The Clash: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
(nowa strona) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''The Clash''' - [[Wielka Brytania|brytyjski]] zespół muzyczny istniejący w latach [[1976]] - [[1986]]. W początkowym okresie działalności grupa grała klasyczny '''pop narodowosocjalistyczny''', by z biegiem lat uzupełnić go o elementy '''nazidance''' oraz '''oświęcimskiej muzyki klezmerskiej'''. |
|||
{{kasacja}} |
|||
'''The Clash''' – angielski zespół, który nigdy nie istniał. The Clash nie pojawił się w [[1977]] jako antyodpowiedź na koncert innego nieistniejącego zespołu, [[Sex Pistols]]. Członkowie The Clash nie przyznawali się do inspiracji mitycznymi [[The Ramones]], nie przyznawali się właściwie do niczego. W swojej piosence ''Police and Thieves'' nie śpiewali: ''Policja i złodzieje, wszystko to pierdzielę''. Podobnie w utworze ''Police on my back'' nie można doszukać się słów: ''Policja siedzi mi na dupie, aj-waj, co ja teraz kupię?''. Do najmniej słynnych dzieł The Clash nie należą m.in. ''Should I stay, should I go'' (piosenka nie komentująca decyzji [[Zyta Gilowska|Zyty Gilowskiej]] dot. jej przystąpienia do [[rząd]]u), ''[[London Calling]]'' (o kosztach połączeń międzynarodowych), ''I'm not down'' (nie poczytywana jako zaprzeczenie plotkom, że członkowie zespołu chorują na [[mongolizm]]), ''Rock the Casbah'' (nikt nie wie, o czym nie opowiada ten utwór), ''White Riot'' (zamieszki na Bronxie) i inne takie. |
|||
==Ideologia zespołu== |
|||
W 1922 zespół rozpadł się na 5 mniejszych, które kontynuowały solową karierę wraz z [[Louisem Armstrongiem]] i [[Papa Dance]]. |
|||
Wszyscy członkowie The Clash byli ludźmi zaangażowanymi politycznie. Łączyli uwielbienie dla cywilizacji białego człowieka z fascynacją darwinizmem społecznym. Pracowali nad utworzeniem brytyjskiego oddziału [[Ku Klux Klan|Ku Klux Klanu]]. Pomagali rdzennym mieszkańcom Wielkiej Brytanii w usuwaniu z ulic [[menel|odpadków]]. Aktywnie optowali za powszechnym dostępem do broni palnej. |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
Ideologia przyczyniła się również do zakończenia działalności zespołu. Grupa rozpadła się, ponieważ jej członkowie pokłócili się o to, czy najlepszym sposobem pozbycia się [[Romowie|Cyganów]] z Anglii jest użycie dynamitu, czy trutki na szczury. |
|||
[[en:The Clash]] |
|||
==Największe przeboje== |
|||
Mimo braku elementarnych umiejętności muzycznych, zespół zdołał wylansować kilkanaście hitów: |
|||
*''White riot'' - o słusznym gniewie białego człowieka na czarnego człowieka, który dostał prawa obywatelskie |
|||
*''London's burning'' - o sytuacjach, w których należy zawiadomić [[Straż pożarna|straż pożarną]] |
|||
*''I'm so bored with the U.S.A.'' - podmiot liryczny informuje o swoim znudzeniu [[Stany Zjednoczone Ameryki|Stanami Zjednoczonymi]]; następnie proponuje odebranie zbuntowanym koloniom niepodległości, jako że władzę w nich na stałe zdobyli [[Żydzi]] |
|||
*''(White man) in the Hammersmith Palais'' - o tym, że miejsce białego człowieka jest w pałacu, a miejsce [[Murzyn|asfaltu]] jest na jezdni |
|||
*''English civil war'' - o wojnie, jaką dzielni angielscy obywatele toczyć muszą z parszywymi imigrantami |
|||
*''I foch the law'' - o tym, że podmiot liryczny [[foch|sfochował]] się na głupie prawo, uwzględniające takie bzdury, jak wolność wyznania, poglądów politycznych i zgromadzeń |
|||
*''London calling'' - o londyńskiej centrali telefonicznej |
|||
*''Train in vain'' - o brytyjskim odpowiedniku [[PKP]] |
|||
*''Bankrobber'' - o sposobach okradania żydowskich banków |
|||
*''Rock the casbah'' - o tym, że [[Arabowie|arabusów]] należy kamienować |
|||
*''Should I stay or should I go'' - podmiot liryczny rozważa, czy powinien zostać na kolejną noc w [[Agencja towarzyska|burdelu]] |
|||
*''Straight to hell'' - o tym, gdzie mogą się udać wszyscy, którzy krytykują zespół |
|||
{{stubmuz}} |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
Wersja z 14:09, 25 wrz 2011
The Clash - brytyjski zespół muzyczny istniejący w latach 1976 - 1986. W początkowym okresie działalności grupa grała klasyczny pop narodowosocjalistyczny, by z biegiem lat uzupełnić go o elementy nazidance oraz oświęcimskiej muzyki klezmerskiej.
Ideologia zespołu
Wszyscy członkowie The Clash byli ludźmi zaangażowanymi politycznie. Łączyli uwielbienie dla cywilizacji białego człowieka z fascynacją darwinizmem społecznym. Pracowali nad utworzeniem brytyjskiego oddziału Ku Klux Klanu. Pomagali rdzennym mieszkańcom Wielkiej Brytanii w usuwaniu z ulic odpadków. Aktywnie optowali za powszechnym dostępem do broni palnej.
Ideologia przyczyniła się również do zakończenia działalności zespołu. Grupa rozpadła się, ponieważ jej członkowie pokłócili się o to, czy najlepszym sposobem pozbycia się Cyganów z Anglii jest użycie dynamitu, czy trutki na szczury.
Największe przeboje
Mimo braku elementarnych umiejętności muzycznych, zespół zdołał wylansować kilkanaście hitów:
- White riot - o słusznym gniewie białego człowieka na czarnego człowieka, który dostał prawa obywatelskie
- London's burning - o sytuacjach, w których należy zawiadomić straż pożarną
- I'm so bored with the U.S.A. - podmiot liryczny informuje o swoim znudzeniu Stanami Zjednoczonymi; następnie proponuje odebranie zbuntowanym koloniom niepodległości, jako że władzę w nich na stałe zdobyli Żydzi
- (White man) in the Hammersmith Palais - o tym, że miejsce białego człowieka jest w pałacu, a miejsce asfaltu jest na jezdni
- English civil war - o wojnie, jaką dzielni angielscy obywatele toczyć muszą z parszywymi imigrantami
- I foch the law - o tym, że podmiot liryczny sfochował się na głupie prawo, uwzględniające takie bzdury, jak wolność wyznania, poglądów politycznych i zgromadzeń
- London calling - o londyńskiej centrali telefonicznej
- Train in vain - o brytyjskim odpowiedniku PKP
- Bankrobber - o sposobach okradania żydowskich banków
- Rock the casbah - o tym, że arabusów należy kamienować
- Should I stay or should I go - podmiot liryczny rozważa, czy powinien zostać na kolejną noc w burdelu
- Straight to hell - o tym, gdzie mogą się udać wszyscy, którzy krytykują zespół
