Salsa: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M ("Salsa" jest podkategorią kategorii "Taniec". Nie ma potrzeby dublowania.)
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to 84.167.210.147. Autor wycofanej wersji to PoszczucieHumoru.)
Linia 49: Linia 49:
* [[weselniak (salsa)|weselniak]]
* [[weselniak (salsa)|weselniak]]


[[Kategoria:Salsa]]
[[Kategoria:Salsa]][[Kategoria:Taniec]]

Wersja z 10:01, 31 lip 2008

Salsa – popularny w niektórych kręgach rodzaj tańca. Oparta jest na zasadzie gracz-komputer: partner (jest nim zwykle mężczyzna, ale nie zawsze) próbuje za pomocą różnych dostępnych mu środków przekazywania informacji (ręce, noga, słowa i in.) poinformować partnerkę (jest nią zwykle kobieta, ale nie zawsze) o tym, w jaki sposób powinna się przemieszczać. Zależnie od fantazji partnera (i stopnia zatłoczenia parkietu) dostępne są różne opcje rozgrywki.

Poziomy zatłoczenia parkietu

  1. Nieudana impreza – na sali jest obecnych pięć osób w tym: barman, dwie kelnerki, DJ oraz manager. Jeśli przyjdziesz na imprezę w tym czasie, parkiet jest cały Twój. Musisz wziąć jednak pod uwagę, że DJ będzie puszczał najgorszą muzykę, jaką ma, barman będzie powadał rozwodnione piwo, kelnerki będą niemiłe. No i nie poszpanujesz
  2. Średnie zapełnienie – cechuje większość imprez w pierwszej godzinie (dopóki nie przyjdą salsowi wymiatacze, wówczas robi się względnie tłoczno). Przez cały czas trwania utrzymuje się głównie na salsotekach wymierających - przychodzą na nie tylko osoby początkujące, względnie średniozaawansowane (ale tylko w celu lansu)
  3. Względnie tłoczno – standardowe zatłoczenie na popularnych imprezach. Figury wychodzące skomplikowaniem poza pojedynczy obrót partnerki kończą się z reguły wbiciem łokcia/obcasa w czyjeś plecy. Mimo że tańczenie w takim tłoku nie jest w żadnym stopniu przyjemne, obowiązkiem każdego salsero jest tańczenie z miną, jakby parkiet był typu nieudana impreza.
  4. Wersja kongresowa – najbardziej ekstremalna wersja. Jedyną możliwą do zatańczenia figurą jest pojedynczy obrót partnerki w prawo (najlepiej wykonywany stopniowo, przez trzy takty, przy nieprzewanej analizie otoczenia). Taniec na takim parkiecie wymaga ogromnej wprawy i koordynacji; jednocześnie należy: tańczyć, rozpychać się łokciami, dźgać obcasami, uśmiechać się i udawać lekkość motyla.

Opcje rozgrywki dostępne dla partnera

  • light: tańczymy spokojnie, delikatnie starając się pokazać, jak swobodnie czujemy się w tańcu
  • medium: tańczymy ostro, ale do granicy utracenia równowagi przez partnerkę; wybieramy wolne piosenki
  • hard: przerażone oczy partnerki mówiące "oso chozzzzi" to sytuacja wyjściowa. Najlepiej wybrać piosenki szybkie i bardzo szybkie. Prowadzimy aż do trzeszczenia stawów.
  • extreme: najlepiej tańczyć z teściową lub z żoną, z którą chcemy wziąć rozwód. Preferowany również jako odstraszasz dla namolnych tancerek. Wybieramy ofiarę i podczas bardzo szybkiego kawałka prowadzimy najtrudniejsze, najbardziej skomplikowane układy, jakie tylko znamy. Obowiązkowe spojrzenie z cyklu "jestem wielkim mistrzem, nauczę cię salsy".

Zagrożenia

Na salsowych parkietach można spotkać następujące zagrożenia:

Łokieć

Łokieć jest to szeroko stosowana broń (biała, czarna lub żółta - zależy od rasy tancerza) na parkietach salsowych. Najczęściej stosowana jest do:

  • Oznaczania i bronienia swojego terytorium na parkiecie (w formie fruwającego łokcia)
  • Upominania innych tancerzy o tym, że zapomnieli przeprosić, gdy na nas wpadli
  • Wyjaśniania niejasności między osobami tańczącymi ze sobą

Obcas

Obcas (szpilka) jest rozpowszechnioną na parkietach bronią, stosowaną głównie przez kobiety (ale niekoniecznie!). Najczęściej przyjmuje postać wierzgnięcia lub mocno postawionego kroku w tył.

Rozróżniane są następujące formy ataku:

  • Atak na stopę - najmniej skuteczny, wyklucza atakowanego z tańca tylko na krótką chwilę.
  • Atak na ścięgno Achillesa - bardzo skuteczny, potrafi wykluczyć z tańca na czas trwania jednej piosenki, całej imprezy, a nawet kilku tygodni.
  • Atak na łydkę - akrobatyczna forma, tylko dla najbardziej wprawionych w bojach kobiet. Nie powoduje szczególnego bólu, natomiast jest bardzo skutecznym ostrzeżeniem.

Styling

Zależnie od formy kontaktu partnerów w tańcu, rozróżniamy dwie formy:

W parze

Najczęściej wykonywany przez partnerkę, zwykle przyjmuje formy energicznego wymachiwania rękami, głową (włosami) i nogami. Zawiera w sobie również rozmaite formy ataku (por. Łokieć, Obcas). Skuteczność ataku zależy wprost proporcjonalnie od tempa muzyki oraz od dynamiki tańca.

Solo

Wykonywany niezależnie, w różnych formach, przez obojga partnerów. Może przyjąć formy od delikatnych, przypominających skradanie, aż do znanych z karate kata. Ze względu na swoją nieprzewidywalność, styling solo pomaga natychmiastowo uzyskać miejsce na nawet najbardziej zatłoczonym parkiecie.

Przeprosiny

Po każdym ataku powinnismy uśmiechnąć się do ofiary i powiedzieć do niej „przepraszam” (najlepiej w języku, który ofiara rozumie). Ma to na celu zdjąć z nas odpowiedzialność za celowość. Nie jest istotne, który raz przeprowadziliśmy dany atak na tej samej osobie.

Style salsy