Slayer: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
WizualnieWikikod
 
(Nie pokazano 90 wersji utworzonych przez 60 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
⚫
[[Plik:God-listens.jpg|thumb|250px|Bóg także słucha Slayera]]
'''Slayer''' – czworo dzieci [[Szatan]]a, które zebrały się w [[1981]] w słonecznym [[Los Angeles|LA]], by nieść światu zło, [[thrash metal]] oraz [[kindermetal]]. Jak wiadomo z [[billboard]]ów, [[Bóg]] słucha Slayera.
'''Slayer''' – czworo dzieci [[Szatan]]a, które zebrały się w [[1981]] w słonecznym [[Los Angeles|LA]], by nieść światu zło-[[thrash metal]]. Jak wiadomo z [[billboard]]ów, [[Bóg]] słucha Slayera.
⚫
[[grafika:God-listens.jpg|thumb|right|200px|Bóg także słucha... Slayer'a]]

== Wybrańcy piekieł ==
== Wybrańcy piekieł ==
=== Obecni wybrańcy ===
Skład Slayera został ustalony w [[piekło|piekle]]. W castingu spośród synów [[Szatan]]a, tamtejsza [[Komisja kontroli gier i zakładów|Komisja Kontroli Gier i Zakładów]] wybrała:
Skład Slayera został ustalony w [[piekło|piekle]]. W castingu spośród synów [[Szatan]]a, tamtejsza [[Komisja Kontroli Gier i Zakładów]] wybrała:
* '''[[Tom Araya]]''' (bas, wokal) – ulubieniec Eli Bathóry, za młodu mordował owce na Ziemi Ognistej w [[Chile]];
* '''Tom Araya''' (bas, wokal) – ulubieniec Eli Bathóry, za młodu mordował owce na Ziemi Ognistej w [[Chile]];
* '''[[Kerry King]]''' (gitara) – wybraniec [[Tolkien|J.R.R. Tolkiena]], krasnolud, wyłysiał po metanolu;
* '''[[Jeff Hahnemann]]''' (gitara) – wskazany przez samego [[Adolf Hitler|Adolfa]], kolekcjoner gadżetów po nazistach;
* '''Kerry King''' (gitara) – wybraniec [[John Ronald Reuel Tolkien|Tolkiena]], krasnolud, wyłysiał po metanolu;
* '''Gary Holt''' (gitara) – nowy gitarzysta, który za żadne skarby nie zbliży się do pająka;
⚫
* '''[[Dave Lombardo]]''' (bębny) – wytypowany przez F.D. Roosevelta, po rozpadzie zespołu obali Fidela i będzie dyktatorem [[Kuba|Kuby]].
* '''Paul Bostaph''' (bębny) – aktualny garowy, ale przy Lombardo to on może sobie pograć co najwyżej na różowych cymbałkach.

=== Byli wybrańcy ===
⚫
* [[Dave Lombardo]] (bębny) – wytypowany przez F.D. Roosevelta, po rozpadzie zespołu obali Fidela i będzie dyktatorem [[Kuba|Kuby]]. Niestety nie gra już w zespole gdyż Szatan dawał mu za mało kasy. Najlepszy perkusista Slayera, bo pierwszy i oryginalny;
* '''Jeff Hanneman''' (gitara) – kolekcjoner gadżetów po nazistach. Niestety w [[2013]] roku zmarł po ugryzieniu przez pająka i Szatan wezwał go do siebie, bo Schuldiner miał dość jego fochów i przestał grać.


== Zło i jego dzieje ==
== Zło i jego dzieje ==
Przez pierwszą dekadę istnienia Slayer był tak mroczny, że z reguły pozostawał w cieniu [[Metallica|Metalliki]]. Założony w tym samym miejscu i czasie, zadebiutował jazgotem ''Show No Mercy'', gdy tamci właśnie kończyli się na ''[[Kill 'Em All|Kill'em All]]''. Potem sam postawił kropkę nad thrashem – ''[[Reign in Blood]]'' – w momencie, w którym The Four Whoresemen dopisali drugą i trzecią swym ''[[Master of Puppets]]''. Podobnie w 1988 wydali niedoceniany ''South of Heaven'', podczas gdy Metallica jeszcze bardziej niedoceniony ''[[...And Justice for All]]''. Po tym albumie przestała jednak rzucać cień na Slayera, który był już wystarczająco kozacki w brzmieniu, by stać się jedynowładcą thrash metalu.
Przez pierwszą dekadę istnienia Slayer był tak mhroczny, że z reguły pozostawał w cieniu [[Metallica|Metalliki]]. Założony w tym samym miejscu i czasie, zadebiutował jazgotem ''Show No Mercy'', gdy tamci właśnie kończyli się na ''[[Kill 'Em All|Kill'em All]]''. Potem sam postawił kropkę nad thrashem – ''[[Reign in Blood]]'' – w momencie, w którym The Four Whoresemen dopisali drugą i trzecią swym ''[[Master of Puppets|Master of Pulpet]]''. Podobnie w 1988 wydali niedoceniany ''South of Heaven'', podczas gdy Metallica jeszcze bardziej niedoceniony ''[[...And Justice for All]]''. Po tym albumie przestała jednak rzucać cień na Slayera, który był już wystarczająco kozacki w brzmieniu, by stać się jedynowładcą thrash metalu.


