Disney Channel Polska

Ten artykuł dotyczy stacji telewizyjnej. Zobacz też inne znaczenia tego słowa.

Disney Channel Polska – stacja kablówkowo-satelitarna typu premium, adresowana do młodzieży w wieku 7–13 lat i starszych, którzy wciąż czują się młodymi. Głównym założeniem koncesyjnym stacji jest uświadomienie młodym umysłom, że muzyka pop to nie muzyka pop; tak naprawdę to rock.

Ramówka

Seriale animowane

Plik:Dsiney mennel.png

Logo stacji

• Amerykański smok Jake Long – bajka edukacyjna próbująca wmówić dzieciom, że po pierwsze, na Ziemi żyją Reptilianie, ale ucharakteryzowani na ludzi, po drugie, nie wszyscy (co drugie pokolenie) mogą przybrać swą oryginalną formę (taki trochę atawizm), a po trzecie, że są tu po to, by chronić świat przed złymi ludźmi (i nie tylko), którzy chcą nim rządzić, choć tamci próbują nam wmówić, że jest dokładnie odwrotnie. Bajka przeraźliwie nudna, lecz paradoksalnie ekscytująca;
• Brenda i pan Whiskers – bajka o śmierdzącym króliku, który czasem ma dwie głowy, oraz „koFFanej” suni z Florydy, która ładnie pachnie. Rywalizują ze sobą, ale pod koniec Brenda ratuje Łiskersa od katastrofy. Od dłuższego czasu nie jest emitowany;
• Fineasz i Ferb – mama idzie na zakupy, tata zostaje (czasem też maluje), bracia broją, Fretka kapuje na braci (czasami rozmawia przez telefon ze Stefą). Gdy mama wraca, nic się nie dzieje. W międzyczasie Pepe Pan Dziobak ratuje świat przed zagładą wywołaną przez Dundersztyca. Ta-daa. Ogólnie odcinki serialu mają ten sam schemat i napisanie planu wydarzeń na jakimkolwiek egzaminie nie sprawiło by tego problemu. W przeciwieństwie jednak do innych seriali, możemy się dowiedzieć wielu ekscytujących i potrzebnych rzeczy, m. in. o Aglecie;
• Kim Kolwiek – bajka o lasce-superagentce oraz jej przyjacielu i przyjacielu przyjaciela (kretoszczurze). Oprócz nich występują czarne charaktery;
• Klasyka Disneya – filmiki z Miszką Myki, Goofym, Kaczorem Donaldem itp. Na chwilę obecną został zepchnięty na dalszy plan, aby zwolnić czas antenowy dla najnowszych odcinków Dziewczęcia w Peruce. Rzekomo powróciły jako „Teraz Miki!”;
• Mam rakietę – opowieść o chłopcu, który dostał od ojca inteligentną i rozmowną rakietę. Wyrywa na nią lachony w szkole z bananem na twarzy;
• Nowa szkoła króla – przekształcenie postaci filmowej – króla Cuzco – jako gwiazdki rysunkowej opery mydlanej. Wielki Cuzco powraca! Tym razem będzie musiał zdać swój test. Oto przyszły władca nasz, już go dobrze znasz. To znaczy… będzie władcą, jak skończy szkołę, w której nauczają o jego filozofii i innych niepotrzebnych gównach. Serial zestrzelony, tylko nie wiadomo konkretnie kiedy;
• Przygody Timmy'ego – Timmy to przeciętny chłopaczek. Mama i tata i opiekunka Vicky zawsze każą mu leżeć, ale to nie znaczy, że go dręczą (sic!);
• Wymiennicy – serial z czołówką podpierdoloną zespołowi Sweet. Opowiada o bracie, siostrze, mamie, tacie (do znudzenia, nie?) i gadającym aucie. Epizodycznie także o mule, który tytułuje się „majestatycznym koniem”. Brat i siostra mają dostęp do supertajnej agencji, która podmienia głupich ludzi na fajnych, ale splot wydarzeń zawsze prowadzi do ukarania przez starsze rodzeństwo;
• Akwalans – serial opowiadający o rybkach w akwarium, czyli nic ciekawego. Widowisko dla twojego psa/kota/świnki morskiej (niepotrzebne skreślić);
• Wodogrzmoty Małe – mająca przyciągnąć wielbicieli teorii spiskowych bajka o Dipperze Pinesie i jego bliźniaczej siostrze, niespecjalnie z wysokim IQ, Mabel Pines. Zaczęło się od tego, że rodzice mieli ich dosyć i wysłali je na jakieś zadupie, aby odwiedzić grzybiałego dziada i pomóc mu w interesach. Wkrótce okazuje się, że miasteczko to jest nawiedzone przez różne potwory. Bliźniaki znajdują pełną masońskich, illuminackich i szatańskich symboli specjalną encyklopedię, dzięki czemu wiedzą, jak w tej dżungli przetrwać. Podejrzewa się, że serial jest plagiatem innego aktorskiego serialu Disney Channel, znanego jako Nie ma to jak hotel, ponieważ tam też występują bliźniaki i ciągle brykają jak małpy. Fani S-F podejrzewają, że kreskówka ta jest plagiatem serii Gwiezdne wojny, gdyż występują tam dwujajowe bliźniaki i muszą pokonywać potwory. Ale cóż, dzięki wykupieniu tego czegoś, Disney Channel może sobie na to pozwolić.

