Poradnik:Jak wygrać wojnę w Afryce

Zew dinozaurów... Żyjemy w XXI wieku! Bądźmy nowoczesni! Nie wystarczy tylko Afrika Korps, czy 8 Armia.

Aby wygrać wojnę w Afryce.

Każdy wie o tym, że Afryka to najbardziej zacofany kraj, bogaty w surowce naturalne, rozdarty konfliktami. Pojawia się pytanie; jak to wykorzystać? Odpowiedź? Pobić, wykorzystać, emigrować do Szwajcarii i poprosić o azyl. Najwyżej powieszą twój portret.

Najpierw musisz mieć armię, i interesy do spełnienia. Zacznijmy od pretensji/interesów/cassus belli/czy jak tam sobie chcesz...

Początek

Aby zacząć, musisz mieć powód do wojny, Przepraszam, powodu nie trzeba mieć. Przejdźmy dalej.

Wojsko (bez wojska wojny nie ma)

Wojsko w Afryce to jedna z najłatwiejszych rzeczy. Propozycje:

• Jeśli masz dużo pieniędzy, możesz zatrudnić najemników, jednak gdy wróg zatrudni ich więcej, raczej nie zechcą walczyć. Zawsze ktoś może zapłacić im więcej.
• Miejscowe wojsko - wystarczy zaopatrzyć się w paciorki, AK-47 i RPG-7 i przyjechać do aktualnie dyskryminowanego plemienia, zaopatrzyć ich, opłacić i wysłać na wroga. Jeśli wróg ma najemników - raczej przegrałeś. Jeśli wróg ma armię sponsorowaną przez US i A - tym bardziej.
• Wojsko sponsorowane przez USA - to jedno z najlepszych rozwiązań, wystarczy tylko walczyć przeciwko komunistycznemu reżimowi (jeszcze kilka tam takich jest), a Amerykanie dadzą siano, broń i instruktorów (patrz:Contras). Nawet, jeśli twój reżim będzie jeszcze gorszy.
• Wojsko własnego kraju - jeśli masz własny kraj, i dobrą armię na swoje rozkazy, możesz zaatakować wybrane państwo.

Cel

Cel jest BARDZO ważny. Nie atakuj żadnej Liberii, albo innej Libii, gdzie jedyne bogactwa naturalne to AIDS i religia, atakowane państwo musi być bogate w ropę, złoto, czy diamenty. Powinno być rządzone przez komunistyczny reżim, bądź być w trakcie krwawej wojny domowej, gdyż tak jest łatwiej. Wyobraź sobie, jakbyś musiał atakować RPA... Słabo, nie?

Atak

Atak zależy od twojej armii i pozycji wyjściowych:

• Jeśli masz najemników, zrobią to za ciebie. Zapłacisz im po fakcie.
• Jeśli dowodzisz miejscowym wojskiem, musisz skupić się na walce partyzanckiej. Trudne? Ciężkie? Ba! Praktycznie niewykonalne. Wróg zna tak samo teren, a armię ma stuprocentowo lepszą... Czy już mówiłem, że to odradzam? Chociaż, czasami wychodzi...
• Jeżeli Uesańczycy finansują partyzantkę, możesz spokojnie prowadzić wojnę podjazdową. W odpowiednim momencie zajmij niespodziewającą się ataku stolicę, (vide: Czad) zrób grandę, ogłoś, że wygrałeś i gdy przyjdzie odsiecz, szybko spć. Cóż... Jeśli nie splisz, albo cię oblegną, albo wybiją. W każdym razie przegrasz...
• A gdy dowodzisz wojskiem narodowym, ważne jest umiejscowienie twojego kraju. Jeśli jest daleko od celu, a tym bardziej w nie w Afryce, masz pecha... Musisz załatwić sobie transport. Masz flotę? Jeśli nie, użyj jednostek powietrznodesantowych. Nie? Za dużo wymagam... Sprawdź, czy państwo atakowane ma flotę, a jeśli nie, zarekwiruj statki handlowe działające pod banderą twego państwa. Nie ma takich? Znieś podatek, zrób armatorom AKUKU! i wtedy zarekwiruj statki. Tak... Wróg to Republika Środkowoafrykańska? No cóż... Podbij najpierw państwa po drodze... Żaden kłopot, prawda?

Zwycięstwo

To bardziej optymistyczna wersja. Zajmujesz państwo, ogłaszasz się cesarzem, albo innym imperatorem, przyznajesz kontrakty firmom z twojego ulubionego państwa (jeśli posiadasz już jakieś państwo, to kontraktuj swoje firmy[zakładam, że je znacjonalizowałeś. jak nie, rób to w mig!), i wysysasz kasę, dopóki ciemny lud zrozumie, co robisz. Wtedy - wiej do Szwajcarii alb do siebie.

Klęska

Jeśli przegrasz, nie poddawaj się! Spróbuj jeszcze raz! Ważne, że ty sam przeżyłeś. Nie? Hm... Trudna sprawa... Tego ten poradnik nie przewiduje, zobacz Poradnik:Jak wyrwać się z piekła Jeśli straciłeś wojsko ze swego poprzedniego kraju, masz pecha. Uciekaj do Szwajcarii, bo wdowy w twoim kraju mogą dostać supermocy.

Ogólne wnioski

Wojna w Afryce to idealna rozrywka dla dyktatorów z manią wielkości, okrutników, chciwców, znerwicowanych, oraz tych, co lubią patrzeć na ludzkie cierpienie. Tak, tak, mówię o tobie!