Starożytność: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (kat.)
M (lit)
Linia 1: Linia 1:
'''Starożytność''' (staropolskie ''staro'' = stary, dawny; średniopolskie ''żyto'' = [[wódka]] żytnia oraz nowopolski sufiks nazwotwórczy ''-ność'') to jak dosłowna etymologia nazwy wskazuje - stan po spożyciu starej [[wódka|wódki]] [[żytnia|żytniej]]. Stan ten alternatywnie nazywamy również '''skisłożytniowódkowstrętem''' (dosłownie: ''wstręt przed skisłą żytnią'').
'''Starożytność''' (staropolskie ''staro'' = stary, dawny; średniopolskie ''żyto'' = [[wódka]] żytnia oraz nowopolski sufiks nazwotwórczy ''-ność'') to jak dosłowna etymologia nazwy wskazuje - stan po spożyciu starej [[wódka|wódki]] [[żytnia|żytniej]]. Stan ten alternatywnie nazywamy również '''skisłożytniowódkowstrętem''' (dosłownie: ''wstręt przed skisłą żytnią'').


Nie jest całkiem pewne, kiedy po raz pierwszy w historii [[Polska|Polski]] zanotowano to zjawisko. Wydaje się, że musiało to być po opanowaniu produkcji napojów spirytusowych (ok. XXVII wiek przed [[Mieszko I|Mieszkiem I]]) oraz uprawy żyta (ok. XV wieku przed [[IV RP]]). Z drugiej strony, wiadomo, iż już wówczas [[Polacy]] mieli rozwiniętą wymianę handlową z [[Ruś|Rusinami]], więc żytnia mogła być powszechnie dostępna. Jako że nie znano wówczas pieniądza (poznanego po założeniu [[NBP]] prze [[Hanna Gronkiewicz-Waltz|Hannę Gronkiewicz-Waltz]]) wymiana odbywała się według zasady towar za towar czyli w sposób tzw. bartelu ruskiego (tj. wóda za wódę; nie mylić z bartelem radzieckim - my dajemy wódę. oni w zamian biorą wódę).
Nie jest całkiem pewne, kiedy po raz pierwszy w historii [[Polska|Polski]] zanotowano to zjawisko. Wydaje się, że musiało to być po opanowaniu produkcji napojów spirytusowych (ok. XXVII wiek przed [[Mieszko I|Mieszkiem I]]) oraz uprawy żyta (ok. XV wieku przed [[IV RP]]). Z drugiej strony, wiadomo, iż już wówczas [[Polacy]] mieli rozwiniętą wymianę handlową z [[Ruś|Rusinami]], więc żytnia mogła być powszechnie dostępna. Jako że nie znano wówczas pieniądza (poznanego po założeniu [[NBP]] przez [[Hanna Gronkiewicz-Waltz|Hannę Gronkiewicz-Waltz]]) wymiana odbywała się według zasady towar za towar czyli w sposób tzw. bartelu ruskiego (tj. wóda za wódę; nie mylić z bartelem radzieckim - my dajemy wódę, oni w zamian biorą wódę).


W Starożytności powszechnie widuje się:
W Starożytności powszechnie widuje się:

Wersja z 10:13, 17 paź 2006

Starożytność (staropolskie staro = stary, dawny; średniopolskie żyto = wódka żytnia oraz nowopolski sufiks nazwotwórczy -ność) to jak dosłowna etymologia nazwy wskazuje - stan po spożyciu starej wódki żytniej. Stan ten alternatywnie nazywamy również skisłożytniowódkowstrętem (dosłownie: wstręt przed skisłą żytnią).

Nie jest całkiem pewne, kiedy po raz pierwszy w historii Polski zanotowano to zjawisko. Wydaje się, że musiało to być po opanowaniu produkcji napojów spirytusowych (ok. XXVII wiek przed Mieszkiem I) oraz uprawy żyta (ok. XV wieku przed IV RP). Z drugiej strony, wiadomo, iż już wówczas Polacy mieli rozwiniętą wymianę handlową z Rusinami, więc żytnia mogła być powszechnie dostępna. Jako że nie znano wówczas pieniądza (poznanego po założeniu NBP przez Hannę Gronkiewicz-Waltz) wymiana odbywała się według zasady towar za towar czyli w sposób tzw. bartelu ruskiego (tj. wóda za wódę; nie mylić z bartelem radzieckim - my dajemy wódę, oni w zamian biorą wódę).

W Starożytności powszechnie widuje się: