Radio: Różnice pomiędzy wersjami
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to Towarzysz Alchemik. Autor wycofanej wersji to 84.38.160.60.) |
|||
Linia 9: | Linia 9: | ||
== Powstanie radia == |
== Powstanie radia == |
||
W roku [[1901]] na kornwalijskich klifach na półwyspie Lizard spotkało się dwóch dżentelmenów: [[Włosi|Włoch]] Giugliemo Marconi i [[Rosjanie|Rosjanin]] Aleksander Popow, aby stoczyć pojedynek o honor i [[wódka|pół litra]], kto naprawdę wynalazł boomboksa. Impreza, transmitowana przez BBC, RAI, Radio Moskwa i RMF FM, skończyła się remisem – wskutek tego przez kilkadziesiąt lat na Wschodzie uczono w szkołach, że radio wynalazł Popow, a na Zachodzie – że Marconi. Pierwszym programem przesłanym przez Marconiego do [[Stany Zjednoczone Ameryki Północnej|USA]] w roku 1901 były ''Rozmowy niedokończone'' – transmisję przerwała po pięciu minutach burza nadciągająca od strony [[Toruń|Torunia]]. |
W roku [[1901]] na kornwalijskich klifach na półwyspie Lizard spotkało się dwóch dżentelmenów: [[Włosi|Włoch]] Giugliemo Marconi i [[Rosjanie|Rosjanin]] Aleksander Popow, aby stoczyć pojedynek o honor i [[wódka|pół litra]], kto naprawdę wynalazł boomboksa. Impreza, transmitowana przez BBC, RAI, Radio Moskwa i RMF FM, skończyła się remisem – wskutek tego przez kilkadziesiąt lat na Wschodzie uczono w szkołach, że radio wynalazł Popow, a na Zachodzie – że Marconi. Pierwszym programem przesłanym przez Marconiego do [[Stany Zjednoczone Ameryki Północnej|USA]] w roku 1901 były ''Rozmowy niedokończone'' – transmisję przerwała po pięciu minutach burza nadciągająca od strony [[Toruń|Torunia]]. |
||
WOJTEK!!! |
|||
== Złote lata radia == |
== Złote lata radia == |
||
Linia 16: | Linia 14: | ||
Pierwsza polska stacja radiowa nazywała się ''Raszyn'' – nazwę wkrótce zmieniono na ''Warszawa I'' ze względu na podobieństwo do angielskiego słowa ''Russian''. W czasach socjalistycznych bliższe prawdy było określenie pierwsze. |
Pierwsza polska stacja radiowa nazywała się ''Raszyn'' – nazwę wkrótce zmieniono na ''Warszawa I'' ze względu na podobieństwo do angielskiego słowa ''Russian''. W czasach socjalistycznych bliższe prawdy było określenie pierwsze. |
||
Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] w Polsce powstały rozgłośnie radiowe, niektóre z nich nadające programy polityczne typu hardcore, np. ''Fala 49'' okraszone wrzutami muzycznymi z wiejskich festynów. Pierwsi znani didżeje to |
Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] w Polsce powstały rozgłośnie radiowe, niektóre z nich nadające programy polityczne typu hardcore, np. ''Fala 49'' okraszone wrzutami muzycznymi z wiejskich festynów. Pierwsi znani didżeje to Wanda Odolska i Stefan Martyka, który swą popularność przypłacił głową<ref>[http://niniwa2.cba.pl/nietoperz_cicho.htm]= Stefan Lipiński ''Nietoperz cicho śmignął''] (uzyskano 13/12/08)</ref>. Grał nie te piosenki? W roku [[1956]] podczas wydarzeń poznańskiego czerwca rozjuszony lud zrzucał nadajniki transmitujące na tej samej fali program jedynie słusznego wtedy radia Moskwa<ref>zwane zagłuszarkami</ref>. |
||