Następną dekadę muzycy poświęcili na dyskontowanie zdobytej sławy, pieniędzy, władzy, kobiet i alkoholu. W międzyczasie grali koncerty, siali jeszcze więcej zła i nagrywali kolejne płyty, niektóre tak hardcorowe w brzmieniu, jak ''Undisputted Attitude'', pełna punkowych coverów. Jednak prawdziwa zabawa zaczęła się dopiero w nowym tysiącleciu, które Slayer rozpoczął z przytupem - wydając 11 września 2001 płytę pod tytułem ''[[God Hates Us All]]''. Do kolejnego albumu grupa podeszła równie szatańsko – trzeba było czekać na niego pięć lat, a na dodatek nie wyszedł [[6 czerwca]]. Świeżością i nowością Slayer popisał się przy ''Christ Illusion''. Jest to dziewiąty album charakteryzujący się niczym, ale kogo to obchodzi liczy się Szatan. ''Christ Illusion'' jest też znanym na świecie zbiorem kolend. Reszta jest hałasem.
Następną dekadę muzycy poświęcili na dyskontowanie zdobytej sławy, pieniędzy, władzy, kobiet i alkoholu. W międzyczasie darli mordę na koncertach, siali jeszcze więcej zła i nagrywali kolejne płyty, niektóre tak hardcorowe w brzmieniu, jak ''Undisputted Attitude'', pełna punkowych coverów. Jednak prawdziwa zabawa zaczęła się dopiero w nowym tysiącleciu, które Slayer rozpoczął z przytupem – wydając 11 września 2001 płytę pod tytułem ''[[God Hates Us All]]''. ''Bóg nienawidzi nas wszystkich'' to słowa ryzykowne, ale wypowiedziane w słusznej i jakże przejmującej sprawie. Dokładnie wtedy, gdy wracającemu prosto z lodziarni Kerry'emu Kingowi spadł lód na patyku, prosto na chodnik.


Do kolejnego albumu grupa podeszła równie szatańsko – trzeba było czekać na niego pięć lat, a na dodatek nie wyszedł [[6 czerwca]]. Świeżością i nowością Slayer popisał się przy ''Christ Illusion''. Jest to dziewiąty album charakteryzujący się niczym, ale kogo to obchodzi – liczy się Szatan. ''Christ Illusion'' jest też znanym na świecie zbiorem kolęd. Reszta twórczości, jak to metal, szybko, dużo, składnie, nakurwiście. W 2009 roku wydali ''World Painted Blood'', by pół roku później wystąpić w Polsce i pokazać [[Metallica|Metallice]], jak bardzo w dupie mają ich ''Death Magnetic''.
⚫
== Zobacz też ==
* ''[[God Hates Us All]]''


W 2015 dzieci szatana wydały album ''Repentless''. Była to pierwsza płyta z nowym szarpidrutem i prawdopodobnie ostatnia płyta Slayera. W 2018 roku szatany ogłosiły że jadą w ostatnią trasę i kończą karierę. Jedna jednak nie starczyła<ref>Lucyfer nie zdążył kupić biletów na ostatni koncert i niezykle tym rozgoryczony wysłał gołębia do Kinga, aby zagrali jeszcze raz</ref>, więc wyruszyli w kolejną ostatnią trasę koncertową. Drugi ostatni koncert odbył się 30 listopada 2019 w Los Angeles.
{{stubmuz}}


⚫
== Zobacz też ==
⚫
[[Kategoria:Zespoły metalowe]]
* [[Anthrax]]
[[Kategoria:Amerykańskie zespoły]]
* [[Dzień Slayera]]
* [[Josef Mengele]]
* [[Megadeth]]
* [[Metallica]]


{{przypisy}}
⚫
[[Kategoria:Slayer| ]]
[[en:Slayer]]
[[en:Slayer]]

[[el:Slayer]]
[[es:Slayer]]
[[fr:Slayer]]
[[fr:Slayer]]
[[it:Slayer]]
[[it:Slayer]]
[[pt:Slayer]]

Aktualna wersja na dzień 22:00, 28 sie 2021

Bóg także słucha Slayera

Slayer – czworo dzieci Szatana, które zebrały się w 1981 w słonecznym LA, by nieść światu zło-thrash metal. Jak wiadomo z billboardów, Bóg słucha Slayera.

