Skeleton
Skeleton (pol. Szkielet) – narodowy sport Szwajcarów, który jest uprawiany przez około 90% z nich. Wymyślili go w XIX wieku i nazwali cresty. Nie wiadomo dlaczego. Nazwa była tak głupia, że żaden obcokrajowiec nie chciał jej uprawiać. Cresty była rozgrywana na olimpiadach w 1928 i w 1948 roku. Oczywiście w St. Moritz w... Szwajcarii. W ramach popularyzacji konkurencji, w latach 60. zmieniono nazwę na skeleton (a właściwie podmieniono dwa różne sporty). Ale.. co to w ogóle jest cresty, czy skeleton?
Zasady cresty[edytuj • edytuj kod]
Zawodnicy zjeżdżali na miękkich, skórzanych sankach po specjalnie wytyczonym torze saneczkarskim (absolutnie nie saneczkarsko-bobslejowym, gdyż bobsleje były początkowo konkurencją dla cresty. Jeździli na brzuchach. Wskakiwali na sanki, więc mężczyźni często dostawali kontuzji krocza. Być może dlatego nikt poza Szwajcarią nie chciał tego uprawiać. Wyjaśnia to też niski przyrost naturalny w Szwajcarii w tamtych czasach...
Zasady skeletonu[edytuj • edytuj kod]
Częste otarcia w „tych” okolicach spowodowały, że coraz mniej zawodników uprawiało cresty. Tak więc w latach 60. zmieniono nazwę konkurencji i rodzaj sanek. Od tamtej pory zjeżdża się na... szkielecie (ang. skeleton). Szkielet może ważyć maksymalnie 50 kilogramów. Z powodu niezbyt miłego zapachu rozkładających się zwłok (szkielet może mieć jeszcze fragmenty ciał...), zawodnicy zjeżdżają w maskach przeciwgazowych. Zachowano metodę zjazdu na brzuchu. Ponieważ nie określono płci szkieletu na którym można zjeżdżać, mężczyźni zjeżdżają na szkieletach kobiet, a kobiety na szkieletach mężczyzn...
Igrzyska[edytuj • edytuj kod]
Skeleton pojawił się na igrzyskach w Salt Lake City. Amerykanie lubią kontrowersyjne rzeczy, więc zjazd na trupach po torze saneczkarsko-bobslejowym był w sam raz dla nich. Skeleton odniósł duży sukces. Pod względem liczby widzów pobił wszelkie rekordy. Tak więc skeleton został na stałe włączony do programu olimpijskiego. W Turynie nie odniósł jednak tak oszałamiającego sukcesu.
Skeleton na świecie[edytuj • edytuj kod]
85% zawodników uprawiających skeleton pochodzi ze Szwajcarii. 10% to Amerykanie, 3% to Rosjanie, a po 1% to Kanadyjczycy i Polacy. Najsłynniejszą polską skeletonistką jest Monika Wołowiec, która w Turynie była 15 (ostatnia).
