Wspólnota Niepodległych Państw: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
WizualnieWikikod
Znacznik: przez API
 
(Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez 6 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
[[File:Flag_of_the_CIS.svg|thumb|250px|Logo WNP symbolizujące liczbę wasali, a na środku seniora – [[Rosja|Rosję]]]]
WNP (pot. Wspólnota Nie podległych Państw, właść. Wspólnota Niepotrzebnych Państw / Walnięta Nacja Putina) - największa współczesna pamiątka po [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] i (o zgrozo!) jedna z największych współcześnie organizacji międzynarodowych. Zrzesza prawie wszystkie poradzieckie satrapie, które nie do końca były szczęśliwe ze swojej nowo uzyskanej niepodległości.
'''WNP''' (pot. '''Wspólnota Niepodległych Państw''', właśc. '''Wspólnota Niepotrzebnych Państw''') – największa współczesna pamiątka po [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] i jedna z największych współcześnie organizacji międzynarodowych. Zrzesza prawie wszystkie poradzieckie satrapie, które nie do końca były szczęśliwe ze swojej nowo uzyskanej niepodległości.


== Geneza i okres jelcynowski ==
== Geneza i okres jelcynowski ==
Powstanie WNP wiąże się bezpośrednio z datą [[8 grudnia]] [[1991]], gdy w trakcie słynnej białowieskiej libacji alkoholowej przywódcy radzieckiej [[Rosja|Rosji]], [[Ukraina|Ukrainy]] i [[Białoruś|Białorusi]] doszli do wniosku, że Związek Radziecki już wszystkim się znudził, jedynie nie wszyscy o tym wiedzą. Tak więc w imieniu swoim, i przywódców 12 pozostałych SRR-ów (którzy oczywiście bardzo się z tych planów cieszyli, tylko jeszcze o tym nie wiedzieli), rozwiązali radzieckiego molocha i powołali na jego miejsce Wspólnotę. Szczególnie ucieszony tym faktem mógł być Prezydent ZSRR Michaił Gorbaczow, którego przypadkiem nikt nie zapytał o zdanie.
Powstanie WNP wiąże się bezpośrednio z datą [[8 grudnia]] [[1991]], gdy w trakcie słynnej białowieskiej libacji alkoholowej przywódcy radzieckiej [[Rosja|Rosji]], [[Ukraina|Ukrainy]] i [[Białoruś|Białorusi]] doszli do wniosku, że Związek Radziecki już wszystkim się znudził, jedynie nie wszyscy o tym wiedzą.


Tak więc w imieniu swoim i przywódców 12 pozostałych SRR-ów<ref>Które oczywiście bardzo się z tych planów cieszyły, tylko jeszcze o tym nie wiedziały!</ref>, rozwiązali radzieckiego molocha i powołali na jego miejsce Wspólnotę. Szczególnie ucieszony tym faktem mógł być prezydent ZSRR [[Michaił Gorbaczow]], którego przypadkiem nikt nie zapytał o zdanie.
⚫
Związkowe republiki, na które niepodległość spadła z energią i efektywnością komety, nie były jednak tak uradowane, jak teoretycznie być powinny (z drobnym wyjątkiem państw Bałtyckich, wyznających praktyczną zasadę, że wszędzie dobrze, byle nie przy Ruskich). Dlatego też pierwsze lata istnienia Wspólnoty Niepodległych Państw można określić mianem "walki z niepodległością", kiedy to większość państw starała się kurczowo czepiać Rosji pod hasłem "reintegracji". O dziwo do tych wysiłków przyłączył się rosyjski prezydent [[Borys Jelcyn|Jelcyn]], który w przypadkowej chwili trzeźwości zorientował się, że znaczna część jego obywateli za rozbicie ZSRR najchętniej widziałaby go w pewnym łagrze przy kopalni Uranu (goszczącym dzisiaj m. in. Michaiła Chodorkowskiego), a nie na szczytach władzy. Dlatego przez kilka lat konsekwentnie udawał, że zrobił to niechcący, a los dawnych radzieckich republik cokolwiek go obchodzi.