Wybrańcy piekieł[edytuj • edytuj kod]

Obecni wybrańcy[edytuj • edytuj kod]

Skład Slayera został ustalony w piekle. W castingu spośród synów Szatana, tamtejsza Komisja Kontroli Gier i Zakładów wybrała:

  • Tom Araya (bas, wokal) – ulubieniec Eli Bathóry, za młodu mordował owce na Ziemi Ognistej w Chile;
  • Kerry King (gitara) – wybraniec Tolkiena, krasnolud, wyłysiał po metanolu;
  • Gary Holt (gitara) – nowy gitarzysta, który za żadne skarby nie zbliży się do pająka;
  • Paul Bostaph (bębny) – aktualny garowy, ale przy Lombardo to on może sobie pograć co najwyżej na różowych cymbałkach.

Byli wybrańcy[edytuj • edytuj kod]

  • Dave Lombardo (bębny) – wytypowany przez F.D. Roosevelta, po rozpadzie zespołu obali Fidela i będzie dyktatorem Kuby. Niestety nie gra już w zespole gdyż Szatan dawał mu za mało kasy. Najlepszy perkusista Slayera, bo pierwszy i oryginalny;
  • Jeff Hanneman (gitara) – kolekcjoner gadżetów po nazistach. Niestety w 2013 roku zmarł po ugryzieniu przez pająka i Szatan wezwał go do siebie, bo Schuldiner miał dość jego fochów i przestał grać.

Zło i jego dzieje[edytuj • edytuj kod]

Przez pierwszą dekadę istnienia Slayer był tak mhroczny, że z reguły pozostawał w cieniu Metalliki. Założony w tym samym miejscu i czasie, zadebiutował jazgotem Show No Mercy, gdy tamci właśnie kończyli się na Kill'em All. Potem sam postawił kropkę nad thrashem – Reign in Blood – w momencie, w którym The Four Whoresemen dopisali drugą i trzecią swym Master of Pulpet. Podobnie w 1988 wydali niedoceniany South of Heaven, podczas gdy Metallica jeszcze bardziej niedoceniony ...And Justice for All. Po tym albumie przestała jednak rzucać cień na Slayera, który był już wystarczająco kozacki w brzmieniu, by stać się jedynowładcą thrash metalu.

Następną dekadę muzycy poświęcili na dyskontowanie zdobytej sławy, pieniędzy, władzy, kobiet i alkoholu. W międzyczasie darli mordę na koncertach, siali jeszcze więcej zła i nagrywali kolejne płyty, niektóre tak hardcorowe w brzmieniu, jak Undisputted Attitude, pełna punkowych coverów. Jednak prawdziwa zabawa zaczęła się dopiero w nowym tysiącleciu, które Slayer rozpoczął z przytupem – wydając 11 września 2001 płytę pod tytułem God Hates Us All. Bóg nienawidzi nas wszystkich to słowa ryzykowne, ale wypowiedziane w słusznej i jakże przejmującej sprawie. Dokładnie wtedy, gdy wracającemu prosto z lodziarni Kerry'emu Kingowi spadł lód na patyku, prosto na chodnik.

Do kolejnego albumu grupa podeszła równie szatańsko – trzeba było czekać na niego pięć lat, a na dodatek nie wyszedł 6 czerwca. Świeżością i nowością Slayer popisał się przy Christ Illusion. Jest to dziewiąty album charakteryzujący się niczym, ale kogo to obchodzi – liczy się Szatan. Christ Illusion jest też znanym na świecie zbiorem kolęd. Reszta twórczości, jak to metal, szybko, dużo, składnie, nakurwiście. W 2009 roku wydali World Painted Blood, by pół roku później wystąpić w Polsce i pokazać Metallice, jak bardzo w dupie mają ich Death Magnetic.

W 2015 dzieci szatana wydały album Repentless. Była to pierwsza płyta z nowym szarpidrutem i prawdopodobnie ostatnia płyta Slayera. W 2018 roku szatany ogłosiły że jadą w ostatnią trasę i kończą karierę. Jedna jednak nie starczyła[1], więc wyruszyli w kolejną ostatnią trasę koncertową. Drugi ostatni koncert odbył się 30 listopada 2019 w Los Angeles.

Zobacz też[edytuj • edytuj kod]

Przypisy

  1. ↑ Lucyfer nie zdążył kupić biletów na ostatni koncert i niezykle tym rozgoryczony wysłał gołębia do Kinga, aby zagrali jeszcze raz
Źródło: „https://nonsa.pl/index.php?title=Slayer&oldid=1746922”