W latach 60. najpopularniejszym polskim didżejem był Józef Światło, prowadzący show pt. ''UB mega mix''. Niestety, sława okazała się równie szkodliwa co w przypadku Martyki<ref>[http://www.ipn.gov.pl/portal/pl/203/1587/Jozef_Swiatlo.html Józef Światło w archiwach IPN] (dostęp 13 grudnia 2008)</ref>. Tymczasem rodzima radiofonia rozpoczęła nadawanie programu na falach ultrakrótkich w paśmie niedostępnym dla polskich radioodbiorników: |
W latach 60. najpopularniejszym polskim didżejem był Józef Światło, prowadzący show pt. ''UB mega mix''. Niestety, sława okazała się równie szkodliwa co w przypadku Martyki<ref>[http://www.ipn.gov.pl/portal/pl/203/1587/Jozef_Swiatlo.html Józef Światło w archiwach IPN] (dostęp 13 grudnia 2008)</ref>. Tymczasem rodzima radiofonia rozpoczęła nadawanie programu na falach ultrakrótkich w paśmie niedostępnym dla polskich radioodbiorników: 88–100 MHz. Stąd dalej najpopularniejszymi rozgłośniami w Polsce były [[Wolna Europa|Radio Wolna Europa]], [[Głos Ameryki]] i [[Radio Luksemburg]]. Programów rozrywkowych dostarczały głównie radio Tirana<ref>Słynna zapowiedź tego radia: A teraz rubryka: Marksizm-leninizm doktryną zawsze młodą i naukową</ref> i Radio Beijing International<ref>Rozgłośnia stosowała specyficzną wymowę polskich wyrazów, m. in. /Chyny/</ref>. |
||
== Koniec wieku == |
== Koniec wieku == |
Wersja z 13:01, 18 gru 2009
Zima nasza, wiosna wasza, a Lato z radiem!
- Wrzuta na ścianie z lat 80.
Vysila stanice Česky Rozhlas
- Radio u naszych sąsiadów
Uwaga, uwaga, nadchodzi!
- DJ Stefan Starzyński w słuchowisku z 1939
Podajemy numer konta...
- Program ekonomiczny na fali 66.6 MHz
Radio – urządzenie mówiąco-grające z początku ubiegłej epoki. Składa się z głośnika (w niektórych przypadkach zastępowanego ryjem), tajemniczych bebechów i pokręteł. W czasach historycznych radio miało skalę, zastąpioną obecnie przez kolorowe cyferki na wyświetlaczu. Obecnie radia można słuchać również z innych urządzeń, jak np. telefon komórkowy, komputer, latarka, budzik, kalkulator i zegarek na rękę. Tradycyjne radioodbiorniki są w zaniku.
Powstanie radia
W roku 1901 na kornwalijskich klifach na półwyspie Lizard spotkało się dwóch dżentelmenów: Włoch Giugliemo Marconi i Rosjanin Aleksander Popow, aby stoczyć pojedynek o honor i pół litra, kto naprawdę wynalazł boomboksa. Impreza, transmitowana przez BBC, RAI, Radio Moskwa i RMF FM, skończyła się remisem – wskutek tego przez kilkadziesiąt lat na Wschodzie uczono w szkołach, że radio wynalazł Popow, a na Zachodzie – że Marconi. Pierwszym programem przesłanym przez Marconiego do USA w roku 1901 były Rozmowy niedokończone – transmisję przerwała po pięciu minutach burza nadciągająca od strony Torunia.
Złote lata radia
Pierwsza polska stacja radiowa nazywała się Raszyn – nazwę wkrótce zmieniono na Warszawa I ze względu na podobieństwo do angielskiego słowa Russian. W czasach socjalistycznych bliższe prawdy było określenie pierwsze.
Po II wojnie światowej w Polsce powstały rozgłośnie radiowe, niektóre z nich nadające programy polityczne typu hardcore, np. Fala 49 okraszone wrzutami muzycznymi z wiejskich festynów. Pierwsi znani didżeje to Wanda Odolska i Stefan Martyka, który swą popularność przypłacił głową[1]. Grał nie te piosenki? W roku 1956 podczas wydarzeń poznańskiego czerwca rozjuszony lud zrzucał nadajniki transmitujące na tej samej fali program jedynie słusznego wtedy radia Moskwa[2].
