Gleba

Światowy symbol gleb klasy I

Niezbyt wesoła gleba

Gleba – górna warstwa powierzchni Ziemi, tzw. litejsfery, na której rośnie, np.: trawa, drzewa, bądź nic nie rośnie, jeśli gleba w danym miejscu jest zanieczyszczona. Gleba powstaje w procesie zwanym procesem glebotwórczym, który się nigdy nie kończy. W procesie tym drobne żyjątka gryzą zębami twarde skały, krusząc je na coraz mniejsze fragmenty, aż do uzyskania gleby właściwej.

Charakterystyka

Glebę dzieli się, ze względu na przydatność rolniczą, na 5 klas glebowych:

• Klasa I – podstawowy rodzaj gleb najbardziej rozwiniętych obszarów świata – krajów Unii Europejskiej, Stanów Zjednoczonych. Zajmują 77% całkowitej powierzchni gleb. Gleby te nie istniałyby bez całkowitej kontroli człowieka. Gleby klasy I zostały przekształcone z gleb „klasy V”, które uznane są przez człowieka za najgorsze i bezproduktywne. Na jakość i żyzność gleb „klasy I” jedyny istotny wpływ mają najnowsze osiągnięcia w dziedzinie hodowli warzyw i owoców z zastosowaniem inżynierii genetycznej, a także technologii produkcji nawozów sztucznych oraz środków owado- i chwastobójczych. Owoce i warzywa uprawiane na tych glebach są kilka razy większe od warzyw i owoców uprawianych na glebach „klasy II”. Rośliny, uprawiane na tych glebach, muszą być opryskiwane do kilku razy w tygodniu, aby zachowały swoje walory estetyczne, smakowe oraz były przez długi czas świeże. Rośliny pochodzące z gleb „klasy I” są bardzo zdrowe, posiadają dużo ołowiu, który jest bardzo ważnym składnikiem budowy ludzkich kości, a także ważne związki mineralne, niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu, jak metan, benzen, różne siarczki oraz chlorki i śladową zawartość Cyklonu B. O tym, jak zdrowe są warzywa uprawiane na glebach „klasy I” świadczy fakt, że największy światowy producent zdrowej żywności – McDonald's, produkuje frytki z ziemniaków wyhodowanych właśnie na glebie „klasy I”;
• Klasa II – widoczne znaczne ślady ingerencji człowieka, który chcąc poprawić żyzność gleby stosuje niewielkie ilości nawozów sztucznych oraz innych środków chemicznych, mających na celu poprawienie jakości gleby. Gleba w większości traci naturalną żyzność, lecz pozwala na otrzymywanie dużo większych warzyw i owoców, niż powinny być w rzeczywistości. Gleby tej klasy zajmują obszar 10% całkowitej powierzchni światowych gleb;
• Klasa III – trochę gorsza od „klasy II”, (zajmuje około 5%), szczególnie nadaje się do sadzenia lasów. Zauważalne częściowe oznaki ingerencji człowieka.
• Klasa IV – określana jako gleba przejściowa (zajmuje 7% powierzchni wszystkich gleb), średniej żyzności, człowiek ingeruje w bardzo małym stopniu;
• Klasa V – najrzadziej występująca na świecie (zajmuje około 1% powierzchni wszystkich gleb świata), jest bardzo żyzna, czysta, zdrowa, nie skażona chemicznie i świetnie nadaje się pod uprawę wszelkich warzyw i owoców, głównie buraków i pietruszki, a także do upraw zboża. Występuje na obszarach, gdzie w żaden sposób nie ingerował jeszcze człowiek, z tego względu uznana przez człowieka za całkowicie nieprzydatną i najmocniej skażoną.
  Ma dwa rodzaje:
  • nieużywaną, czyli 0,5% gleb na świecie;
  • używaną rozsądnie 0,5% gleb (tylko przez dziwnych bogaczy i obdarzonych glebą biedaków).

Zawartość gleby

Składniki gleby i ich zawartość procentowa: związki chemiczne:

• H₂SO₃ – 65%,
• CO₂ – 12%,
• (COOH)₂ – 10%
• HCl – 5%,
• HCN – 5%,
• inne – 3%.

Minerały:

• azbest – 80%,
• ołów – 15%,
• żelazo – 2%,
• inne – 3%,

różne drobne organizmy żywe:

• ameby,
• pantofelki,
• dżdżownice,
• turkucie podjadki,
• krety.

Zobacz też

• szorstkość
• kamień w bucie