Pisary: Różnice pomiędzy wersjami
Grześkobot (dyskusja • edycje) M (+zobaczteż) |
Dronerczyk (dyskusja • edycje) M (lit.) |
||
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{cytat|Uzdrowisko '''Pisary''' lepsze niż browary|Reklama w '''Pisarach'''}} |
{{cytat|Uzdrowisko '''Pisary''' lepsze niż browary|Reklama w '''Pisarach'''}} |
||
[[Plik:2017 Dom nr 4 w Pisarach.jpg|thumb|250px|Powoli wsiąkający w grunt dom w Pisarach]] |
[[Plik:2017 Dom nr 4 w Pisarach.jpg|thumb|250px|Powoli wsiąkający w grunt dom w Pisarach]] |
||
'''Pisary''' – miejscowość w [[województwo dolnośląskie|województwie dolnośląskim]]. Niegdyś potęga gospodarcza i strategiczne miasto [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRLu]]. |
'''Pisary''' – miejscowość w [[województwo dolnośląskie|województwie dolnośląskim]]. Niegdyś potęga gospodarcza i strategiczne miasto [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRLu]]. W dzisiejszych czasach wieś przy granicy z [[Czechy|Czechami]]. |
||
== Historia == |
== Historia == |
||
Pod koniec XVII w. grupa francuskich |
Pod koniec XVII w. grupa francuskich deweloperów przybyła na ziemie polskie w poszukiwaniu terenu, odpowiadającego ich potrzebom. Wybór padł na polanę położoną nieopodal dzisiejszej granicy z [[Czechy|Czechami]]. Założyli oni osadę i utworzyli tam spa dla kobiet. Miejscowość stała się ośrodkiem turystycznym i wypoczynkowym, przyjeżdżały tam głównie stare baby z [[Niemcy|Niemiec]]. Z czasem ośrodek przerodził się spore miasto. Dynamiczny rozwój nastąpił po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] – Pisary, robiąc na złość [[ekologia|ekoterrorystom]], zwiększały swą objętość poprzez budowanie osiedli w miejscu lasów. |
||
== Gospodarka == |
== Gospodarka == |
||
| Linia 18: | Linia 18: | ||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
* [[Kłodzko]] |
* [[Kłodzko]] |
||
{{ |
{{stopka|lokalizacja=50.1283333, 16.7163888|simc=0853820|wikidata=Q961747}} |
||
[[Kategoria:Gmina Międzylesie]] |
[[Kategoria:Gmina Międzylesie]] |
||
Aktualna wersja na dzień 08:01, 9 lip 2024
Uzdrowisko Pisary lepsze niż browary
- Reklama w Pisarach
Pisary – miejscowość w województwie dolnośląskim. Niegdyś potęga gospodarcza i strategiczne miasto PRLu. W dzisiejszych czasach wieś przy granicy z Czechami.
Historia[edytuj • edytuj kod]
Pod koniec XVII w. grupa francuskich deweloperów przybyła na ziemie polskie w poszukiwaniu terenu, odpowiadającego ich potrzebom. Wybór padł na polanę położoną nieopodal dzisiejszej granicy z Czechami. Założyli oni osadę i utworzyli tam spa dla kobiet. Miejscowość stała się ośrodkiem turystycznym i wypoczynkowym, przyjeżdżały tam głównie stare baby z Niemiec. Z czasem ośrodek przerodził się spore miasto. Dynamiczny rozwój nastąpił po II wojnie światowej – Pisary, robiąc na złość ekoterrorystom, zwiększały swą objętość poprzez budowanie osiedli w miejscu lasów.
Gospodarka[edytuj • edytuj kod]
Pisary od początku istnienia słynęły z produkcji wyśmienitych soków z jagód. Na produkcji owych soków, miejscowość zdobyła popularność w dalekich krainach, przynosząc z roku na rok rekordowe zyski. Po roku 1918 w Pisarach rozpoczęto seryjną produkcję soków na skalę ogólnopolską, jednak to dokonanie poszło na marne, gdyż w trakcie II wojny światowej Niemcy zbombardowali fabryki, podejrzewając, iż Pisary zaopatrują sowieckie wojsko.
Z początkiem lat 80. w Pisarach pojawił się stadion Pisary Olimpic Station. Wybudowano tor Formuły 1, ale ze względu na kształt cyfry osiem nie dostał homologacji FIA. Rozpoczęto także budowę amfiteatru, gdzie miały się odbywać konkursy muzyczne Pisary Festival, ale jak łatwo zauważyć – ten bardzo mądry plan spełzł na niczym.
Zła polityka sołtysa doprowadziła do upadku Pisar pod koniec lat 80. Inwestorzy uciekali, gdzie pieprz rośnie, zamrażając gospodarkę miasta i okradając przy tym niezwykle mądrych lokalnych biznesmenów. Stało się jasne, że miastu grozi upadek, jeżeli sołtys nie ruszy swoich czterech liter, aby się zaangażować. Ten jednak najwyraźniej nie miał na to ochoty.
Czasy obecne[edytuj • edytuj kod]
Dziś Pisary to spokojna wieś, zapomniana przez Boga. Nikt już tam nie zagląda. Mimo to pozostało tam wielu wiernych mieszkańców.
