Pizza
Pizza - (lub Pidza. czytaj: picca) – potrawa pochodząca z Włoch prawdopodobnie przywieziona wraz z marchewką i kapustą przez królową Bonę, która zajadała się tą potrawą dopóki, dopóty nie zaklinowała się w drzwiach sypialni.
Występowanie
Dziś potrawę tę można napotkać w każdym zakątku każdego miasta, pod nieomal każdym szyldem. Pizzę sprzedaje i kuchnia polska i włoska i francuska, tylko chińsko-wietnamska pozostała poza jej wpływem i nadal inwestuje w sajgonki.
Pizzę spotkać można również w nieomal każdym sklepie spożywczym lub spożywczo-przemysłowym. Największy wybór, co nie oznacza najlepszego wyboru, jest zazwyczaj w osiedlowym supermarkecie. Pizza tam występująca jest zazwyczaj zamrożona, a po rozmrożeniu nadaje się do spożycia.
Rodzaje
- W wersji podstawowej pizza jest płaskim plackiem z wypieszczonego, wygładzonego ciasta drożdżowego, które posmarowane jest sosem pomidorowym lub w tańszej wersji a la supermarket przecierem. Szczęśliwcy znajdują w tej wersji czasami grzyba, którego nazywają pieczarką, by uspokoić sumienie.
- Wersja ta nieco różni się od tzw. pizzy studenckiej, która składa się z tygodniowego naleśnika i dowolnego produktu, który znajduje się w lodówce. Około pierwszego dnia każdego miesiąca ilość produktów wzrasta nawet do trzech lub czterech proporcjonalnie do ilości osób korzystającej z lodówki.
- Wersja rodzinna charakteryzuje się dużą ilością ciasta ukształtowanego w olbrzymie koło. Dodatki są tu mniej ważne i liczy się głownie ilość od jakości i różnorodności. Nieodzownym jednakże jej składnikiem jest ser i dodatkowa porcja ketchupu, która przy odrobinie szczęścia zabija smak całości.
- Wersja dla ircocholików jest zazwyczaj podobna do pizzy rodzinnej. W niej również chodzi o ilość, a nie jakość, zwłaszcza, iż osobnik taki rzadko odrywa wzrok od monitora. Ważnym elementem tej pizzy jest jednak dostawca, który przynosi pod wskazany adres zamówiona potrawę, która przy odrobinie szczęścia jest ciepła i nadaje się do natychmiastowego spożycia.
- Wersja dla wybrednych charakteryzuje się ilością, jakością i różnorodnością składników. Do wyboru jest m.in. peperoni,kukurydza, boczek, salami, szynka,ostrygi, krewetki, małże, papryka, ananas, oliwki itd., które posypane są osypany tartym serem i ziołami. Wersję, którą samemu można wybrać również przynosi dostawca, jednak w tym przypadku pizza jest ciepła, a doręczyciel liczy na napiwek, co często daje do zrozumienia śpiąc na wycieraczce.
Wersja ta dzieli się na podwersje w zależności od kompozycji dodatków i nazwy pizzeri, w której jest pieczona.
- Gruba to wersja na grubym cieście. Może być kombinacją zarówno tej marketowej, jak i tej dla wybrańców.
- Cienka to dla odmiany i ku zaskoczeniu wszystkich wersja pizzy, przez którą jak podnosimy ją z talerza widzimy swoje palce z powodu o dziwo cienkiego ciasta.
Historia
Podobno to, czym teraz zachwycamy się i obżeramy znane było już starożytnym Grekom. Piekli oni coś w rodzaju chleba, smarowali go oliwą i czosnkiem i posypywali ziołami. Pomysł ten może być inspiracją dla twórców pizzy studenckiej. Jest bowiem tańszy w realizacji i w urozmaicony sposób pozwala wykorzystać czerstwy chleb.
Z Grecji pizza trafiła do starożytnego Rzymu, gdzie doprawiono ją pomidorami, a w późniejszym okresie sosem pomidorowym.
Pierwsza współczesna pizza miała powstać w 1889 r., kiedy to Neapol odwiedziła królowa Włoch, Małgorzata (Margerita) znana z francuskiego podniebienia. Tamtejszy piekarz przygotował na jej cześć specjalną potrawę – pizzę z pomidorami, serem mozzarella i bazylią, która była w narodowych barwach Włoch (Kucharz w ten sposób chciał zdobyć serce królowej. Pomyślał: Jeśli nie wezmę jej na smak, to może na wzrok?Udało mu się. Królowa skazała go na dożywocie, więc uniknął śmierci. )
Nazwano ją ku zaskoczeniu wszystkich margerita - do dziś jest to nazwa pizzy.
