Nauczycielka łaciny

Nauczycielka łaciny – starsza kobieta o wyglądzie jędzy i takim samym usposobieniu. Cechami charakterystycznymi takiej osoby są całkowity brak rozumienia potrzeb świata oraz poważanie siebie cesarzem, a z racji tego posiadanie własnego rydwanu pod uczelnią. Recytowanie antycznych tekstów powoduje u niej silny ślinotok, który dodatkowo natłuszcza włosy. Natomiast na nogach zawisają sandały i wiszą tak bez względu na pory roku.

Charakterystyka pracy

Ulubionym zajęciem nauczycielki łaciny jest robienie niezapowiedzianych kolokwiów z gramatyki, której żaden normalny człowiek chcący mieć odrobinę życia prywatnego nie jest w stanie zrozumieć, a tym bardziej przepisać ze ściągi. Na potwierdzenie przydatności rezygnacji z życia prywatnego podaje następujące argumenty takie jak absolutne przekonanie, że język i kultura narodu oparte są na łacinie i co za tym idzie – możność posługiwania się tym językiem (nierozumianym przez większość obywatelstwa) i możliwość rozszyfrowania dziwnych sentencji na nagrobkach.

Z uwagi na zaburzenia psychiczne i uporczywe uważanie się za cesarza samej siebie – jedynymi możliwymi ocenami do osiągnięcia u łacinianki są niedostateczna (w 99,99% przypadków) oraz dostateczna na szynach ( w 00,01% przypadków) co sprawia, że studenci ustawiają się w wieloosobowych kolejkach aby błagać o zaliczenie semestru. Wtedy mogą wysłuchać pokrzepiających cytatów np.:

• per aspera ad astra – przez trudy do gwiazd
• quidquid discis tibi discis – czegokolwiek się uczysz, uczysz się dla siebie
• ardua prima via est – pierwsza droga jest trudna

Wszystkie te sentencje mówią, że zaliczenie owszem jest możliwe, ale dopiero za rok po powtórzeniu semestru i sowitej opłacie za repetowanie nauki. Badania naukowe wykazały że nauczycielki łaciny tylko tak są w stanie dojść do wielokrotnego orgazmu. Czynnikiem wzmagającym i zwiększającym siłę i czas trwania orgazmu jest widoczna nadzieja studentów do ostatniej chwili, która jest wręcz afrodyzjakiem. Jak łatwo się domyślić wszystkie Sprawdziany są organizowane w celu ich niekończących się popraw na konsultacjach, co pozwala zaspokoić libido typowej Nauczycielki języka łacińskiego. Niestety jest to jedyna droga do zaspokojenia seksualnego, ponieważ nikt normalny nie zechciałby umówić się na randkę z filologiem klasycznym – o wiele łatwiej w tej materii jest ludziom z poparzoną twarzą w 99%, nawet Joli Rutowicz. Paradoksalnie mimo starań kadry wykładowców, takie praktyki przyczyniają się do poszerzania łaciny w dialekcie kuchennym nie zaś łaciny klasycznej.

Łacina a rozwój techniki

Oczywiście nauka łaciny może przysparzać wielu korzyści. Ręce zacierają producenci najbardziej zaawansowanych zestawów do ściągania podczas sprawdzianów. Ciągła wojna zbrojeń między wykładowcami, a studentami sprawia, iż lepiej wziąć kredyt na 15 lat aby zakupić najnowszy zestaw na licencji NASA, niż zaliczać łacinę blokującą możliwość zdobycia magisterium dopiero po trzydziestu latach.

Profil psychologiczny nauczycielki łaciny

Nauczycielka łaciny jak łatwo się domyślić, żyje w ciągłym stanie ostrej menopauzy. Doskonale tłumaczy to wszystkie złośliwości, opryskliwości oraz na pozór niczym nie uzasadnioną nienawiść do całego niełacińskiego świata. Zwykle obwinia cały świat za to, iż nauczanie tego języka jest jednym z mniej popłatnych zawodów. W ramach odwetu z dziką satysfakcją, uniemożliwia ludziom ukończenia studiów dających jakąkolwiek lepiej płatną pracę od nauczania łaciny. To doskonale tłumaczy dlaczego lektoraty j. łacińskiego na takich kierunkach jak filologia polska czy filozofia są bardziej przyjazne od zajęć na innych kierunkach.