Seriale animowane tylko odrobinę

• Brian O'Brian – pięciominutowe odcinki serialu jednego aktora. Niemego aktora. Niemego aktora znanego z serialu „Nie ma to jak hotel”. Masakra i befsztyki;
• Lizzie McGuire – perypetie uczennicy gimnazjum, która ma bardzo ciężkie życie, o jejciu, aż mi jej żal!;
• Świat Raven – historia wariatki, która potrafi przywidywać przyszłość. Ciekawie, co nie?;
• Cory w Białym Domu – przygody syna kucharza prezydenta Stanów Ameryki Północnej – Cory'ego i przyjaciół syna kucharza prezydenta Stanów Ameryki Północnej – Cory'ego. I jego starego. I prezydenta. Główny bohater ma iście disneyowskie przygody i dostaje iście disneyowskie kary. Prócz tego, gra na perkusji w swoim zespole rockowym. Ale bardzo nierówno. Zdjęty z emisji;
• Czarodzieje z Waverly Place – serialik o czarodziejach, którzy czarują i czarują… Moda na sukces dla dzieci albo Harry Potter w wersji disneyowskiej;

Jedna z gwiazd Disneya

• Gdy zadzwoni dzwonek USA – kolejny miniserial, odcinki trwają mniej niż 3 minuty. W tej produkcji są dialogi, ale ich poziom nie podwyższa jakości serialu… Disnej Mennel zdjął to z emisji, więc nie ma co gadać. I dobrze. O 3 minuty więcej na reklamy! (i inne bzdety);
• H2O: Wystarczy Kropla – mit o trzech (a nawet ośmiu) syrenach, urodzonych w czasach, kiedy Księżyc był znacznie ładniejszy nawet od batonika Mars. Lecący na kasę Disney Mennel nie mógł skasować tego serialu, i wytrwał on już nawet trzy stacje;
• Hannah Montana – opowieść o Brzydkim Kaczątku XXI wieku dla sweetaśnych dziewczynek w wieku 4–10 lat. Morał idący z serialu: „Peruka zapewnia Ci 100% anonimowości”;
• Jonas – serial o trzech gwiazdorach z zespołu grającego współczesną muzykę chrześcijańsko-konsumpcyjną (w jednym odcinku śpiewali o sprzedawczyni pizzy) – „Bracia Jonas”. Na szczęście sławni są tylko w wykreowanej przez Myszkę Miki rzeczywistości. Ciekawostką jest to, że aktor, podkładający głos w polskiej wersji językowej jednemu z głównych bohaterów, pojechał potem na Eurowizję. Prócz wspomnianych braci w serialu jest też miejsce dla rodziców (z których ojciec jest menadżerem grupy, a matka marzy o tym, aby jej rodzina była normalna), stylistki grupy (która jednocześnie jest ich koleżanką z szkoły do której uczęszczają incognito przed mediami), oraz innej koleżanki, która jest stuknięta, gdy tylko widzi braci. Mało tego, jest przewodniczącą ich fanclubu;
• Jonas w Los Angeles – szaszłyki sezam drugi serialu o niby-gwiazdach muzyki. Tym razem są na jakimś [[Los Angeles|zau innej galaktyki]], którego mamy w nazwie. Innowacją jest to, że każdy z nich wybrał inną ścieżkę robienia sałaty. Jeden jest aktorem, drugi reżyserem, a trzeci nadal robi to co wcześniej;
• Nie ma to jak hotel – a zwłaszcza ten! Dwóch bliźniaków – Zack i Cody – mieszka sobie w hotelu Lipton ze swoją mamą, która tam pracuje i występuje jako miejscowa prostytutka i striptizerka piosenkarka. Zack jest głupi i szalony, Cody mądry i rozsądny – przypały oczywiście sprawia ten pierwszy. Ale tak naprawdę oboje mają idiotyczne sugestie i pomysły. Zack kocha się w Maddie (która jest sprzedawczynią cukierków w hotelu i jednocześnie opiekunką wspomnianych bliźniaków), która kocha się w każdym chłopaku, natomiast London Tipton (tak tak, to parodia Paris Hilton) jest bogata (zieeeeew…). Głównym bohaterem jest też Murzyn kierujący hotelem, niejaki pan Marion Mos(e)by, któremu bliźniacy często prawią psikusy. Zgadnijcie, jak się skończy. Albo – czy w ogóle się skończy;
