Yandere
Każdy kto wejdzie między mną, a Yukim zginie!
- Yuno Gasai — podręcznikowy przykład osoby z tą chorobą
Szablon:T choroba psychiczna podobna do Tsundere, gdyż w obu przypadkach osoba chora próbuje okazywać miłość obiektowi westchnień w bardzo nietypowy sposób, jednak chorująca zamiast być wredną zołzą, zachowuje się jak zbieg z wariatkowa. Dolegliwość ta dotyczy głównie kobiet, lecz zdarzają się przypadki męskie, które (w przeciwieństwie do płci piękniej) nie są mile widziane.
Epidemiologia
Występują głównie w anime, bardzo rzadko w prawdziwym świecie.
Etymologia
Nazwa (jap. ヤンデレ) to połączenie dwóch japońskich słów: yanderu (病んでる, być p
y) i deredere (でれでれ, zauroczony). Krótko mówiąc: osoba, która się zakochuje i przez to dostaje świra. Nikt (nawet sami Japończycy) nie ma pojęcia, co jest tak pociągającego w szaleńcach, którzy mogą w każdej chwili skrzywdzić bez powodu drugiego człowieka, lecz mimo to, takie postacie są lubiane i popularne w anime. Tym słowem określa się też osobę, która choruje na to zaburzenie.
Etiologia
Nie zostały jeszcze odkryte przyczyny choroby, jednak przypuszcza się, iż powodami mogą być wcześniejsze zaburzenia psychiczne, niekorzystne aspekty socjologiczne (ubóstwo, dyskryminacja, mobbing, dręczenie), niskie poczucie wartości, doświadczane w dzieciństwie traumy, chęć złowienia fanów poprzez etapowanie przemocą lub kompletna niewiedza twórcy na temat działania ludzkiej psychiki.
Faza normalna i psychotyczna
Rozwój choroby jest podzielony na dwie fazy: na normalną i psychotyczną.
W fazie normalnej, chorująca zachowuje się jak przeciętna osoba. Jest miła i przyjazna dla innych. Znaczna zmiana następuje, w momencie gdy się zakochuje i jednocześnie dochodzi do tragicznych wydarzeń. Po nich następuje faza psychotyczna, podczas którego osoba chora staje się kimś w rodzaju Terminatora skrzyżowanego z MacGyverem i Hannibalem Lecterem.
Etap psychozy można rozpoznać po mimice: oczy osoby chorej są pozbawione blasku i wydają się być martwe, a na ustach maluje się uśmieszek typowego psychopaty. Jednak trzeba zaznaczyć, że taki wyraz twarzy nie zawsze się pojawia. Chorująca jest tak zdeterminowana o bycie jedyną partnerką dla ukochanego, że sami dresiarze baliby się stać na jej drodze. Zyskuje ona umiejętność łamania praw logiki, fizyki, a nawet praw anime: potrafi odrąbać czyjeś kończyny w sekundę, staje się szybsza od Usaina Bolta na setkę, teleportuje się, walczy niczym Bruce Lee, posługuje broniami skradzionymi z bazy wojskowej jak zawodowy żołnierz, hackuje w minutę bazę danych FBI itp. Ponadto podczas tej fazy jest nieśmiertelna. Choćbyś ją nawet przylił w łeb, to i tak za chwilę wstanie i będzie kontynuować to, co przedtem robiła (i przy okazji wypruje ci flaki za cios, który jej zadałeś).
Wszystko to robi po to, by ich obiekt westchnień na nie spojrzał. Nawet jeśli potencjalny partner ją nie cierpi i powiedział jej prosto w twarz, żeby się odliła, taka kobieta będzie za nim podążać i go kochać.
Fazy ciągle się zmieniają. Po etapie psychotycznym zachowanie chorej wraca do normy do czasu, gdy znów się coś złego wydarzy.
Objawy i rozpoznanie
Typowe cechy
- Zrobią dosłownie wszystko, byleby obiekt zauroczenia się nimi zainteresował: nauczyć się inżynierii kwantowej od deski do deski, wysadzić sejm czy wybudzić Cthulhu z wiecznego snu.
- Są chorobliwie zazdrosne, stąd też rzucają się na każdego, kto zbliży się do ukochanego w odległości kilku kilometrów.
- Podczas szału stają się silniejsze od Pudziana. Potrafią wtedy z łatwością odciąć łeb każdemu (nawet partnerowi).
- Mają kompletnego bzika na punkcie swego ukochanego do tego stopnia, że są w stanie włamać się do FBI, by dowiedzieć się czegoś więcej o swoich obiektach westchnień.
- Poza ukochanym, mają dziwne zamiłowanie do krwi, ostrych narzędzi i flaków.
- Nikt nie zauważa zmian w zachowaniu chorych, nawet jeżeli te zamordowały kogoś w biały dzień.
- Nie przyjmują do wiadomości żadnej odmowy, a kosz przez swoich partnerów znoszą albo bardzo źle, albo wcale.
- W fazie psychotycznej najczęściej przybierany wyraz twarzy to psychopatyczny uśmieszek oraz puste, martwe oczy.
- Ich charakterystyczna poza to patrzenie na kogoś z miną wymienioną wyżej, trzymając przy czym jakieś ostre narzędzie. Często chore są też umazane krwią.
- W swojej torbie zazwyczaj noszą ze sobą broń (czasami bronie) białą i jak palną.
Leczenie
Na chwilę obecną nie ma lekarstwa, które zmniejszyłoby występowanie objawów choroby, jednak na szczęście istnieją liczne sposoby nie wymagające stosowania psychotropów:
W fazie normalnej:
- dać im w prezencie ładną, białą koszulę z długimi rękawami i zmusić, aby ją ubrały.
- oszaleć tak samo jak one.
- wysłać je na kolonie.
- zabić je, ale ta opcja jest bardzo ryzykowna, a w przypadku powodzenia, ma się przerąbane.
W fazie psychotycznej nie można nic im zrobić – ma się przene.
