Adrian Smith: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (interwiki)
 
(Nie pokazano 40 wersji utworzonych przez 25 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{sur|'''gitarzysty'''|[[Adrian Smith (koszykarz)|Adrian Smith]], koszykarz}}
{{sur|angielskiego gitarzysty|imię|Adrian}}
{{sur|angielskiego gitarzysty|nazwisko|Smith}}
[[Grafika:Smith2.jpeg|thumb|right|200px|Prawdziwy rock'n'rollowiec ze swoją gitarą]]
[[Plik:Smith2.jpeg|thumb|Adrian Smith w całej swej okazałości<ref>A raczej jej braku</ref>]]
<code>''Adriana poznałem, kiedy przyłączył się do Iron Maiden. Był prawdziwym rock'n'rollowcem. Wyglądał jak sierota: blady jak ściana, sama skóra i kości. Wyglądał naprawdę fachowo!''</code>
'''Adrian Frederik Smith''' (ur. [[27 lutego]] [[1957]] w [[Londyn]]ie) – heavy-brytyjski heavy-gitarzysta. Przynależy do [[Iron Maiden|Żelaznej Dziewicy]]. Znany również jako „'''H'''” ([[Język angielski|ang.]] czyt: „ejdż” – to chyba najkrótszy pseudonim świata, ale trudno o lepsze zdrobnienie od imienia ''Ejdrian'').
:<code>[[Bruce Dickinson]] o '''Adrianie'''</code>

'''Adrian Frederik Smith''' (ur. [[27 lutego]] [[1957]] w [[Londyn]]ie) – heavy-brytyjski heavy-gitarzysta. Przynależy do [[Iron Maiden|Żelaznej Dziewicy]].


== Biografia ==
== Biografia ==
Od małego wiedział, że będzie grać w kapeli metalowej, dlatego w dzieciństwie interesował się piłką nożną (aby później wkupić się w łaski [[Steve Harris|Harrisa]] i [[Dave Murray|Murraya]]). W 1972 roku założył własny zespół – Urchin. Mimo iż miał okazję, odrzucał propozycję dołączenia do Maiden aż do roku 1981. Wówczas uznał, że jego rozpaczliwe próby "zostania gwiazdą rocka" na własną rękę raczej się już nie powiodą i rozsądniej byłoby przyłączyć się do popularnej kapeli, która ponoć ceni jego talent.
Od małego wiedział, że będzie grać w kapeli metalowej, dlatego w dzieciństwie interesował się piłką nożną (wśród członków Iron Maiden istnieje ścisły związek między tymi dwiema dyscyplinami: wystarczy przejrzeć życiorysy [[Steve Harris|Steve'a Harrisa]] czy [[Dave Murray|Dave'a Murraya]]). W 1972 roku założył własny zespół – Urchin. Mimo iż miał okazję, odrzucał propozycję dołączenia do Maiden aż do roku 1981. Wówczas uznał, że jego ambitne plany „zostania gwiazdą rocka” na własną rękę nieprędko się urzeczywistnią i rozsądniej byłoby przyłączyć się do popularnej kapeli, która ceni jego talent.