⚫
Związkowe republiki, na które [[niepodległość]] spadła z energią i efektywnością komety, nie były jednak tak uradowane, jak teoretycznie być powinny<ref>Z drobnym wyjątkiem [[Litwa|Litwy]], [[Łotwa|Łotwy]] i [[Estonia|Estonii]], wyznających praktyczną zasadę, że wszędzie dobrze, byle nie przy Ruskich</ref>. Dlatego też pierwsze lata istnienia WNP można określić mianem „walki z niepodległością”, kiedy to większość państw starała się kurczowo czepiać Rosji pod hasłem „reintegracji”. O dziwo do tych wysiłków przyłączył się rosyjski prezydent [[Borys Jelcyn]], który w przypadkowej chwili trzeźwości zorientował się, że znaczna część jego obywateli za rozbicie ZSRR najchętniej widziałaby go w pewnym łagrze przy kopalni [[uran]]u<ref>Goszczącym dzisiaj m.in. Michaiła Chodorkowskiego</ref>, a nie na szczytach władzy. Dlatego przez kilka lat konsekwentnie udawał, że zrobił to niechcący, a los dawnych radzieckich republik cokolwiek go obchodzi.
⚫
Choć polityka reintegracji, w ogólnym zarysie, może być uznana za propagandową bujdę, miała ona jeden praktyczny skutek: tym krajom, które do pomysłu zbliżenia z Rosją nie były przekonane, w decyzji pomagały rosyjskie czołgi. Prezydent [[Gruzja|Gruzji]] [[Zwiad Gamsachurdia]] był przekonywany tak skutecznie, że aż umarł, gdy jego serce rozerwała siła jego sentymentu do ZSRR (choć niektórzy twierdzą, że był to raczej nabój [[SPECNAZ|SPECNAZ-owskiego]] snajpera). W ten sposób w roku 1993 do szczęśliwego stadka państw pragnących żerować na nowej Rosji, tak jak żerowały na Rosji Radzieckiej, należały wszystkie poradzieckie "republiki" poza [[Litwa|Litwą]], [[Łotwa|Łotwą]] i [[Estonia|Estonią]], które, wiecznie obrażone na wszystko wokół, na dobre pozostały poza WNP.


⚫
Choć polityka reintegracji, w ogólnym zarysie, może być uznana za propagandową bujdę, miała ona jeden praktyczny skutek: tym krajom, które do pomysłu zbliżenia z Rosją nie były przekonane, w decyzji pomagały rosyjskie [[czołg]]i. Prezydent [[Gruzja|Gruzji]] [[Zwiad Gamsachurdia]] był przekonywany tak skutecznie, że aż umarł, gdy jego serce rozerwała siła jego sentymentu do ZSRR<ref>Choć niektórzy twierdzą, że był to raczej nabój [[SPECNAZ|SPECNAZ-owskiego]] snajpera</ref>. W ten sposób w roku [[1993]] do szczęśliwego stadka państw pragnących żerować na nowej Rosji, tak jak żerowały na Rosji Radzieckiej, należały wszystkie poradzieckie „republiki” poza [[Litwa|Litwą]], [[Łotwa|Łotwą]] i [[Estonia|Estonią]], które, wiecznie obrażone na wszystko wokół, na dobre pozostały poza WNP.
{{Organizacje}}


== Zobacz też ==
⚫
[[Kategoria:Organizacje]]
* [[Aleksander Łukaszenka]]
⚫
[[Kategoria:Europa]]
* [[Borys Jelcyn]]
* [[Michaił Gorbaczow]]
* [[Wiktor Janukowycz]]

{{przypisy}}

{{stopka}}
[[Kategoria:Historia po 1989 roku]]
⚫
[[Kategoria:Armenia]]
[[Kategoria:Azerbejdżan]]
[[Kategoria:Białoruś]]
[[Kategoria:Kazachstan]]
[[Kategoria:Kirgistan]]
[[Kategoria:Mołdawia]]
[[Kategoria:Historia Rosji]]
[[Kategoria:Tadżykistan]]
[[Kategoria:Turkmenistan]]
[[Kategoria:Uzbekistan]]
⚫
[[Kategoria:Organizacje polityczne]]
[[Kategoria:Polityka po 1989]]

