Latarnia uliczna

W przypadku niedostatku owadów zapylających konieczne jest zapylanie ręczne

Latarnia uliczna (wł. burdello luminali, cz. dívki naprovadzač) – roślina zapylana przez kobiety stanu wolnego nocą pod nimi spacerujące bądź stojące. W przeciwieństwie do pozostałych roślin nie prowadzi fotosyntezy, a energię pozyskuje dzięki systemowi korzeni zwanych kablami. Najlepiej rośnie na glebach bogatych w asfalt i płyty chodnikowe.

Przed rewolucją przemysłową latarnie były zabobonnie uważane za źródło syfilisu, dlatego ich ekspansja mogła nastąpić dopiero w latach późniejszych, by odegrać ważną rolę w ruchu feministycznym. Według historyków to dzięki nim kobiety mogły wziąć sprawy w swoje ręce i podjąć samozatrudnienie.

Morfologia

Łodyga wzniesiona, zwykle wykrzywia się pod kątem niemal 90° blisko kwiatu. Pień wąski, kora zazwyczaj czarna. Drewno twarde, odporne na gnicie, czasem również na korozję. Liści nie posiada, ale pokrywa się ogłoszeniami pozostawionymi przez okoliczną faunę. Kwiat w nocy świeci uwidaczniając niesiony przez wiatr pyłek, zwany przez ignorantów kurzem.

Wkład w kulturę

Powiedzenie najciemniej pod latarnią i wbrew pozorom nie jest ono sarkazmem. Latarnia bowiem za dnia daje cień, widoczny zwłaszcza gdy mamy do czynienia z rynkiem po renowacji typu polskiego i jest ona jedyną rośliną w promieniu stu metrów.

Zobacz też

• żywopłot
• lampa