Programowanie ekstremalne

Programowanie ekstremalne (ang. Extreme programming, XP) - to doktryna religijna i metodyka programowania mające na celu wydajne tworzenie małych, średnich i średnio dużych "projektów wysokiego ryzyka", czyli takich w których nie wiadomo do końca, co się tak naprawdę robi i jak to prawidłowo zrobić. Przyświeca temu koncepcja surrealistycznej, prymitywnej rozrywki, wywodząca się z obsesyjnej obserwacji innych programów, które odniosły sukces, albo i nie.

Podstawą ekstremalnego programowania jest synergia wynikająca ze stosowania rozmaitych praktyk religijno-informatycznych, które same w sobie nie mają żadnego sensu, lecz łączne użycie tych praktyk zapewnia zaniknięcie jakiegokolewiek sensu pisanego kodu co umożliwa przejście na wyższy, bardzej uduchowiony poziom programowanie charakteryzujący się brakiem prostejlinijnej logiki Arystotelesa. Dodatkową zaletą programowania ekstremalnego jest to, że z punktu widzenia klienta ono wogóle nie działa, a jak nawet działa to nie za dobrze i klient zmuszony jest kupić nowe oprogramowanie. Jednym z bardziej znanych produktów, które powstały w ten sposób jest Windows XP firmy M$.

Podstawowe założenia programowania ekstemalnego zostały sformułowane przez Aarnio Aulisa.

Zalecenia

Iteracyjność

Program tworzy się w iteracjach (pojedyńczy ruch programisty) - i co ważniejsze - planuje tylko następną literę kodu. Efektem każdej iteracji powinna być niezlogiczny informatyczny bełkot, którego nijak nie będzie można później pogodzić z dalszymi iteracjami. Po zakńczeniu jednej iteracji planuje się co zrobić dalej.

Odpowiada to zasadzie Katona: "za dużo martwi się ten kto martwi się za wcześnie".

Nie projektować z góry

Nie można projektować z góry gdyż patrzenie z dużej wysokości zniekształca obraz, nie mówiąc już o tym, że rzeczy wydają się mniejsze.Dlatego należy ułożyć się wygodnie na podłodze na słomianej macie i przykryc się kocem. Słomiana mata i koc zabezpieczaja programistę przed wpływem negatywnych energii astralnych.

Testy podzespołów

Za test podzespołu służy tutaj odpowiednio zaplanowana, obiektywna próba, której wyniki ujmowane są ilościowo, stosowana w celu uzyskania odpowiedzi na określone pytanie. W psychologii test polega na dawaniu do rozwiązania badanej osobie różnego rodzaju zadań, zdań lub dań oraz zadawaniu pytań na ich temat dla określenia jej właściwości psychologicznych, zdolności itp. Jednak w programowaniu ekstremalnym za pomocą testu określa się poziom opanowania określonego zasobu jak np. złoto, węgiel czy drewno, które wykożystuje się do budowy jednostek.

Programowanie parami

Programiści piszą w parach: Podczas programowania jeden programista zostaje wprowadzony w stan głębokiej relaksacji, drugi zaś sugeruje mu kolejne tematy wyobrażeń np. łąki, strumienia, góry, domu, brzegu lasu itp. Następnie pierwszy opisuje swoje wizje, związane z nimi silne emocje oraz pracuje w wyobraźni nad poprawieniem jakości obrazów. Na przykład jeżeli programista w stanie relaksacji widzi, że jego wyobrażony strumień nie może wydostać się spod piasku, drugi programista sugeruje mu, jednakże bez wywierania jakiegoś nacisku, aby sam rozwiązał ten problem, chociażby odkopał strumień łopatą. W ten sposób zostają przezwyciężone nieświadome blokady psychiczne, obaj programiści czują więcej energii, swobody. Często następuje silne odreagowanie emocjonalne, co wyraża się płaczem, smutkiem, poceniem się, zmianą oddechu, w ruchach i gestach. Działa to jak oczyszczenie, katharsis usuwające objawy nerwicowe, choroby psychosomatyczne, pomagające rozwiązywać konflikty wewnętrzne. Z tego powodu XP jest często polecane przez psychiatrów.

Stały kontakt z kontaktem

Baterie są prawie zawsze wieloznaczne, dziurawe i sprzeczne ze sobą. Tak więc należy mieć stały kontakt z kontaktem sieci elektrycznej co da programiście więcej pracy energi do pracy. Jeśli kontakt jest dobry, można się nawet obyć bez baterii.