Nieznany sprawca
Nieznany sprawca – człowiek, który z racji trybu życia nie boi się odpowiedzieć na pytanie „Siedząca czy myśląca?” (praca). Lubi niekonwencjonalne metody myślenia i nie zostawia po sobie fluorescencyjnych śladów. Instytucja nieznanego sprawcy powstała w II RP, kiedy wroga politycznego nie można było wrobić w żadne przestępstwo, jako że w tamtym czasie wszyscy wrogowie polityczni już siedzieli.
Dzieciństwo
Pewnego dnia syn wyprawił swoich rodzicieli z miejsca od razu na tamten świat, by mogli w końcu wyspać się snem wiecznym. Następnie żył życiem nabożnym i pełnym poświęcenia, licząc, że przed śmiercią Papież rzuci dziękczynną klątwę na niego niczym na ojca d’Foucault nawołującego do wypraw skrzyżowanych.
Z niewiadomych przyczyn Nieznany sprawca nie jest lubiany przez swoją rodzinę i niezmiernie rzadko wspominany przez szkolnych kolegów, byłe dziewczyny rzadko do niego zaglądają, a przyszłe są informowane o prawie każdym detalu oprócz jednego.
Wygląd
- Wzrost – idealnie komponuje się z lustrem weneckim;
- Waga – jeśli jest ważony, to znaczy, że już jest tylko sprawcą;
- Włosy – jeżeli już muszą być;
- Wiek – nieokreślony;
- Oczy – zielone;
- Uszy – odmiana uniwersytecka;
- Ubiór – niedbały, kieszenie wypchane czym się da, byle w dużej ilości;
- Nawyki – z wyjątkiem okresów przejściowych tryb życia siedzący.
Transport
Z prawej na przedzie jedno koło, na przedzie z lewej drugie koło, z lewej od tyłu trzecie koło, od tyłu z prawej czwarte koło. Pośrodku w płaszczyźnie nachylonej pod kątem 45 stopni do płaszczyzny wyznaczonej przez środki tych kół, a traf chciał, że i czwarte znajduje się w tej płaszczyźnie, piąte koło nazywane przez nieznanego sprawcę kierownicą.
W przypadku, w którym nieznany sprawca dojeżdża na miejsce czynu karalnego środkami komunikacji miejskiej zawsze przemierza trzy odcinki drogi i docelowej i wysiada w połowie czwartego. Z tego też powodu najłatwiej nieznanego sprawcę zidentyfikować po tym, iż kupuje dokładnie 3.5 biletu strefowego.
Samouczek nieznanego sprawcy
- Nie trać nigdy przenigdy czasu – prostytutki na obrazach Touluze-Lautreca też go nie tracą;[1]
- Czas, Czas, Czas. Twoje działania powinny pozostawać w zgodzie z grecką zasadą trzech jedności: miejsca, czasu, i akcji;
- Ciasne uliczki i latarnie. W czerwonej latarni spod wielkiej szóstki mieści się komisariat, zaś sąsiedni burdel dla odwrócenia uwagi ma lampkę niebieską;
- Twój ślad posiada znakomitą konsystencję, daje się zmiksować i zmieszać ze wszystkim. Ryzyko wpadki przez młodą samotną matkę jest bardzo możliwe;
Nie kradnij.
Errata
Sekcja druga, podpunkt piąty. Jest: „zielone”. Powinno być: czarne. Przepraszamy za pomyłkę.
Przypisy
- ↑ Henri Tuouluze-Lautrec, artysta francuski. Malował takowe.