• Nie ma to jak statek – fabuła całego serialu jest dość zakręcona. Zack, Cody i ich znajomi z hotelu przenoszą się na statek, by tak uczyć się w liceum. Liceum Siedmiu Mórz! Tak czy siak, obijają się tam i zarywają do wszystkich lasek na statku (nawet tych brzydkich jak noc). Są o wiele bardziej dorośli, a Cody ma dziewczynę, która wygląda jak kotlet schabowy. W przerwach między perypetiami bohaterów widzimy piękną panoramę morza i płynący po nim, zrobiony w paincie statek;
• Powodzenia, Charlie! – serial o małym dzieciaku. W każdym odcinku niejaka Teddy, czyli siostrzyczka Charlie, nagrywa jej poczynania. Spadanie ze schodów na rękach taty (ale frajda!), pierwsze kroczki malutkiej, wyścig bobasów – wszystko to jest uwiecznione na taśmie i musimy to oglądać. Pierwszy serial, w którym użyto słowa „sex”, przez co uzyskał masę widzów (nie tylko pokemonów);
• Słoneczna Sonny – serial o perypetiach dziewczyny imieniem Sonny. Wbrew tytułowi, serial nie ma nic wspólnego ze „Słonecznym patrolem”, ani nawet ze słońcem. Gorzej – nie ma w nim cycków;
• Z innej beczki – spin-off tego wyżej. Opowiada skecze, które w najmniejszym stopniu nie śmieszą. Wbrew pozorom, ten produkt nie ma nic wspólnego z „A teraz coś z zupełnie innej beczki” Monty Pythona;
• Do dzwonka – dwuminutowe szambo polskiej produkcji, wzorujące się na nie do końca lepszym Gdy zadzwoni dzwonek USA. Opowiada o perypetiach grupy nastolatków w czasie przerwy szkolnej, chociaż to niemożliwe, bo szkolne przerwy trwają dłużej. Ten dwuminutowy czas lepiej spędzić na popatrzenie się w głąb kibla, niż oglądanie szajsu.
• Do dzwonka 2 – atak gnoju ciąg dalszy. Na deser dochodzi do grona uczniów nowa uczennica – Beatka, która z tego szamba robi stajnię Augiasza;
• Do dzwonka Cafe – gówno kontratakuje. Tym razem ten dwuminutowy serial(iczek) będzie miał miejsce w kawiarni;
• Taniec rządzi – perypetie dwójki pokemoniastych trzynastoletnich dziewuszek, które spełniając marzenia o tanecznej przyszłości zapisują się do Taniec Rządzi, czyli You Can Dance i Got to Dance dla pokemonów. Ich wspaniałe i beztroskie życie niszczą oczywiście bracia, którzy tańczą lepiej od nich. Mają kolegę, któremu urosła tylko jedna brew i handluje koksem. Nie może także zabraknąć dwójki nazistów;
• Nadzdolni – serial o jedenastoletniej dziewczynce zwanej Made in China Parks, którą liceum, do którego trafiła przypadkowo (dosłownie) przerasta. Koleguje się z żeńskim kujonem – Oliwką, Fletcherem – artystą i świrem, któremu tak śmierdzą buty, że ludzie trafiają do zaświatów, oraz Angustem, czyli normalnym Amerykaninem (grubas, przy komputerze). Jej brat jest jeszcze niższy od niej. Cóż więcej mówić, kopia Hanny Montany, tak banalna, że nawet pokemony, które oglądały przygody Hanki, nie sięgają po to;
• Jessie – fabuła rozpoczyna się, gdy wsiowa osiemnastolatka z twarzą faceta dostaje pracę jako niańka u reżysera filmowego i modelki. Parodia rodziny Brada Pitta. Biologiczna córka i trójka adoptowanych małych dzieci ciągle brykają jak małpy. W brykaniu pomaga im grubas, Bertram, będący kamerdynerem, hotelowy gościu zakochany w Jessie – Tony (czyli gej), psia matka Chesterfield, oraz gad Kipking (dinozaurus rex). No i jak tu doprowadzić do porządku, hm?;
• Austin i Ally – przygody czwórki przygłupów, którzy chcą wejść do świata show-biznesu. Austin zarabia po godzinach, śpiewając piosenki napisane przez Ally, która wariuje, gdy ktoś powie słowo „scena”. Ich przyjaciele są ludźmi nie do końca normalnymi. Trish zmienia pracę jak rękawiczki, zaś Dez potrafi zjeść 100 hamburgerów w minutę. Fajne, nie?;
• Violetta – zastępuje Hannah Montanę, odkąd Miley stwierdziła, że woli młotki i białą bieliznę od mikrofonu i sZałOfFyH<3^^:3:**** ciuszków. Opowiada o ileśnastoletniej (choć zachowuje się jak kilkuletnia) dziewczynce, która lubi śpiewać, okłamywać ojca, śpiewać, kłócić się z Ludmiłą, śpiewać, kochać się w dwóch chłopakach na raz, śpiewać, a także szpanować, że jest największą gwiazdą Studio 21 – szkółki muzycznej, w której pracuje. Odtwórczynią głównej roli jest Martina Stoessel, która w rzeczywistości nie nosi takich słitaśnych, pseudomodnych i różowiutkich ciuszków, jak jej postać;
• Blog na cztery łapy – historia dziewczyny, chłopaka, dziewczyny #2, matki i ojca. A więc, dziewczyna nie dogaduje się ze swoim przyrodnim bratem. Rodzice kupują psa. Pies okazuje się być gadającym psem i prowadzi bloga o tej nienormalnej rodzinie. Gdy dzieciaki się o tym dowiadują, to postanawiają nikomu nie mówić. Ponadto matka dzieci jest psychicznie chora i ma zaburzenia osobowości, ale jej mężulek jest dziecięcym psychologiem, więc stara się jej w tym pomóc;
• Liv i Maddie – produkcja, która ma wkrótce zastąpić Austina i Ally. Liv i Maddie to bliźniaczki, które tak naprawdę są jedną osobą, a zostały sklonowane podczas rodzenia z których jedna świeci jak gwiazda na niebie, a druga… świeci pustkami. Mają uporczywych braciszków, którzy wymyślają takie słowa jak bratoschron, czy YahBoo!;
• Mako Mermaids – serial o syrenach, które nie pilnowały wyspy i facet wpadł do źródła, przez co został trytonem. Teraz muszą odebrać mu moce, więc przemieniają się w dziewczyny, które nawet chodzić nie umieją, dziwią się, że ktoś dzwoni przez telefon, a gdy ten ów się dowiaduje, że one też są syrenami, to foch forever;
• To nie ja – bliźniaki Lindy i Logan wcale nie są do siebie podobni w najmniejszym stopniu są do siebie tak podobni, że nie wiadomo, który to chłopak, a która dziewczyna i mają mnóstwo psiapsiółóf, Garrett'a, Jasmine i Delie. Idą do liceum. W każdym odcinku wyjaśniają, co się stało, w formie retrospekcji. O dziwo ani polska, ani amerykańska nazwa nie mają nic wspólnego z serialem, gdyż te zdania wypowiedzieli tylko raz w życiu;
• Dziewczyna poznaje świat – niezwykle ckliwy i pouczający serial o Riley, która mimo iż ma 12 lat, to ciągle poznaje świat, wraz z rodziną i przyjaciółmi. Jej przyjaciółka to blondi Girl, którą porzucił ojciec dla innej rodzinki, więc ta musi się wychowywać z matką, która jest panią do towarzystwa kelnerką. Jej drugim best friend jest chłopak, który zwiał z rodziną z dziury, jaką jest Teksas, i zasiedlił się w Nowym Jorku z dala od swoich krów. Ponadto Riley jest w nim zakochana z wzajemnością. Jej trzecim best friendem jest rude dziwne coś o imieniu Farkle. Jej ojcem jest psychopatyczny nauczyciel, a matką wiecznie wkurzona królewna, która nie popiera dziewczyny swojego 5-letniego syna;
