Neron

Neron (ur. 15 grudnia 37, zm. 9 czerwca 68) – człowiek, który miał kompleks większości i to dziada zgubiło. Używał octanu ołowiu jako słodzika do napojów sporządzanych z wody, którą dostarczał akwedukt uszczelniany ołowiem. Z zawodu cesarz, chociaż ponoć na harfie umiał grać, i wiersze pisał...

Życie i rządy

Neron był od najmłodszych lat szkolony przez Senekę, co nie bardzo odpowiadało przyszłemu cesarzowi, gdyż ten wolał spędzać czas w centrach handlowych i w Biedronce, gdzie zjadał cebularze przeznaczone do degustacji.

Gdy już dopchał się do koryta tronu znalazł sobie inną rozrywkę, mianowicie postanowił zlikwidować pewną sektę, założoną przez niejakiego Jezusa. Mówiło się wtedy, że chrześcijanie porywają małe dzieci i zjadają ich podroby podczas czarnej mszy. Neron nie mógł na to pozwolić i kazał poprzybijać paru do krzyży, pali, latarni ulicznych i znaków drogowych. Gdy było mu mało, wziął zapałki i podpalił Rzym, zwalając winę na katoli. Wrażliwy umysł poety nie mógł tego wytrzymać i przestał normalnie funkcjonować. Gdy Neron uodpornił się na Pavulon, palnął sobie w łeb. Pewnie teraz chadza po mrocznych zakątkach podziemnego zadupia i tak niech też pozostanie.

Ciekawostka

• Na jego cześć nazwano program do wypalania płyt Nero Burning Rom, co w wolnym tłumaczeniu brzmi Neron pali Rzym.
• Neron pośmiertnie występuje w wielu filmach. Ma za sobą udział w takich produkcjach jak „Quo Vadis”, gdzie gra samego siebie, oraz „Egzorcyzmy Emily Rose”, gdzie użycza swojego głosu.