Jednakże w roku 1990 opuścił zespół, aby poświęcić się solowej karierze. Sześć lat później, kiedy się zorientował, że wydawanie płyt własnym kosztem niekoniecznie sie opłaca, zwłaszcza jeśli nikt ich nie kupuje, postanowił założyć kapelę. Zespół Adriana otrzymał chwytliwą nazwę Psycho Motel ([[Tokio Hotel]]?). Jednak i to okazało się niewypałem. Niedługo potem rozpoczął współpracę z [[Bruce Dickinson|Dickinsonem]] (który parę lat wcześniej zbuntował się i odszedł z Maiden), ale znowu coś nie wychodziło. Obaj panowie po długim namyśle zdecydowali się więc wrócić do Żelaznej Dziewicy - sławetne to wydarzenie miało miejsce w 1999 roku. Od tego czasu żaden z nich nie może narzekać na brak popularności.
Młody, bez wątpienia przystojny oraz dobrze zapowiadający się gitarzysta zyskał powszechną aprobatę, szczególnie wśród żeńskiej części miłośników Żelaznej Dziewicy. Wkrótce okazało się, że Adrian wyróżnia się nie tylko urodą, lecz przede wszystkim niebywałą umiejętnością posługiwania się [[gitara|wiosłem]]. Razem ze swoim kumplem z dawnych lat Dave'em Murray'em stworzyli bardzo zgrany duet [[solowy wymiatacz|solowych wymiataczy]]. Co więcej, na jednym z wydawnictw Iron Maiden słyszymy Adriana… w roli wokalisty! Mowa tu o chwytliwym kawałku „Reach Out”. Jednakże w roku 1990 opuścił zespół, aby poświęcić się solowej karierze. Niestety ani ASAP (skrót od: „Adrian Smith Album Project”) ani późniejsze kapele, w których grał i śpiewał, nie osiągnęły większego sukcesu komercyjnego. Szczęście zapukało jednak do drzwi pana Smitha, gdy ten zdecydował się na współpracę ze starym ziomem [[Bruce Dickinson|Bruce'em Dickinsonem]], który parę lat wcześniej opuścił Żelazną Dziewicę. Panowie doczekali się wielkich pochwał za dzieła takie jak „Accident of Birth” (1997) czy „The Chemical Wedding” (1998). Skoro udały im się solowe albumy Bruce'a, to czemu nie mieliby obaj ponownie zasilić składu Maiden? Dickinson i Smith zdecydowali się więc wrócić do Żelaznej Dziewicy sławetne to wydarzenie miało miejsce w 1999 roku. Od tego czasu żaden z nich nie może narzekać na brak popularności.
Największym i długo skrywanym marzeniem Adriana jest ponoć usunięcie Bruce'a z zespołu i zajęcie jego miejsca. W ten sposób pan Smith chce zaspokoić swoje dawne niespełnione ambicje zwiazne ze śpiewaniem w Urchin.


== Osobowość ==
== Osobowość ==
Jest człowiekiem bardzo rozsądnym i wyważonym, co nie jest specjalnie popularne wśród [[gitarzysta|mrocznych braci grających na wiosłach]]. Podczas koncertów najczęściej krzywi się jakby połknął cytrynę oraz charakterystycznie wygina się do tyłu. Gdy wykonuje solo na gitarze, nigdy nie daje się ponieść emocjom, tylko gra dokładnie tak, jak sobie wcześniej zaplanował. Nie ma mowy o różnicy nawet o jednen krótki dźwięk. "Przecież gra na gitarze to nie jest równanie matematyczne!" - kolega z zespołu, gitarzysta i ex-rywal Adriana o posadę w Maiden, [[Janick Gers]] krzywi się z niesmakiem.
Jest człowiekiem bardzo rozsądnym i wyważonym, co nie jest specjalnie popularne wśród [[gitarzysta|mrocznych braci grających na wiosłach]]. Cechuje go charakterystyczny styl gry i profesjonalizm w każdym calu.

== Zobacz też ==
* [[Blaze Bayley]]
* [[Bruce Dickinson]]
* [[Clive Burr]]
* [[Janick Gers]]
* [[Nicko McBrain]]
* [[Paul Di'Anno]]
* [[Steve Harris]]


{{Przypisy}}
W życiu prywatnym Adrian to straszny centus i skąpiradło. Sam przyznaje, że nigdy nie wydaje świeżo zarobionych pieniędzy, tylko chowa gdzieś w domu, żeby sobie spokojnie leżały i zbierały kurz. "Wystarcza mi, że mam się za co napić i kupić paczkę fajek" - tłumaczy się. Skąpstwo Adriana sięga do tego stopnia, że za swoją nowiutką gitarę firmy Jackson, ukradzioną mu po koncercie w Atenach w sierpniu 2008, oferuje jedynie starą zniszczoną kurtkę z napisem "Iron Maiden". Nawet jego pseudonim jest bardzo skromny - to zaledwie jedna litera - H.
{{Iron Maiden}}


