Wrestling: Różnice pomiędzy wersjami
(red, kat.) |
M (Ech, red.) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Wrestling''' – forma <s>mordobicia</s> zapasów popularna głównie w [[USA]], [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] i [[japonia|Japonii]]. Jest kontynuacją szlachetnych tradycji walk [[gladiator]]ów ze starożytnego [[Rzym]]u i daje ludziom, to, czego najbardziej pragną – przemocy, krwi i agresji. |
|||
{{redakcja}} |
|||
| ⚫ | |||
== Przebieg == |
|||
---- |
|||
| ⚫ | Zamiast na macie, zawodnicy walczą w ringu. Ring z reguły jest kwadratowy (okrągły odpada, bo nie byłoby narożników), ale bywają federacje, które stosują ring sześciokątny (TNA). Jest to jeden z niewielu [[sport]]ów, gdzie [[rozrywka]] i „show” biorą górę nad prawdziwą rywalizacją. Walki są często [[reżyser]]owane z myślą o jak największym widowisku i zaspokojeniu nieludzkich potrzeb widzów, jednak pomimo pewnych ustalonych akcji walczący ze sobą przeciwnicy mogą narażać się na poważne kontuzje np. urazy kręgosłupa, ucha lub tkanki nabłonkowej naskórka. Zdarzają się również krwawe walki w których zawodnicy muszą pokazać 100% swojego aktorstwa. Jednym z przykładów jest krwawienie z nosa na zawołanie. |
||
| ⚫ | Podstawową drogą do zwycięstwa jest przytrzymanie zawodnika na plecach do momentu, aż sędzia odklepie trzy razy ręką w matę ringu (tak wygrywają najlepsi i fuksiarze), albo założenie chwytu, po którym przeciwnik sam się podda (tak wygrywają ci, którzy boją się otwartej walki, albo są świetni technicznie). Aby zadowolić rzesze fanów, wymyśla się coraz to nowsze formy rywalizacji i |
||
[[Kategoria:Sport|Wrestling]] |
|||
| ⚫ | Podstawową drogą do zwycięstwa jest przytrzymanie zawodnika na plecach do momentu, aż sędzia odklepie trzy razy ręką w matę ringu (tak wygrywają najlepsi i fuksiarze), albo założenie chwytu, po którym przeciwnik sam się podda (tak wygrywają ci, którzy boją się otwartej walki, albo są świetni technicznie). Aby zadowolić rzesze fanów, wymyśla się coraz to nowsze formy rywalizacji i „podkładania się” przez zawodników. Popularne są walki w klatkach, których zwycięzcą zostaje ten, który jako pierwszy zwieje z klatki. Są też walki z drabiną, gdzie zwycięzcą jest ten, który za pomocą drabiny ściągnie zawieszony przedmiot (waliza, pas) nad ringiem. W tego typu walkach najczęściej obiektem pożądania jest pas mistrzowski. Odbyła się też walka, której przegranym okazał się ten, kto jako pierwszy zapłonął prawdziwym ogniem buchającym wokół ringu (ci to mają odwagę). Były też walki, gdzie aby wygrać, należało przeciwnika zamknąć w [[trumna|trumnie]] (mistrzem tych walk jest niejaki [[Undertaker]]), a także idąc za ciosem wymyślono walkę, w której przegrany był zakopywany w [[grób|grobie]], choć to już "lekka" przesada. Popularne są walki typu TLC czyli Tables, Ladders & Chairs - zasady identyczne jak w pojedynkach z drabiną tyle tylko, że wzbogacone o stoły i krzesła (wymyślone przez graczy [[Tibia|Tibii]]). Do najdłuższych walk należy iron man polegający na odliczeniu zawodnika jak najwięcej razy w ciągu określonego wcześniej czasu, jest to zazwyczaj 60-minutowy pojedynek. Są też walki do pierwszej krwi oraz pozbawione reguł, czyli można robić dosłownie wszystko, nawet wyjść do toalety, a był taki przypadek. |
||
{{stubspo}} |
|||
[[Kategoria:Dyscypliny sportowe]][[Kategoria:Wrestling| ]] |
|||
Wersja z 13:25, 17 lip 2008
Wrestling – forma mordobicia zapasów popularna głównie w USA, Wielkiej Brytanii i Japonii. Jest kontynuacją szlachetnych tradycji walk gladiatorów ze starożytnego Rzymu i daje ludziom, to, czego najbardziej pragną – przemocy, krwi i agresji.
Przebieg
Zamiast na macie, zawodnicy walczą w ringu. Ring z reguły jest kwadratowy (okrągły odpada, bo nie byłoby narożników), ale bywają federacje, które stosują ring sześciokątny (TNA). Jest to jeden z niewielu sportów, gdzie rozrywka i „show” biorą górę nad prawdziwą rywalizacją. Walki są często reżyserowane z myślą o jak największym widowisku i zaspokojeniu nieludzkich potrzeb widzów, jednak pomimo pewnych ustalonych akcji walczący ze sobą przeciwnicy mogą narażać się na poważne kontuzje np. urazy kręgosłupa, ucha lub tkanki nabłonkowej naskórka. Zdarzają się również krwawe walki w których zawodnicy muszą pokazać 100% swojego aktorstwa. Jednym z przykładów jest krwawienie z nosa na zawołanie.
Podstawową drogą do zwycięstwa jest przytrzymanie zawodnika na plecach do momentu, aż sędzia odklepie trzy razy ręką w matę ringu (tak wygrywają najlepsi i fuksiarze), albo założenie chwytu, po którym przeciwnik sam się podda (tak wygrywają ci, którzy boją się otwartej walki, albo są świetni technicznie). Aby zadowolić rzesze fanów, wymyśla się coraz to nowsze formy rywalizacji i „podkładania się” przez zawodników. Popularne są walki w klatkach, których zwycięzcą zostaje ten, który jako pierwszy zwieje z klatki. Są też walki z drabiną, gdzie zwycięzcą jest ten, który za pomocą drabiny ściągnie zawieszony przedmiot (waliza, pas) nad ringiem. W tego typu walkach najczęściej obiektem pożądania jest pas mistrzowski. Odbyła się też walka, której przegranym okazał się ten, kto jako pierwszy zapłonął prawdziwym ogniem buchającym wokół ringu (ci to mają odwagę). Były też walki, gdzie aby wygrać, należało przeciwnika zamknąć w trumnie (mistrzem tych walk jest niejaki Undertaker), a także idąc za ciosem wymyślono walkę, w której przegrany był zakopywany w grobie, choć to już "lekka" przesada. Popularne są walki typu TLC czyli Tables, Ladders & Chairs - zasady identyczne jak w pojedynkach z drabiną tyle tylko, że wzbogacone o stoły i krzesła (wymyślone przez graczy Tibii). Do najdłuższych walk należy iron man polegający na odliczeniu zawodnika jak najwięcej razy w ciągu określonego wcześniej czasu, jest to zazwyczaj 60-minutowy pojedynek. Są też walki do pierwszej krwi oraz pozbawione reguł, czyli można robić dosłownie wszystko, nawet wyjść do toalety, a był taki przypadek.
