Język watykański: Różnice pomiędzy wersjami
M (link) |
|||
| Linia 12: | Linia 12: | ||
===Pojęcia o watykańskiej [[etymologia|etymologii]]:=== |
===Pojęcia o watykańskiej [[etymologia|etymologii]]:=== |
||
* [[Dżdżownica]] |
* [[Dżdżownica]] |
||
* [[Czeczenia|Tschetschenja]] |
|||
{{stubjez}} |
{{stubjez}} |
||
Wersja z 22:51, 24 maj 2006
Język watykański (jensyk watykanschki) - jest językiem urzędowym w Watykanie, wprowadzonym w 2005 roku przez papieża Benedykta XVI. Należy do oficjalnych języków ONZ, od niedawna jest też jednym z najczęściej używanych języków na pielgrzymkach, przemówieniach papieskich i soborach. Za ojca języka watykańskiego uchodzi Dominator III, który stworzył dialekt oparty na leksyce i gramatyce polskiej, okraszony niemiecką fonetyką i łacińską składnią.
Ojcze Nasz po watykańsku:
Eutsche nasz, kturysch jesst w nyebye, schwyentsch shye imye Twoje, pschyjdsch krulesstwo Twoje, bondsch wola Twoja, jako w nyebye, tak i na syemi. hleba naschego powschednyego daj nam dschyschyaj, i odpuschtsch nam nasche winy, jako i my odpuschtschami naschym winowayzom, i nye wudsch nass na pokuschenye, ale nass sbaw ode zuego. Amen.
Niemal każde wystąpienie papieża Bernardyna XVI rozpoczyna się od kultowych już słów:
Sserdetschnye posdrawyam fschyskich tu zghromadsonych Polakuf i s ssehrza im buogoslawje!