• K.C. – Nastoletnia agentka – po tym jak Taniec rządzi stracił fanów, Zendayka musiała znaleźć inną kopalnię złota, która okazała się kopalnią gówna. A więc, K.C. Cooper jest specem od majcy. Odkrywa, że jej starzy to super tajni szpiedzy, którzy mają za zadanie ratować świat. Ona też chce, więc by się nie obraziła i nie zaszyła na zawsze w swojej dziupli, pozwalają jej być szpiegiem. Ma też brata murzyna, który jest dziwny. Jej starzy chyba nie mogli mieć więcej dzieci, więc przerobili toster na robota adoptowali robotyczną dziewczyne, która ma udawać ich córkę;
• Przyjaciółki od czasu do czasu – dwie słitaśnie piętnastki, Cyd i Shelby, zostają trafione jakimś dupnym laserem kolegi, i od tamtej pory mogą podróżować w czasie. Mogłyby wykorzystać tę zdolność do zabawy z dinozaurami, czy nawet postrzelania z dział przyszłości, ale one wolą cofnąć się w czasie, by napisać jeszcze raz test;
• Alex i spółka – banda przygłupów zakłada zespół i robią z siebie pośmiewisko na szerszą skale. Jak zwykle musi być także zła dziewczyna, która zawsze im wszystko psuje;
• Lato w mieście – trzy best friend wyjeżdżają na jakieś totalne zadupie (czyt. Sosnowiec), by tam zostać młodocianymi prostytutkami spędzić czas ze swoją ostatnią best friend, która tam przebywa. Zbieg okoliczności sprawia, że dwie psiapsióły zakochują się w, jednym i tym samym, geju surferze;
• Mój kumpel duch – niezbyt urodziwa dziewczyna wprowadza się ze starymi do nowej chałupy. Tam odkrywa, że dom jest nawiedzony przez nazistowskiego paszteta ducha, który nie straszy dlatego, że jest duchem, ale dlatego, że ma brzydki ryj. Ona, jako współczująca koleżanka, pomaga mu rozwiązać zagadkę…;
• Obóz Kikiwaka – kontynuacja Jessie. W głównych rolach blondynka, murzynka i indyjski uchodźca. Trójka Rossów jedzie na obóz na zadupiu i poznaje tam przyjaciół i wrogów;
• Soy Luna – nowy argentyński serialik o sweet nastolatce. Niektórzy mówią, że to słaba kopia Violetty, ale nie może być nic gorszego od Violetty. Mimo tego serial i tak jest słaby;
• Rodzinka od środka – małżeństwo zmajstrowało sobie 7 dzieci i teraz udają, że ich kochają i wszystko było zaplanowane.
• Evermoor – nastoletnia Tara wyjeżdża na kompletne zadupie z przyrodnim rodzeństwem i biologicznym bratem Jake'em. Kumpluje się ona z Ludo, mającą dość dziwne zainteresowania i kocha się w dziewczynie o twarzy chłopca i fajnym imieniu Lacie. Tara potem zostaje najwyższą Everyną, chociaż tego nie chciała. Również poznaje ciotkę-wariatkę, która upozorowała własną śmierć, chociaż to najnormalniejsze, bo ludzie na tym zadupiu się zamieniają się w drzewa i jedzą dziwne potrawy. Jest też Otto z podwójnym życiem, bo jest zarówno Hedwigą, jak i wkurzającym snobem.
• Bizzardvark - Historia ,której tylko trzy odcinki ujrzało światło dzienne o tym jak Disney desperancko próbuje upodobnić się do Szablon:Internetuf publikując w telwizji historię o niepoczytalnych Komputerowcach profesjonalnych Szablon:Jutuberach przeprasz , Fiuglowcach

