Pobór do wojska

Ja nie chcę do wojska, jestem dziewicą!

Kolejny szczęśliwy „ochotnik”

Pobór do wojska – ulubiona dyscyplina sportowa wielu rodaków. Krótko powiedziawszy polegała na jak najszybszym sp przed żandarmami nie z Saint-Tropez bądź policją tak, by nie trafić do Komisji Wojskowej. Niestety od 2008 roku zrezygnowano z tejże kształcącej konkurencji.

No to po jaką cholerę jest ten artykuł?

Ponieważ i tak zapomnisz o jednym, malutkim szczególe – to, że oficjalnie poboru nie ma wcale nie znaczy, iż się od wojska wymigasz. Chcesz, czy nie i tak musisz ruszyć dupsko na Komisję tylko po to, byś mógł dowiedzieć się, czy możesz przysłużyć się Ojczyźnie. A do ułatwienia klasyfikacji stworzono banalny system kategorii:

• Kategoria A – masz prne.
• Kategoria B – też masz prne, tylko trochę później.
• Kategoria C – jest lepiej, ponieważ takiej kategorii o dziwo nie ma.
• Kategoria D – gdy napadnie nas Naddniestrze w nagrodę dostajesz granat i biegniesz przed siebie, ewentualnie robisz za wykrywacz min,
• Kategoria E – najlepsze, co może cię spotkać. Niestety musisz pozbawić się obu jąder – ale coś za coś. Znana również jako E-wentualnie jako pocisk.
• Kategoria F – jesteś w raju, i to niestety dosłownie.

Proces kwalifikacji

• Jeśli jesteś mężczyzną posiadającym adres zameldowania dostajesz estetyczny liścik wzywający cię do stawienia przed majestatem prawa, bo jak nie to wpierdol. Jeśli nie masz adresu zameldowania to i tak musisz się zjawić, bo jak nie to eksmisja. Jeśli jesteś kobietą to Rzeczpospolita nie życzy sobie żebyś umierała tylko siedziała w domu i rodziła bohaterów. Możesz leżeć, jak ci wygodnie.
• W umówionym terminie stawiasz się w jakimś obdrapanym powiatowym budynku z przeświadczeniem, że w razie kłopotów nikt cię tu nie usłyszy ani nie znajdzie i czekasz w kolejce ludzi, których kojarzysz z początków kariery w podstawówce, ale później jakoś przestałeś ich widywać bo zaczęli ćpać i kiblowali po kilka lat. Jeśli nie spotykasz tych ludzi, to znaczy, że sam kiblowałeś i jesteś zakałą rodziny, marsz do kąta klęczeć na grochu przed księdzem plebanem.
• Gdy w końcu przychodzi twoja kolej wchodzisz do białego pokoiku, w którym pachnie urzędem i butwiejącym portretem Stalina zachomikowanym gdzieś w szafie w nadziei na lepsze czasy. Miła pani prosi cię o dowód osobisty, świadectwo chrztu, świadectwo ukończenia gimnazjum, świadectwo niekaralności, wyniki badań prenatalnych i zapis z regresji hipnotycznej do poprzedniego wcielenia. Lustracja nie może być traktowana pobłażliwie. Przy okazji jeszcze jesteś wypytywany, czy chcesz iść do wojska i dlaczego nie. Niezależnie od twojej odpowiedzi, w kartę będziesz miał wpisane „niezainteresowany służbą w wojsku”, bo przecież i tak wszystkie etaty są już od dawna obsadzone przez krewnych i znajomych.
• Po dopełnieniu formalności zostajesz skierowany do osobnego pomieszczenia, w którym czeka już na ciebie kolejna urzędniczka, dwóch lub trzech widocznie zgwałconych mentalnie kandydatów na mięcho armatnie oraz przymilnie uśmiechnięty wąsaty pan w kitlu. Pani Lodzia wskazuje ci ręką drogę za parawan, gdzie w towarzystwie psychicznie okaleczonego młodzieńca i zabłąkanej skarpetki masz się pozbawić odzieży. Bieliznę jeszcze możesz zachować. Jeszcze.
• Przechodzisz za kolejny parawan, gdzie rubaszny pan przeprowadza wywiad medyczny, tzn. wypytuje cię co, z kim, w jakich dawkach, od kiedy i kto zabił Kennedy'ego. Następnie twarz mu się rozpromienia, a on przechodzi do gwoździa programu (hehe, gwóźdź). Zapytuje nieśmiało: oba jądra są? Niezależnie od odpowiedzi, rozkazuje sobie udowodnić. Nie wiadomo skąd w lekarskim rodzaju tyle nieufności. Nakazuje ci obnażyć genitalia a jego oczy lśnią niczym wyjęte z anime najgorszego sortu. Praca lekarza w komisji wojskowej musi być dyktowana pasją, a nie zarobkiem – tylko prawdziwy kolekcjoner z taką determinacją dąży do obejrzenia każdego penisa w swoim rewirze.
• Istnieją różne teorie co do tego, po co Rzeczpospolitej żołnierze obarczeni dwujądrowością. Niektórzy twierdzą, że to kwestia równowagi, inni, że gospodarki hormonalnej. Najpopularniejsza wersja głosi jednak, że żołnierz nie wystarczy by należycie mordował, musi jeszcze w imię Boże gwałcić ze stuprocentową sprawnością.
• Zmęczony trochę wewnętrznym hobbystycznym orgazmem lekarz wręcza ci jakiś świstek i pozwala wrócić do stanu tekstylnego. Następnie otrzymujesz zieloną książeczkę wojskową i zapewnienie, że w razie wojny i tak jesteś bezużyteczny i zginiesz w podmuchu atomowym, ale przynajmniej Najświętsza Rzeczpospolita będzie wiedzieć kto raczył wyzionąć ducha.

Zobacz też

• Wojsko Polskie
• Dezerter
• Mina przeciwpiechotna