Kongres Nowej Prawicy

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Wersja z dnia 03:27, 10 sie 2024 autorstwa Kolumbijskisnieg (dyskusja • edycje) (Napierdalamy całą noc)

Kongres Nowej Prawicy (dawniej Platforma Janusza Korwin-Mikkego) – partia mefedronowa. Popierana przez około 3% społeczeństwa i 70% internautów, uważana przez założyciela, Janusza Korwin-Mikkego, za jedną z najbardziej przyszłościowych. Powstała ona po zmianie nazwy z UPR-WiP, która powstała po połączeniu części UPR (która powstała po rozpadzie dawnego UPR do którego doszło poprzez wyjście Janusza Korwin-Mikkego z konwentyklu partii) oraz Wolności i Praworządności, która powstała po zmianie nazwy z Platforma JKM. Prawda że proste?

Plany

W kampanii wyborczej partia zapowiadała:

  • legalizacja kokainy i innych narkotyków[1]!
  • koniec biurokracji, partiokracji, mediokracji i masturbacji;
  • benzyna po 2 pesos;
  • likwidacja podatków dochodowych (a także odchodowych);
  • przywrócenie podatków jak za Hitlera;
  • wprowadzenie podatku pogłównego w wysokości dwustu złotych (tylko dla mężczyzn);
  • odejście z Unii Europejskiej;
  • likwidacja ZUS-ów, KRUS-ów, BUS-ów…
  • likwidacja zasiłków;
  • likwidacja NFZ.

Władze i struktury

Jak na ugrupowanie liczące ledwo setkę aktywnych członków (wg ustawy członkiem partii nie może być osoba poniżej 18. roku życia, stąd tak niska liczba), partia wyróżnią się dużą ilość „stołków”. Wiadomo – każdy chciałby mieć jakieś funkcje. I tak są:

  • dożywotni Prezes;
  • 8 wiceprezesów;
  • I sekretarz KC KNP;
  • Skarbnik;
  • Konwent;
  • Konwetykiel;
  • Straż Partii;
  • Rada Główna;
  • Zarząd;
  • Centralna Komisja Rewizyjna;
  • Sąd Naczelny;
  • Rada Sygnatariuszów.

Dodatkowo dochodzą władze terenowe: koordynatorzy makroregionów, prezesi regionów, prezesi kół, i analogiczne struktury jak ogólnopolskie. Pozwala to niektórym licealistom szpanować, że są prezesami czegoś tam. Ponadto taka liczba organów władz pozwala się przerzucać odpowiedzialnością dlaczego nie było 40 proc. w wyborach.

Politycy

Główną twarzą partii był Janusz Korwin-Mikke, który na plakatach wyborczych był urokliwy jak Robert Biedroń, pobożny niczym Marek Jurek i waleczny jak Jarosław Kaczyński. Jednak odszedł z Nowej Prawicy, zakładając partię, której skrót wziął od swojego nazwiska.

Zobacz też

  1. Dlatego KNP ma fanatyków wśród młodych