Polski imperializm

Polski imperializm - zaborcza polityka państwa Polskiego o zapędach totalitarnych, polegająca na rozciąganiu władzy lub kontroli na inne kraje, za pośrednictwem osadzania w innych krajach uśpionych komórek wojskowych lub ekonomicznych.

Jest on wywołany ideologią ekspansjonistyczną, zwana polonizmem.

Pierwsze teorie polskiego imperializmu pojawiły się w XX wieku, kiedy to rozpoczęło się masowe zaludnianie największych potęg gospodarczych świata, w celu zniszczenia ich od środka. Orędownikami takiego podejścia byli przede wszystkim Lech Wałęsa i Czesław Miłosz. Według Wałęsy polski imperializm jest zaawansowanym stadium kapitalizmu. Obecnie, mianem polskiego imperializmu określa się głównie rozprzestrzenianie się narodowości polskiej na wszytskie strony świata, m.in. USA, Iraku czy Iranu, Rosji, Czeczenii. Według polonistów nie możliwy jest żaden inny imperializm oprócz polskiego(przede wszystkim w ujęciu historycznym, głównie w odniesieniu do byłych kolonii na Morzu Karaibskim). Członków rządu ów kraju, bądź ich zwolenników nazywa się inkompetentystami.

Pozytywne i negatywne skutki polskiego imperializmu

Pozytwyne skutki polskiego imperializmu:

• brak wojen miedzy państwami, ze względu na to, iż Polska będzie jedynym istniejacym państwem

• wprowadzenie polityki i ideologia zacieśniającej więzi międzyludzkie, mianowicie: "co moje jest moje, co twoje jest moje";

• zredukowane zagrożenie nuklearne bowiem jedynym posiadaczem bomb atomowych będzie Polska;