Tuning
Tuning (czyt. tjunink) – dziedzina wiedzy opisująca, jak można niekorzystnie zmienić wygląd samochodu.
Na ogół oznacza tylko poprawienie czegoś domowymi sposobami lub też zrobienie czegoś, co właściwie nie spełnia żadnej funkcji. Typowa prowizorka.
W wyniku procesu tuningu powstają zburaczone furacze lub, jak kto woli, auta dla wiejskich playboyów.
Stjuninkowane auta nadają się do orania asfaltu i zabijania siebie i innych uczestników ruchu drogowego.
Podział Tuningu
Wyróżnia się:
Tjunink optyczny, który polega na obtykaniu samochodu różnymi dodatkami. Mogą one pełnić jakąś rolę praktyczną albo być jedynie wątpliwą ozdobą. Powyżej pewnego stanu obtykania samochód zaczyna przypominać choinkę i postronnym obserwatorom trudno powstrzymać śmiech. Tym samym ołner-obtyk sam wystawia sobie świadectwo.
Tjunink plastyczny, tak jak operacja plastyczna, zakłada przycięcie czegoś i wstawienie jakichś plastikowych elementów (chirurdzy poprawiający ludzkie ciało często wstawiają części silikonowe). Tjuner plastyk oplasticza swój bolid sprawiając, by rozpoznanie marki było możliwie trudne. Efektem ubocznym powyższych operacji plastycznych jest to, że samochody różnych marek, poddane zaawansowanemu tuningowi plastycznemu, wyglądają po nim niemal identycznie. Niezależnie od marki - tak samo beznadziejnie.
Tjunink mechaniczny, gdzie ołner dokonuje znaczących modyfikacji zawieszenia, robi z samochodu deskorolkę (jeśli chodzi o wysokość nad asfaltem / drogą gruntową i twardość zawieszenia). W połączeniu z tjuninkiem optycznym przodu pojazdu, plastyką zderzaków i progów – otrzymuje efekt kosiarki do trawy.
Istnieje jeszcze kierunek odwrotny, czyli podwyższanie zawieszenia. Celują w tym na przykład Rosjanie, bardzo podwyższając tył łady (rosyjscy tjunerzy określają to bardziej dosadnie – ani padnimajut żopu zubiła).
Tjunink akustyczny, kiedy to właściciel postanawia ingerować w dźwięk wydawany przez silnik i zakłada wielką, buracką rurę wydechową (zobacz też: wiadro). Jeżeli chwilowo „gangsterska pyta” nie jest dostępna, założy przynajmniej końcówkę wydechu. Główną zasadą tjuninku akustycznego jest: jeszcze nie widać, a już słychać. Powstały w wyniku takich działań dźwięk powoduje ucieczkę zwierząt leśnych, gospodarskich, insektów oraz emerytów i rencistów. Mocy silnika nie przybędzie, ale chociaż gang jest właściwy – i o to właśnie chodzi.
Tjunink graficzny, gdzie modyfikacjom podlega wygląd (poprzez malowanie, folie, mazaki itp.). Zazwyczaj występuje razem z innymi formami aktywności tjunera. Elementy tjuninku graficznego to między innymi: Kasparovy, PlameXy, przyciemniane szyby, TaśmeXy, Naklejka Pioneer oraz inne Decale i Vinyle
Tjunink agrotechniczy – specjalizowany kierunek wiejskiego tjuninku, w którym wykorzystuje się wzorce w postaci popularnych maszyn rolniczych.
Tjunink specjalny, polegający np. na modyfikacjach zegarów deski rozdzielczej (założenie zegarów od innego pojazdu, negatyw, diabełek, właściwe ułożenie cyfr, by bolid więcej wyciągał), lewarka zmiany biegów (założenie starego tłoka), tjuninku wnętrza samochodu (blacha ryflowana, futrzany misiek), albo choćby prozaiczny sprej, którego nigdy za wiele.
Tjunink silnika – występuje rzadko, a zazwyczaj kończy się na założeniu wziętego ad-hoc „sportowego” filtra stożkowego, który ma gorsze parametry od fabrycznego i pobiera ciepłe powietrze spod maski, a nie zimne z zewnątrz.
Tjuninkowcy
Ludzie przerabiający swoje auta zazwyczaj wywodzą się z rodów z długimi tradycjami śmieciogrzebczymi. Takim ludziom dużo łatwiej jest znaleźć kawalek złomu i przyczepić go do auta, żeby być joł.
