Aleksander Szczygło
|
Ten artykuł dotyczy polskiego polityka. Zobacz też hasła o innych osobach o tym imieniu. |
Aleksander Marek Szczygło (ur. 27 października 1963 r. w Jezioranach, zm. 10 kwietnia 2010 pod Smoleńskiem) – praw(n)iczek, polityk Prawa i Sprawiedliwości, były Minister Obrony Narodowej, były poseł VI kadencji Sejmu. Zasłynął z wyzywania żołnierzy z Afganistanu od durniów, a Radka Sikorskiego i Lecha Wałęsy od zdrajców. Zatwardziały kawaler (czytaj: wróg kobiet). W ogóle się nie uśmiechał.
Wykształcenie[edytuj • edytuj kod]
Ukończył prawo na Uniwersytecie Gdańskim, gdzie poznał swojego przyszłego mentora politycznego Lecha Kaczyńskiego, na którego widok i głos staje i zaczyna płakać.
Aktywność polityczna[edytuj • edytuj kod]
Jak przystało na prawdziwego bohatera narodowego i patriotę walczył w młodości z komuną. Jednak tak się zakonspirował, że trudno odnaleźć jakiekolwiek świadectwa, zapewne dlatego, że pożyczył z Akademii Pana Kleksa słynną czapkę niewidkę. Dało mu to moralne prawo do nazwania Lecha Wałęsy zdrajcą.
Znany głównie z tego, że szybciej mówi niż myśli. Objawia się to w złotych wypowiedziach, którymi raczy naród. Grupę żołnierzy z Afganistanu, z których Polacy są tak dumni określił mianem durniów (Proszę nie wmawiać mi odpowiedzialności za to, że banda durniów zaczęła strzelać do cywilów.). Nonsensem jest oczywiście twierdzić, że choć byli to jego podwładni, a dowódcą zmiany jego kolega – gdy był ministrem obrony, to sam nie ponosi odpowiedzialności za jakość wywiadu (przygotowanego przez Antoniego Macierewicza – słynnego nieustraszonego pogromcę ZSRR, z którym zaciekle walczył) i sprzętu użytego w czasie akcji. Oczywiście zachował się jak człowiek honoru umywając ręce, a za przykład wziął sobie Poncjusza Piłata.