{{DEFAULTSORT:Smith, Adrian}}
[[Kategoria:Angielscy gitarzyści]]
[[Kategoria:Iron Maiden]]
[[Kategoria:Muzycy metalowi]]
[[Kategoria:Urodzeni w Londynie]]


[[Kategoria:Gitarzyści|Smith, Adrian]]
[[it:Adrian Smith]]
[[Kategoria:Angielscy muzycy|Smith, Adrian]]
[[pt:Adrian Smith]]
[[Kategoria:Muzycy metalowi|Smith, Adrian]]

Aktualna wersja na dzień 21:45, 25 wrz 2024

Adrian Smith w całej swej okazałości[1]

Adrian Frederik Smith (ur. 27 lutego 1957 w Londynie) – heavy-brytyjski heavy-gitarzysta. Przynależy do Żelaznej Dziewicy. Znany również jako „H” (ang. czyt: „ejdż” – to chyba najkrótszy pseudonim świata, ale trudno o lepsze zdrobnienie od imienia Ejdrian).

Biografia[edytuj • edytuj kod]

Od małego wiedział, że będzie grać w kapeli metalowej, dlatego w dzieciństwie interesował się piłką nożną (wśród członków Iron Maiden istnieje ścisły związek między tymi dwiema dyscyplinami: wystarczy przejrzeć życiorysy Steve'a Harrisa czy Dave'a Murraya). W 1972 roku założył własny zespół – Urchin. Mimo iż miał okazję, odrzucał propozycję dołączenia do Maiden aż do roku 1981. Wówczas uznał, że jego ambitne plany „zostania gwiazdą rocka” na własną rękę nieprędko się urzeczywistnią i rozsądniej byłoby przyłączyć się do popularnej kapeli, która ceni jego talent.

Młody, bez wątpienia przystojny oraz dobrze zapowiadający się gitarzysta zyskał powszechną aprobatę, szczególnie wśród żeńskiej części miłośników Żelaznej Dziewicy. Wkrótce okazało się, że Adrian wyróżnia się nie tylko urodą, lecz przede wszystkim niebywałą umiejętnością posługiwania się wiosłem. Razem ze swoim kumplem z dawnych lat Dave'em Murray'em stworzyli bardzo zgrany duet solowych wymiataczy. Co więcej, na jednym z wydawnictw Iron Maiden słyszymy Adriana… w roli wokalisty! Mowa tu o chwytliwym kawałku „Reach Out”. Jednakże w roku 1990 opuścił zespół, aby poświęcić się solowej karierze. Niestety ani ASAP (skrót od: „Adrian Smith Album Project”) ani późniejsze kapele, w których grał i śpiewał, nie osiągnęły większego sukcesu komercyjnego. Szczęście zapukało jednak do drzwi pana Smitha, gdy ten zdecydował się na współpracę ze starym ziomem Bruce'em Dickinsonem, który parę lat wcześniej opuścił Żelazną Dziewicę. Panowie doczekali się wielkich pochwał za dzieła takie jak „Accident of Birth” (1997) czy „The Chemical Wedding” (1998). Skoro udały im się solowe albumy Bruce'a, to czemu nie mieliby obaj ponownie zasilić składu Maiden? Dickinson i Smith zdecydowali się więc wrócić do Żelaznej Dziewicy – sławetne to wydarzenie miało miejsce w 1999 roku. Od tego czasu żaden z nich nie może narzekać na brak popularności.

Osobowość[edytuj • edytuj kod]

Jest człowiekiem bardzo rozsądnym i wyważonym, co nie jest specjalnie popularne wśród mrocznych braci grających na wiosłach. Cechuje go charakterystyczny styl gry i profesjonalizm w każdym calu.

Zobacz też[edytuj • edytuj kod]

Przypisy

  1. A raczej jej braku