunkcyjne

Osoby o bardzo dużej pojemności (wydalności) płuc zdolne do jednorazowego poboru ponadprzeciętnej masy powietrza są ustawowo zwolnione z obowiązku stawiania przecinków

Przecinki sensu stricto można zasadniczo stawiać (postawić) i nastawiać (nastawić)

Przecinki sensu largo można ponadto zastawić, wystawić, podstawić, przedstawić, dostawić, przestawić i odstawić, o ile pozwala na to prawodawca.

Czasem może dochodzić do powstawania patologii morfosyntaktycznych, objawiających się tym, że przecinków jest więcej niż fraz lub słów, które mają oddzielać. Zjawisko to może pojawiać się przy dążeniach przecinka do osiągnięcia autonomii w strukturze zdaniowej. Wykrzyknik jest tym faktem oburzony, pytajnik nie może się określić, a kropka...a kropka jest na końcu zdania. Średnik żyje z przecinkiem i kropką w symbiozie, w związku z czym zasadniczo wszystko mu zwisa, skoro 76,54762% polskiego społeczeństwa nie wie, do czego służy średnik. Swoistym wyjątkiem są informatycy, stawiające średnik na końcu każdego wersa.

To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny językoznawstwa. Jeśli nie jesteś Ruskiem z bazaru – rozbuduj go. Szablon:Klawiatura