Język włoski: Różnice pomiędzy wersjami
(carne-mięso) |
(rozpoczęcie sekcji o tworzeniu słów i czasowników.) |
||
| Linia 8: | Linia 8: | ||
Język włoski stworzyli ludzie, którzy nie potrafili mówić poprawnie po [[język łaciński|łacinie]]. Wymieszali zatem łacinę, [[dialekt]]y [[Celtowie|celtyckie]] i [[Germanie|germańskie]] i z tego powstał tzw. [[kundel|pidżin]], znany dziś pod nazwą ''języka włoskiego''. Od teraz nie mamy „piccusa”, a [[pizza|pizzę]]. |
Język włoski stworzyli ludzie, którzy nie potrafili mówić poprawnie po [[język łaciński|łacinie]]. Wymieszali zatem łacinę, [[dialekt]]y [[Celtowie|celtyckie]] i [[Germanie|germańskie]] i z tego powstał tzw. [[kundel|pidżin]], znany dziś pod nazwą ''języka włoskiego''. Od teraz nie mamy „piccusa”, a [[pizza|pizzę]]. |
||
Słowa w języku tym tworzy się (z wyjątkiem powyższych wyjątków) bardzo prosto. Należy dodać przed słowem rodzajnik „il”, „la” lub „lo” oraz uzgodnić końcówkę, np. Il cwaniako, la książka, il distorsia temporale di kontinuum czasoprzestrzeno, il kotlet, la lalka, lo lody. |
|||
Wersja z 01:33, 20 sty 2012
Język włoski (wł. L'italiano) – popularny na świecie język romański. Wymowa i pismo jest identyczne jak w łacinie Występuje we Włoszech, San Marino, Watykanie, Szwajcarii i na mało znaczącej Istrii.
W języku włoskim nie ma takich drobnych liter jak „j”, „k”, „w”, „x” oraz „y”.
Język włoski jest językiem poetów, artystów, zakochanych i innych odszczepieńców.
Nauka włoskiego jest niezwykle prosta, występuje w nim wiele słów znaczących w innych językach dokładnie to samo (np. tappeto–dywan, divano–kanapa, bagno-łazienka, colazione–śniadanie, cipolla-cebula, cara-droga (o kobiecie), carne-mięso, caldo–ciepły, curva-zakręt, tibia-piszczel itd.)
Język włoski stworzyli ludzie, którzy nie potrafili mówić poprawnie po łacinie. Wymieszali zatem łacinę, dialekty celtyckie i germańskie i z tego powstał tzw. pidżin, znany dziś pod nazwą języka włoskiego. Od teraz nie mamy „piccusa”, a pizzę. Słowa w języku tym tworzy się (z wyjątkiem powyższych wyjątków) bardzo prosto. Należy dodać przed słowem rodzajnik „il”, „la” lub „lo” oraz uzgodnić końcówkę, np. Il cwaniako, la książka, il distorsia temporale di kontinuum czasoprzestrzeno, il kotlet, la lalka, lo lody.