Filmy

Disney Channel stworzył również kilka swoich niesławnych autorskich filmów. Najpopularniejsze to:

• High School Musical 1,2 i 3 – innowacyjne podejście do tematu musicali: muzyka autorska zastąpiona tandetnym popem o miłości i nadziei, aktorzy zastąpieni żydowskimi nastolatkami, scena zastąpiona amerykańskimi peryferiami miejskimi. Plany ambitne. Wyszła kaszanka i pewien główny bohater – gej. Inaczej: siódme niebo, albo piekło;
• Camp Rock – wakacyjny High School Musical;
• Program Ochrony Księżniczek – księżniczka zmyślonej krainy musi uciekać przed złym dyktatorem, który chce odebrać jej to, co ma dla niej największe znaczenie (bez skojarzeń);
• Nie wierzcie bliźniaczkom – dość stara komedia, zrobiona jeszcze przed istnieniem DC. Obok Kaczora Donalada stanowi obiekt muzealny;
• Tatastrofa – trzech młodocianych pedałów porywa tatulka (komika) bogatej dziewczyny, która, ratując go, wpada w jego własne, żenujące pułapki;
• Czarodzieje z Waverly Place – wersja filmowa serialu o tej samej nazwie o bardzo fajnych dzieciaczkach, potrafiących czarować. Fabuła filmu sprowadza się do odwrócenia czaru rzuconego przez głupią i nierozważną Alex;
• Camp Rock 2 – Wydaje się, że to samo co poprzednik, jednak reżyserowie w telepatyczny sposób wyjaśniają nam, że ta wersja ma być śmieszniejsza, gdyż będzie więcej alkoholu na tłach scen.

Produkcje i pochodne Disney Channel

Disney Channel Original Movie

Disney Channel Original Movie to produkcja filmowa (full metraż, trzy sypialnie, dwie łazienki) wyprodukowana przez spółkę Walta Disneya specjalnie po to, by oznaczyć to znaczkiem „DCOM”. I trzepać z tego kasę, o reklamie nie wspominając.

Disney Channel Original Series

Patrz wyżej. Jedyna różnica to to, że tutaj mamy do czynienia nie z filmem, a serialem (nie, nie tym, który trzeba wpisać podczas instalacji symulatorów czego tam popadnie).

Disney XD

W obawie przed brakiem kreskówek w ramówce Disneya, stworzono „Disney XD” mające puszczać te produkcje. Jednak Disney XD po stworzeniu zyskało własny rozum, postawiło się swojemu twórcy, i zaczęło puszczać własne produkcje. Podobno to kanał dla chłopców.

Ciekawostki

• Każdy serial tutaj prezentowany jest komedią. A przynajmniej próbuje;
• Nie ma serialu produkcji Disneya, jeśli nie pojawi się w nim jakiś Dżejson;
• Te dialogi nie wynikają z cenzury tłumaczy. One po prostu były takie od początku;
• Każdy serial doczekał lub doczeka się jeszcze wersji filmowej;
• Na Disney Channel leci więcej seriali, sitcomów i podobnego gówna niż animacji;
• W zasadzie to lecą tam same durne seriale;
• Twórcy kanału zarzekali się, że (tu cytat): Chcieli oddać ducha klasyki Disneya. Podobno bohaterowie ambitnych seriali, w stylu „Hannah Montana”, łączą w sobie wrażliwość Królewny Śnieżki, siłę Króla Lwa, odwagę Tarzana, a nawet rozdarcie wewnętrzne Frolla. Podobno…