Baldur's Gate
Khehehahe…
- Gibberling tłumaczący zasady
Baldur's Gate – gra RPG z serii „rzuć kością, aby prawidłowo się wysrać” wydana przez BioTowar. Rozgrywka toczy się w świecie Zapomnianych Krain, które każdy pamięta, w okolicach Wybrzeża Mieczy i Innych Ostrych Przedmiotów. Podczas rozgrywki sterujemy potężnym bogiem z kamerą 480p nagrywającym wszystko z góry, który włada mocą zatrzymywania czasu i kontrolą umysłów.
Rozgrywka[edytuj • edytuj kod]
Eksploracja[edytuj • edytuj kod]
Mechanika eksploracji Niepamiętnych Krain jest bardzo zaawansowana. Bohater porusza się po niewielkich kwadratach świata otoczonych czarnym dymem z Bełchatowa, a gdy dojdzie do jej krawędzi znika nagle, by po ośmiu godzinach pojawić się w innym kwadracie. Istnieje teoria, że gra została stworzona przez płaskoziemców, którzy planowali przejąć tym sposobem władzę nad planetą.
Podczas podróży możemy także rozbić obóz (dwa patyki, firanka, koc z Biedronki) i odpocząć. Możemy to zrobić wszędzie:
- na łące;
- na pagórku;
- na wzgórzu;
- na gościńcu;
- na pobojowisku;
- w lesie pełnym pająków;
- na trollich odchodach;
- pod jajami smoka;
- na kurhanach swoich wrogów;
- na posiedzeniu Sejmu;
- pod więziennym prysznicem;
- na serwerach Nonsensopedii;
- u prezesa na ogródku;
- tam, gdzie pieprz rośnie
oraz tradycyjnie w gospodzie pełnej pijaków i złodziei, jednak nie możemy spać na ulicy w mieście! Bezdomnych w grze nie ma, problem ten został rozwiązany przez lata przemyślanych dekretów królewskich, które zniwelowały rozwarstwienie społeczne.
Walka[edytuj • edytuj kod]
Walka w Baldurowych Wrotach jest bardzo trudna i wymagająca. Wysoki poziom trudności powoduje pauza, którą można włączyć w każdym momencie w grze. Dodatkowym utrudnieniem jest swoboda działania i wydawania rozkazów w trakcie trwania pauzy. Jednak prawdziwie hardcorowy jest szybki zapis, przez który możemy powtórzyć walkę, gdy coś pójdzie nie tak. Swego czasu powstała petycja, która miała wprowadzić Baldur's Gate jako dyscyplinę na igrzyskach olimpijskich, jednak stwierdzono, że poziom trudności jest zbyt wysoki jak na tak mało prestiżowe zawody.
Rasy[edytuj • edytuj kod]
Trochę ich jest, ale na pewno warto wspomnieć o półorkach. Cóż, czasami człowiek ma ogromną chwilę słabości. Nie wypada oceniać.
Niziołki też są. Gandalf już wszędzie wyśle hobbitów, byle samemu dupy nie ruszyć.
Klasy postaci[edytuj • edytuj kod]
- Wojownik – zajmuje się głównie artykulacją wyrazów dźwiękonaśladowczych typu ŁUP!.
- Łowca – mistrz łuku, władca przyrody i uwodziciel zwierząt.
- Paladyn – absolwent Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego i Parafialnego.
- Kapłan – wykrwawiasz się? Złamanie? Drzazga? Kapłan wnet Ci pomoże! Terminy do roku oczekiwania.
- Druid – lubią przyrodę i zwierzęta, choć do tego drugiego żywią zbyt głębokie uczucia.
- Mag – rzucając zaklęcia korzystają z księgi czarów, która czasami zwraca Error 404 – zaklęcia nie znaleziono.
- Złodziej – mimowolnie zakłada biednym i bogatym długoterminowe lokaty oszczędnościowe.
- Bard – do walki na śmierć i życie solówka na lutni jest jak najbardziej wskazana. Po pijaku nawet wymagana!
- Czarownik – pochodna maga, który rzuca zaklęcia z pamięci i często kończy się to szybkim gołębiem pocztowym do 112.
- Mnich – odszczepieńcy dresiarzy, którzy pytając o problem biją w imię Boga.
- Barbarzyńca – w swoim szale zabijają i gwałcą wszystko co się rusza… lub nie.
Noob w grze[edytuj • edytuj kod]
- Przez całą grę lata z kijem.
- Pokonuje go nawet gibberling.
- Nie korzysta z żadnych mikstur.
- Nawet leczenia.
- Wojownikiem atakuje z dystansu.
- A na pierwszą linię wysyła łowcę lub złodzieja.
- Grając elfem rzuca na siebie infrawizję.
- Nigdy nie ma maga w drużynie…
- …a gdy już ma, to nie potrafi rzucać zaklęć.
- Dziwi się dlaczego mag nie może korzystać z miecza.
- Wszystkie postacie giną mu już na początku gry.
- Grając wojownikiem pakuje punkty statystyk w inteligencję.
- A grając magiem w siłę.