Aktualna wersja na dzień 11:18, 7 wrz 2021

Logo WNP symbolizujące liczbę wasali, a na środku seniora – Rosję

WNP (pot. Wspólnota Niepodległych Państw, właśc. Wspólnota Niepotrzebnych Państw) – największa współczesna pamiątka po ZSRR i jedna z największych współcześnie organizacji międzynarodowych. Zrzesza prawie wszystkie poradzieckie satrapie, które nie do końca były szczęśliwe ze swojej nowo uzyskanej niepodległości.

Geneza i okres jelcynowski[edytuj • edytuj kod]

Powstanie WNP wiąże się bezpośrednio z datą 8 grudnia 1991, gdy w trakcie słynnej białowieskiej libacji alkoholowej przywódcy radzieckiej Rosji, Ukrainy i Białorusi doszli do wniosku, że Związek Radziecki już wszystkim się znudził, jedynie nie wszyscy o tym wiedzą.

Tak więc w imieniu swoim i przywódców 12 pozostałych SRR-ów[1], rozwiązali radzieckiego molocha i powołali na jego miejsce Wspólnotę. Szczególnie ucieszony tym faktem mógł być prezydent ZSRR Michaił Gorbaczow, którego przypadkiem nikt nie zapytał o zdanie.

Związkowe republiki, na które niepodległość spadła z energią i efektywnością komety, nie były jednak tak uradowane, jak teoretycznie być powinny[2]. Dlatego też pierwsze lata istnienia WNP można określić mianem „walki z niepodległością”, kiedy to większość państw starała się kurczowo czepiać Rosji pod hasłem „reintegracji”. O dziwo do tych wysiłków przyłączył się rosyjski prezydent Borys Jelcyn, który w przypadkowej chwili trzeźwości zorientował się, że znaczna część jego obywateli za rozbicie ZSRR najchętniej widziałaby go w pewnym łagrze przy kopalni uranu[3], a nie na szczytach władzy. Dlatego przez kilka lat konsekwentnie udawał, że zrobił to niechcący, a los dawnych radzieckich republik cokolwiek go obchodzi.

Choć polityka reintegracji, w ogólnym zarysie, może być uznana za propagandową bujdę, miała ona jeden praktyczny skutek: tym krajom, które do pomysłu zbliżenia z Rosją nie były przekonane, w decyzji pomagały rosyjskie czołgi. Prezydent Gruzji Zwiad Gamsachurdia był przekonywany tak skutecznie, że aż umarł, gdy jego serce rozerwała siła jego sentymentu do ZSRR[4]. W ten sposób w roku 1993 do szczęśliwego stadka państw pragnących żerować na nowej Rosji, tak jak żerowały na Rosji Radzieckiej, należały wszystkie poradzieckie „republiki” poza Litwą, Łotwą i Estonią, które, wiecznie obrażone na wszystko wokół, na dobre pozostały poza WNP.

Zobacz też[edytuj • edytuj kod]

Przypisy

  1. ↑ Które oczywiście bardzo się z tych planów cieszyły, tylko jeszcze o tym nie wiedziały!
  2. ↑ Z drobnym wyjątkiem Litwy, Łotwy i Estonii, wyznających praktyczną zasadę, że wszędzie dobrze, byle nie przy Ruskich
  3. ↑ Goszczącym dzisiaj m.in. Michaiła Chodorkowskiego
  4. ↑ Choć niektórzy twierdzą, że był to raczej nabój SPECNAZ-owskiego snajpera


HZobacz więcej artykułów w portalu o historii.
PZobacz więcej artykułów w portalu o polityce.
Źródło: „https://nonsa.pl/index.php?title=Wspólnota_Niepodległych_Państw&oldid=1749376”