W latach 60. najpopularniejszym polskim didżejem był Józef Światło, prowadzący show pt. UB mega mix. Niestety, sława okazała się równie szkodliwa co w przypadku Martyki[3]. Tymczasem rodzima radiofonia rozpoczęła nadawanie programu na falach ultrakrótkich w paśmie niedostępnym dla polskich radioodbiorników: 88–100 MHz. Stąd dalej najpopularniejszymi rozgłośniami w Polsce były Radio Wolna Europa, Głos Ameryki i Radio Luksemburg. Programów rozrywkowych dostarczały głównie radio Tirana[4] i Radio Beijing International[5].
Koniec wieku
W latach siedemdziesiątych zorientowano się, że polskiego radia nikt nie słucha. W sprawie zorientował się nawet maszt nadawczy w Gąbinie, najwyższa konstrukcja techniczna na świecie, i z nudów zawalił się z hukiem. Masztu w dawnym rozmiarze zbudować nie zdołano, toteż postawiono na szybki lifting – tak powstała audycja Leto z rozhlasem[6] i program III PR, zwany pieszczotliwie trujką. Najpopularniejsza audycja w tym czasie to Litania przebojów zakończona tradycyjnie pierwszą trójcą. W programie II PR odbywał się co niedzielę krótki kurs prawa pod hasłem „Jak szanować prawo autorskie”, w którym grano całe płyty nie bardzo przejmując się prawem autorskim lub wychodząc z założenia, że krajom komunistycznym należy się z definicji GFDL.
Narodziny nowych technologii
Heavy metal powstał wskutek fascynacji muzyków dźwiękami zagłuszarek, uprzyjemniających odbiór programów z zachodu. Inne popularne programy radiowe, głównie na falach krótkich, polegały na podawaniu cyfr w pięciocyfrowych grupach w różnych dziwnych językach, np: jedna, sedum, vosum, nulla, tři[7]. Tak oto narodził się digital broadcasting (radiofonia cyfrowa).
W wolnej Polsce
Pierwsze niezależne rozgłośnie radiowe – radio FUN (później RMF FM), Radio Zet i Radio "S" działały na mocy ustawy „Prawo Kaduka”[8]. W myśl tej samej zasady nadawał także koncern toruński. Z biegiem czasu wprowadzono ustawę w myśl której nadawać każdy może, byle nie w eterze. Prawodawca przewidział zatem z dziesięcioletnim wyprzedzeniem boom radiofonii internetowej.
Teoria o skracaniu fal radiowych
W początkowych latach radia nadawano na falach długich. W latach 60. słuchano radia na falach średnich, zwłaszcza zagranicznych rozgłośni rozrywkowych. W latach 70. i 80. podstawowym zakresem były fale krótkie, na których można było usłyszeć coś poza Strofami dla Ciebie i Jerzym Urbanem. W następnym dziesięcioleciu słuchano radia na UKF. Obecnie proces przyswajania programu radiowego odbywa się z pominięciem fal radiowych.
Lista ważnych rozgłośni radiowych w historii Polski
- Radio Wolna Europa
- Radio Głos Ameryki
- BBC
- Radio Caroline
- Radio Luxembourg
Słownik radiowo–polski
- power play – utwór pojawiający się na antenie równie często, co kac po wypiciu alkoholu. Najpopularniejszym power playem od 80 lat jest utwór grany o północy przez program I PR.
- antena – miejsce, z którego nadawane są programy radiowe. Uwaga, jesteśmy na antenie – informuje DJ obawiając się, że za chwilę z niej spadnie.
- a teraz... – sposób rozpoczynania 50 procent wypowiedzi w programach radiowych
- czas na... – sposób rozpoczynania pozostałych 50 procent wypowiedzi w programach radiowych
Przypisy
- ↑ [1]= Stefan Lipiński Nietoperz cicho śmignął] (uzyskano 13/12/08)
- ↑ zwane zagłuszarkami
- ↑ Józef Światło w archiwach IPN (dostęp 13 grudnia 2008)
- ↑ Słynna zapowiedź tego radia: A teraz rubryka: Marksizm-leninizm doktryną zawsze młodą i naukową
- ↑ Rozgłośnia stosowała specyficzną wymowę polskich wyrazów, m. in. /Chyny/
- ↑ Ljeto s radioprijomnikom
- ↑ Według nieoficjalnych informacji zdobytych przez Nonsensopedię były to programy dla przedszkoli szpiegowskich
- ↑ Dziennik Ustaw poz. nr 666