The Clash: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
(nowa strona) |
M (półpauzy) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{t}}[[Wielka Brytania|brytyjski]] zespół muzyczny istniejący w latach [[1976]] - [[1986]]. W początkowym okresie działalności grupa grała klasyczny '''pop narodowosocjalistyczny''', by z biegiem lat uzupełnić go o elementy '''nazidance''' oraz '''oświęcimskiej muzyki klezmerskiej'''. |
|||
==Ideologia zespołu== |
==Ideologia zespołu== |
||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
==Największe przeboje== |
==Największe przeboje== |
||
Mimo braku elementarnych umiejętności muzycznych, zespół zdołał wylansować kilkanaście hitów: |
Mimo braku elementarnych umiejętności muzycznych, zespół zdołał wylansować kilkanaście hitów: |
||
*''White riot'' |
*''White riot'' – o słusznym gniewie białego człowieka na czarnego człowieka, który dostał prawa obywatelskie |
||
*''London's burning'' |
*''London's burning'' – o sytuacjach, w których należy zawiadomić [[Straż pożarna|straż pożarną]] |
||
*''I'm so bored with the U.S.A.'' |
*''I'm so bored with the U.S.A.'' – podmiot liryczny informuje o swoim znudzeniu [[Stany Zjednoczone Ameryki|Stanami Zjednoczonymi]]; następnie proponuje odebranie zbuntowanym koloniom niepodległości, jako że władzę w nich na stałe zdobyli [[Żydzi]] |
||
*''(White man) in the Hammersmith Palais'' |
*''(White man) in the Hammersmith Palais'' – o tym, że miejsce białego człowieka jest w pałacu, a miejsce [[Murzyn|asfaltu]] jest na jezdni |
||
*''English civil war'' |
*''English civil war'' – o wojnie, jaką dzielni angielscy obywatele toczyć muszą z parszywymi imigrantami |
||
*''I foch the law'' |
*''I foch the law'' – o tym, że podmiot liryczny [[foch|sfochował]] się na głupie prawo, uwzględniające takie bzdury, jak wolność wyznania, poglądów politycznych i zgromadzeń |
||
*''London calling'' |
*''London calling'' – o londyńskiej centrali telefonicznej |
||
*''Train in vain'' |
*''Train in vain'' – o brytyjskim odpowiedniku [[PKP]] |
||
*''Bankrobber'' |
*''Bankrobber'' – o sposobach okradania żydowskich banków |
||
*''Rock the casbah'' |
*''Rock the casbah'' – o tym, że [[Arabowie|arabusów]] należy kamienować |
||
*''Should I stay or should I go'' |
*''Should I stay or should I go'' – podmiot liryczny rozważa, czy powinien zostać na kolejną noc w [[Agencja towarzyska|burdelu]] |
||
*''Straight to hell'' |
*''Straight to hell'' – o tym, gdzie mogą się udać wszyscy, którzy krytykują zespół |
||
{{stubmuz}} |
{{stubmuz}} |
||
Wersja z 14:10, 25 wrz 2011
Szablon:Tbrytyjski zespół muzyczny istniejący w latach 1976 - 1986. W początkowym okresie działalności grupa grała klasyczny pop narodowosocjalistyczny, by z biegiem lat uzupełnić go o elementy nazidance oraz oświęcimskiej muzyki klezmerskiej.
Ideologia zespołu
Wszyscy członkowie The Clash byli ludźmi zaangażowanymi politycznie. Łączyli uwielbienie dla cywilizacji białego człowieka z fascynacją darwinizmem społecznym. Pracowali nad utworzeniem brytyjskiego oddziału Ku Klux Klanu. Pomagali rdzennym mieszkańcom Wielkiej Brytanii w usuwaniu z ulic odpadków. Aktywnie optowali za powszechnym dostępem do broni palnej.
Ideologia przyczyniła się również do zakończenia działalności zespołu. Grupa rozpadła się, ponieważ jej członkowie pokłócili się o to, czy najlepszym sposobem pozbycia się Cyganów z Anglii jest użycie dynamitu, czy trutki na szczury.
Największe przeboje
Mimo braku elementarnych umiejętności muzycznych, zespół zdołał wylansować kilkanaście hitów:
- White riot – o słusznym gniewie białego człowieka na czarnego człowieka, który dostał prawa obywatelskie
- London's burning – o sytuacjach, w których należy zawiadomić straż pożarną
- I'm so bored with the U.S.A. – podmiot liryczny informuje o swoim znudzeniu Stanami Zjednoczonymi; następnie proponuje odebranie zbuntowanym koloniom niepodległości, jako że władzę w nich na stałe zdobyli Żydzi
- (White man) in the Hammersmith Palais – o tym, że miejsce białego człowieka jest w pałacu, a miejsce asfaltu jest na jezdni
- English civil war – o wojnie, jaką dzielni angielscy obywatele toczyć muszą z parszywymi imigrantami
- I foch the law – o tym, że podmiot liryczny sfochował się na głupie prawo, uwzględniające takie bzdury, jak wolność wyznania, poglądów politycznych i zgromadzeń
- London calling – o londyńskiej centrali telefonicznej
- Train in vain – o brytyjskim odpowiedniku PKP
- Bankrobber – o sposobach okradania żydowskich banków
- Rock the casbah – o tym, że arabusów należy kamienować
- Should I stay or should I go – podmiot liryczny rozważa, czy powinien zostać na kolejną noc w burdelu
- Straight to hell – o tym, gdzie mogą się udać wszyscy, którzy krytykują zespół
